به گزارش خبرگزاری مهر، دانشمندان دانشگاه توکیو که نتایج تحقیقات خود را در مجله ساینس منتشر کرده اند، با بررسی طیفهای مرتبط با مراحل آخر انفجار 18 ابرنواختر کشف کردند که در ابرنواخترانی که یک غلاف هیدروژنی دارند و همچنین نوعی از ابرنواختر که انفجار اشعه گاما دارد، هندسه نامتقارن یکی از ویژگیهای مهم این ستارگان در فرایند انفجار است.
براساس مدلهای فعلی تکامل ستاره ای، ستاره های بزرگ که جرم آنها بیش از 8 تا 10 برابر جرم خورشید است، تا زمانی وجود دارند که سوخت هسته ای آنها در مناطق داخلی تر کاملا تخلیه شود.
هسته متلاشی شده این ستاره ها تبدیل به یک ستاره نوترونی و یا یک سیاه چاله می شود و انرژی گرانشی این هسته انفجار دیگری تولید می کند که بقیه ستاره را تبدیل به یک ابرنواختر خواهد کرد.
اصطلاح "ابرنواختر حاصل از فروپاشی هسته" که با شناسه های Core-collapse SNe و CC-SNe معرفی می شود، برپایه میزان هیدروژن حاضر درلحظه انفجار ستاره ها طبقه بندی می شوند.
در حقیقت ستاره هایی که ابرنواختر با یک طیف غنی از هیدورژن تولید می کنند در این طبقه بندی در گروه ابرنواختران نوع دو قرار می گیرند.
این درحالی است که ستاره هایی وجود دارند که تمام و یا بیشتر غلاف هیدروژنی خود را از دست می دهند. در این مورد سه نوع طبقه بندی صورت می گیرد که شامل ابرنواختران نوع "ب-2 "، نوع "ب- 1" و نوع "سی- 1" است.
نوع "ب- 2" غنی از هلیم است ولی باوجود این هنوز آثاری از هیدروژن را نشان می دهد. نوع "ب- 1" غنی از هلیم و بدون هیدروژن و سرانجام نوع "سی- 1" بدون هلیم و بدون هیدروژن است.
تاکنون روشی که به وسیله آن در مدت انفجار ستاره و حرکت به سمت خارج، انرژی گرانشی هسته متلاشی شده تبدیل به ابرنواختر می شود، ناشناخته باقی مانده بود.
اکنون دانشمندان ژاپنی نشان دادند که ابرنواختران نوع دو که غنی از هیدروژن هستند برای انفجار از هندسه نامتقارن پیروی می کنند.
نظر شما