به گزارش خبرگزاری مهر، روزنامه نیویورک تایمز در مقدمه این مقاله نوشته است: در استفاده از یک منبع مهم به یک تغییر تاریخی نیاز است که می تواند به یک تهدید قریب الوقوع تبدیل شود اما این بار این منبع، نفت نیست بلکه گوشت است. در حقیقت گوشت نیز همانند نفت به تدریج با یک تقاضای روبه رشد مواجه می شود و به این ترتیب کشورهای تولید کننده این محصول می توانند همانند کشورهای تولید کننده نفت ثروتمند شوند و یا قیمت تولیدات خود را بالا ببرند.
همچنین گوشت همانند نفت چیزی است که همه به آن نیاز دارند که حتی به میزان بسیار کم از آن مصرف می کنند. تقاضای جهانی گوشت در سالهای اخیر به سرعت روبه رشد رفته و تمایل مصرف کنندگان به تغذیه از گوشت حیوانات دام افزایش یافته است.
بدون تردید زنجیره آماده سازی گوشت که شامل فرایندهای کارخانه ای و حمل و نقل می شود، با افزایش مصرف انرژی، آلودگی آب و در نتیجه افزایش قابل ملاحظه میزان گازهای گلخانه ای می شود. به علاوه افزایش مصرف گوشت به معنی مصرف بیشتر ذرت، سویا و غلات دیگری است که غذای دامها را تشکیل می دهند و نتیجه این رشد منجر به نابودی فضاهای زیادی از جنگلهای بارانی مناطق حاره و تبدیل این مناطق به مزارع کشت غلات می شود.
به گزارش مهر، نیویورک تایمز در ادامه این مقاله توضیح داده است: این هفته رئیس جمهور برزیل مقررات جدید توقف فوری قطع درختان جنگلی این کشور را که با منجر به ایجاد چراگاههای دام و مزارع کشت غلات می شود اعلام کرد.
در حقیقت بررسیهای دولت برزیل نشان می دهد که تنها در پنج ماه گذشته این کشور هزار و 250 مایل مربع از جنگلهای خود را از دست داده است.
در سال 1961 تولید گوشت دام در دنیا 71 میلیون تن بود که این رقم در سال 2007 به 284 میلیون تن رسید. این آمار نشان می دهد که مصرف سرانه گوشت در این دوره زمانی بیش از دوبرابر شده است. این درحالی است که در کشورهای در حال توسعه تنها در مدت 20 سال سرانه مصرف گوشت دوبرابر شده است و پیش بینی می شود که مصرف جهانی گوشت تا سال 2050 دو برابر میزان فعلی شود.
براساس گزارش "فائو"، سازمان خاروبار جهانی ملل متحد، زمینهای دامپروری 30 درصد از مجموع زمینهای غیر یخی سیاره زمین را به خود اختصاص داده اند و این میزان دام مسئول یک پنجم از انتشار گازهای گلخانه ای زمین است.
نتایج تحقیقاتی که موسسه ملی علوم دامی ژاپن سال گذشته انجام داد نشان می دهد که هر برش یک کیلوگرمی گوشت گوساله مسئول تولید آن میزان از دی اکسید کربنی است که یک وسیله نقلیه اروپای در حدود 250 کیلومتر را می پیماید و همچنین برابر با سوزاندن انرژی است که یک لامپ روشن 100 واتی به مدت 20 روز مصرف می کند.
به گزارش مهر، نیویورک تایمز نوشته است: در حدود 800 میلیون نفر از مردم این سیاره از گرسنگی و یا سوء تغذیه رنج می برند تنها به این دلیل که بیشتر ذرت و سویای تولید شده جهانی صرف غذای دامها و ماکیان می شود.
همچنین براساس گزارش سازمان حفاظت محیط زیست، در حدود سه چهارم میزان آبی که در رودخانه ها جاری است و سرانه ملی آب کشورها را تشکیل می دهد، مورد استفاده دامها قرار می گیرد.
در حقیقت دامپروران مجبورند برای پر کردن شکم دامهای خود از آب و غلاتی استفاده کنند که می تواند مورد استفاده انسان قرار گیرد.
از سویی دیگر این رژیم غذایی دام را از محیط زیست طبیعی دور می کند و مشکلات جدی را برای بهداشت دام در مقابله با باکتریهایی که امروزه نسبت به آنتی بیوتیکها مقاوم شده اند، ایجاد می کند.
علاوه براین، دامهایی که با غلات تغذیه می شوند تاثیراتی را بر سلامت مصرف کنندگان این گوشتها برجای می گذارند. به طوری که درصد خطر ابتلای مصرف کنندگان دائمی گوشت دام به بیماریهای قلبی عروقی، انواع سرطان و دیابت بسیار بالا است.
نیویورک تایمز در پایان این مقاله با طرح این سوال که "اکنون چه اقدامی می توان انجام داد؟" راه حلهایی را برای رفع این مشکلات ارائه کرده و نوشته است: پاسخ به این سوال چندان آسان نیست. هرچند بسیاری از جوامع تلاشهایی را برای بهبود وضعیت گوشت دام آغاز کرده اند که از جمله این تلاشها می توان به حذف یارانه ها اشاره کرد.
سازمان ملل متحد اعلام کرده است که یارانه ای که به تولید گوشت دام اختصاص می یابد برابر با 31 درصد از درآمدهای کشاورزی جهانی است.
همچنین ارائه تکنیکهای بهتر دامپروری نیز می تواند در حل این مشکلات مفید باشد به طوری که "مارک دبلیو رزنگرانت" مدیر موسسه فناوری محیطی و تولید، وابسته به مرکز بین المللی تحقیقات سیاستگذاریهای غذایی در این خصوص تائید کرده است: " در بخش دامپروری و تولید دام به سرمایه گذاریهای مهمی برای کاهش سطح تولید گوشت نیاز است و در کل باید تدابیری اندیشید که رژیم غذایی ساکنان زمین تغییر کند."
نظر شما