به گزارش خبرنگار مهر، 32 روز است که چشمان محمد احمدی دیگر نمی بیند. اینجا چه کسی مقصر بوده یا نبوده؟ و یا چه کردیم و چه نکردیم که این چنین شد چندان مهم نیست. حتی کسر 5 امتیاز از سپاهان هم نیست. آنچه اهمیت دارد چشمان محمد است که 32 روز است جز سیاهی چیزی نمی بیند.
محمد احمدی که انگار تنها گناهش خدمت صادقانه بود به جرم بی گناهی چشمانش بسته شده است. این وسط نیم نگاهی نه از سر دلسوزی و ترحم بلکه از برای قدر شناسی و جبران هرچه که از او دریغ شده شاید این درد گران را کاهش دهد. اما انگار این نگاه هم از او دریغ شده و مثل نگاه بی سوی خودش.
گفتگوی بی پرده و بی ریا محمد با گزارشگر برنامه ورزش و مردم ما را بر آن داشت تا تماسی با او داشته باشید. محمد ساده وبی ریا پاسخگوی ما شد. حال و احوالپرسی معمول را امیدوارانه جواب می دهد. دلت می خواهد با تمام وجود "آمین" بگویی، وقتی از او می شنوی" خوبم. انشااله چشمام زودتر خوب بشه".
دوست داری بگوید و تو بشنوی. برای او که چشمش حالا ارزشی بیش از 50 میلیونی دارد که سپاهان باید می داد و نداده. برای او تماس های کاشانی و شاه حسینی مایه دلگرمی است که باشگاه سپاهان آن را هم دریغ کرده است. برای محمد توجه ریاست جمهوری، نیروی انتظامی، باشگاه پرسپولیس، کمیته انضباطی یک دنیا ارزش دارد، او قدرشناسانه از آنها تشکر می کند و از باشگاه سپاهان گلایه دارد. با همان صراحت لهجه و سادگی : "هیچ رسیدگی به من نکردند. شماره حسابی از من گرفته اند اما هنوز پولی به این حساب واریز نکرده اند و..."
محمد این روزها ملاقات کننده زیاد دارد اما از باشگاه سپاهان کسی سراغ او را هم نمی گیرد. آنها آنقدر اسیر فوتبال شده اند که وقت رسیدگی به چنین اموری را ندارد. چشم محمد بماند برای بعد، فعلا باید به انتخاب جانشین لوکا فکر کرد. کاشانی تماس می گیرد که می گیرد. شاه حسینی هم همین طور. آنها می خواهند کارشان رسانه ای شود. ( این ادعای ساکت در برنامه ورزش و مردم بود). باشگاه سپاهان به آینده محمد فکر می کند. آخر آینده بدون چشم که آینده نیست. تاریک، تاریک. این چشمان بسته را باید باز کرد. این کاش در این فوتبال بی رحم به اندازه سرسوزنی معرفت خرج می شد.
گفتگو با محمد تمام می شود. تو می مانی و یک دنیا غم. یک دنیا آرزو که ای کاش فردا شود و پزشکان بگویند که معجزه شده. محمد می تواند دوباره ببیند. یعنی می شود؟
نظر شما