به گزارش خبرنگار مهر، هر چند خیابان‌های منتهی به تالار بزرگ وزارت کشور از حوالی عصر گرفتار ترافیکی شدید بود که لحظه به لحظه هم بر شدت آن افزوده می‌شد و تجمع علاقمندان سینما در مقابل در ورودی تالار وزارت کشور قابل توجه بود، اما مراسم افتتاحیه جشنواره بیست و ششم جذابیت ویژه نداشت.
اگر چند بخش تاثیرگذار را از آن جدا کنیم آنچه می‌ماند مراسمی تکراری و کسل‌کننده بود که انتظار حضار و شرکت‌کنندگان را هم برآورده نکرد. این در حالی بود که بسیاری از مردم از راههای مختلف به دنبال ورود به سالن بودند؛ هر چند ورود و خروج شرکت‌کنندگان به دقت توسط مسئولان کنترل می‌شد. برخی حتی با گرفتن کپی از کارت دعوت قصد ورود به سالن را داشتند که البته این ترفند لو رفت و ماموران و محافظان مانع از ورود این افراد می‌شدند.
نظم حاکم بر مراسم که توسط گروهی ویژه کنترل می‌شد بسیار خوب و قابل تقدیر بود. نحوه استقرار مردم، نحوه پذیرایی و رفت و آمدهای کم از جمله ویژگی‌های مثبت مراسم بود. هر چند تاخیر یکساعته در برگزاری مراسم، زمان‌بندی برنامه ها را با مشکل مواجه کرد، اما در حالی که عکاسان رسانه‌های مختلف جایگاه مخصوص و مشخصی برای فعالیت داشتند، جایگاه ویژه برای خبرنگاران اختصاص داده نشد بود و خبرنگاران به ناچار کنار سایر حضار به پوشش خبری مراسم مشغول بودند.
پس از خیر مقدم داریوش کاردان، آنونس مخصوص جشنواره با بازی خسرو شکیبایی پخش شد که البته جذابیت خاصی نداشت و نشانی از خوش‌سلیقگی و بدعت در آن دیده نمی‌شد. نخستین شور و هیجان مراسم، در پی نام بردن مجری از آقای بازیگر سینمای ایران عزت‌الله انتظامی رخ داد که با تشویق فراوان حضار همراه بود. هر چند انتظامی بسیار زود مجبور به ترک سالن شد و فرصت حضور تا پایان مراسم را نداشت.
آنونس‌ها و کلیپ‌های پخش‌شده در دقایق میانی و پایانی برنامه کیفیت تصویری بسیار پائینی داشت و تلاش‌های مجری برای توجیه این اشکالات فنی با این اظهار نظر که این اشکالات و نواقص در این برنامه‌ها طبیعی است هم نتوانست حاضران را راضی کند. کیفیت پائین این آنونس‌ها به اندازه‌ای بود که حتی اعتراض و انتقاد تلویحی اعضاء هیئت داوران بخش مواد تبلیغی را نیز برانگیخت و آنها این مسئله را نشاندهنده توجه کم مسئولان به این بخش عنوان کردند.
اما مراسم افتتاحیه جشنواره در واقع مراسم تجلیل‌ها و تقدیرها بود. نوع انتخاب‌ها در این قسمت برنامه به گونه‌ای بود که تعجب همگان را برانگیخت. تجلیل از یکی از سینمادارها منطق و استدلال چندان قوی نداشت و مشخص نبود این انتخاب با چه معیاری صورت گرفته است. هر چند در میان تقدیرشده‌ها و در مراسم تقدیرها نام‌ها و عناوین معتبر و شاخص نیز به چشم می‌خورد.
گرچه افتتاحیه با پخش کلیپی از مراسم معنوی و باشکوه حج شکل و فضایی معنوی به خود گرفته بود، مشخص نبود این فضا چگونه در ادامه به فضایی مدرن تبدیل و با موسیقی مدرن و غربی تلفیق شد. حضور یک گروه موسیقی که در سه بخش جداگانه قطعاتی را به رسول ملاقلی‌پور، علی حاتمی و مسعود جعفری جوزانی تقدیم کردند، چندان با فضای مراسم همخوان نبود.
هر چند گروه موسیقی تلاش می‌کرد با نواختن ملودی‌هایی از حسین علیزاده یا موسیقی "شیر سنگی" از فضای صرف غربی فاصله بگیرد، اما این اتفاق نیفتاد. بخش تاثیرگذار مراسم افتتاحیه گرامیداشت یاد حاتمی با پخش بخش‌هایی از "دلشدگان" و همچنین تجلیل از جعفری جوزانی بود. پخش گزیده آثار جوزانی که سرانجام به سرازیر شدن اشک‌های وی منتهی شد، با تشویق فراوان همراه بود.
مراسم افتتاحیه جشنواره بیست و ششم فیلم فجر پس از دو ساعت و 15 دقیقه در حالی به پایان رسید که می‌توانست اجرایی بسیار بهتر و با جذابیت بیشتر همراه باشد. به هر حال این آغازی بود بر جشنواره‌ای که رسما از امروز کلید خورد تا 26 سالگی‌اش را جشن بگیرد.
نظر شما