به گزارش خبرگزاری مهر، هفته نامه دی سایت در تحلیلی در این باره به قلم "جوخن بیتنر" نوشت: اختلافات غربی- غربی در پیمان ناتو افزایش یافته و علایق و اهداف آمریکا و اروپا در این ائتلاف از هم فاصله گرفته است.
بیتنر در ادامه اظهار داشت: کشمکشها و مناقشات برای اعزام نیروی نظامی بیشتر به افغانستان تنها یک نمونه از اختلافات کشورهای عضو سازمان آتلانتیک شمالی است که این ائتلاف را درمعرض خطر دو دستگی قرار داده است.
نویسنده در بخش دیگری از این تحلیل با اشاره به بحران افغانستان به عنوان یک عامل اختلافات ناتو اظهار داشت: هر چقدر گلوله ها و راکتهای بیشتری در افغانستان شلیک می شود و سربازان بیشتری درعملیات نظامی ناتو در افغانستان کشته می شوند به همان اندازه اختلاف عقیده ها در بین اعضای ناتو بیشتر می شود.
تحلیلگر مجله "دی سایت" در ادامه با تاکید بر اینکه اختلافات اخیر در کشورهای عضو ناتو بیش از یک کشمکش بر سر عملیات نظامی در شمال و جنوب افغانستان است، اظهار داشت: در افغانستان یک شکست جدی در عملیات ناتو قابل پیش بینی است. مدتهاست که به واسطه عملیات نظامی متحدان ناتو در این کشور، این ائتلاف 59 ساله متشکل از 26 کشور دنیا از اختلافاتی اساسی رنج می برد.
نویسنده در ادامه با تاکید بر اینکه این سوالاتی است که هیچ یک از اعضای این ائتلاف جرات بلند تلفظ کردن آن را ندارند، خاطر نشان کرد: بعد از پایان دوران ریاست جمهوری بوش زمان آن است که ناتو شرافت خود را نشان دهد.
در ادامه این مطلب با اشاره به اینکه 11 سپتامبر 2001 یک شوک دیگر را به اعضای ناتو وارد کرد آمده است: در مناقشات گذشته بلوک غرب با شرق، حمایت و همبستگی اعضاء ناتو یک امر ضروری و منطقی بود و علایق امنیتی یک عضو علایق دیگری هم بود، اما حالا بیست سال بعد از فروپاشی کمونیسم، در سال 1989 این اتحاد و همبستگی جای خود را به اختلافات اساسی داده است.
نویسنده در ادامه اظهار داشت: این در حالی است که در این میان آمریکا به عنوان ضامن اصلی امنیت اروپا در نظر بسیاری از کشورهای اروپایی به عنوان اولین تهدید برای صلح جهانی قلمداد می شود. بر اساس یک نظرسنجی که در مارس 2007 انجام شده و در مجله المانی اشترن منتشر شد؛ حدود 48 درصد مردم آلمان، آمریکا را به عنوان یک تهدید بزرگ برای دنیا قلمداد کردند و فقط 31 در صد نظر عکس داشتند. نتیجه نظر سنجی اخیر موسسه ژرمن مارشال نیز نشان می دهد که حدود 58 در صد اروپایی ها نقش رهبری آمریکا در سیاست جهانی را نا مطلوب می دانند. بر اساس همین نظر سنجی تنها 55 درصد آلمانیها اعتقاد دارند که ناتو یک نقش مهم را برای امنیت جهانی ایفا می کند؛ این در حالی است که این رقم در سال 2002حدود 74 درصد بوده است.
بیتنر در ادامه با اشاره به اینکه استراتژی آمریکا بعد از 11 سپتامبر به زعم خود صادر کردن دموکراسی و وارد کردن امنیت بوده است اظهار داشت: این در حالی است که از نظر اروپایی ها آمریکا برعکس این هدف را به دست آورده و جنگ را صادر کرده و ناامنی را به خصوص به اروپا وارد کرده است.
نویسنده در ادامه به جنگ عراق اشاره کرده و می نویسد: با شروع این جنگ در سال 2003 اروپا نا امن تر شده وعملیاتهای تروریستی افراط گراها از لندن تا استانبول را نا آرام کرد. در عراق و درجناح جنوب شرقی ناتو، شورشیهای کرد علیه ترکیه قیام کردند، بدون اینکه ارتش آمریکا واکنشی به این موضوع نشان دهد .
نویسنده در ادامه به نقل از یک سیاستمدار ترک می نویسد : درجریان جنگ سرد وضعیت ما بهتر بود و حالا کجاست ناتو وقتی که ما به آن نیاز داریم ؟
در ادامه این مطلب این سوال مطرح شده است که پس چه عاملی تا به حال اعضای ناتو را در کنار هم نگه داشته و در پاسخ به آن با اظهار حیرت به سخنان سفیر آمریکا در ناتو "ویکتوریا نولند" اشاره شده و آمده است: نولند در پاسخ این سوال در کمال شگفتی و خیلی خونسرد می گوید؛ ارزشهای مشترک. به اعتقاد نولند در این اتحادیه هیچ عضو ناهماهنگ که قصد پیمودن مسیر دیگری را داشته باشد وجود ندارد.
نویسنده در ادامه اظهار داشت: زندانهای گوانتانامو، شکنجه های سخت زندانیان و آدم رباییهای سیا تصویر زیبایی را که نولند از ناتو ارائه می دهد در نظر اروپاییها تیره و تار کرده است.
بیتنر در ادامه خاطرنشان کرد: این طور به نظر می رسد که این سراشیبی از هم گسیختگی و اختلافات اروپا و آمریکا در ائتلاف ناتو همچنان ادامه یابد. چرا که اروپایی ها بیشتر و با تمام نیرو در راه سازماندهی سیاست امنیت و صلح گام بر می دارند و کاملا در جهت عکس آمریکا، در تربیت نیروهایی تلاش می کنند که نقش حمایتی از جمله آموزش پلیس، کمک برای پیشرفت و توسعه را در تمام مناطق بحرانی از جمله افغانستان چاد و کوزوو ایفا کنند.
نویسنده در پایان این سوالات رامطرح می کند که آیا دو رکن سیاست سنتی جنگ طلبانه آمریکا و سیاست پشتیبانی و غیر نظامی کشورهای اروپایی در زیر یک سقف ودر قالب ائتلافی به نام ناتو می تواند جمع شود؟ کی اروپا دست به این تصمیم بزرگ می زند که خود را از برادر بزرگتر و جنگ طلب خود آمریکا جدا کند؟ آری چنین چیزی ممکن است.
نظر شما