ستاره "آرواره‌ها" درگذشت

به گزارش خبرنگار مهر، ورایتی اعلام کرد شایدر روز گذشته در بیمارستان دانشگاه علوم پزشکی آرکانزاس درگذشت و علت دقیق مرگ او هنوز اعلام نشده است. هر چند سال 2004 پزشکان تشخیص دادند او مبتلا به التهاب نخاع است و به دنبال آن تحت عمل پیوند مغز استخوان قرار گرفت.

روی شایدر

شایدر 10 نوامبر 1932 در اورنج ایالت نیوجرزی به دنیا آمد و پیش از تحصیل در رشته نمایش در دانشکده‌های راتگرز و فرانکلین و مارشال، در دو ورزش بیسبال و مشتزنی فعال بود. او مدتی در ارتش به خدمت مشغول شد و بعد فعالیت‌های صحنه‌ای خود را در نیویورک آغاز کرد و برای نمایش "استفن دی" برنده یک جایزه "ابی" شد.

شایدر در 1956 در مجموعه تلویزیونی "مرز شب" نقش‌آفرینی کرد و هشت سال بعد با فیلم "نفرین جنازه زنده" وارد عرصه سینما شد. حضور در فیلم‌هایی مانند "ستاره!"، "شیر کاغذی" و Stiletto در دهه 1960 به بهبود موقعیت کاری شایدر کمک کرد و او همزمان در مجموعه‌های تلویزیونی مانند "عشق زندگی" و "طوفان مخفی" نیز حضور داشت.

موقعیت کاری شایدر در اوایل دهه 1970 با فیلم "کلوت" به کارگردانی آلن جی. پاکولا با بازی جین فاندا و "رابط فرانسوی" ویلیام فریدکین با حضور جین هکمن جهش فوق‌العاده داشت که برای فیلم دوم در 1972 نامزد اسکار بهترین بازیگر مرد نقش مکمل شد. او در فیلم The Seven-Ups نیز که سال 1973 نمایش داده شد، نقش یک پلیس را بازی کرد.

بسیاری از تماشاگران شایدر با نقش مارتین برودی رئیس پلیس شهرکی ساحلی در فیلم 1975 "آرواره ها" می‌شناسند که در آن با رابرت شاو و ریچارد دریفوس همبازی بود. سال 2005 یکی از دیالوگ‌های معروف شایدر در این فیلم ـ "یه قایق بزرگتر لازم داری" ـ در فهرست 100 دیالوگ معروف به انتخاب موسسه فیلم آمریکا در رده 35 قرار گرفت.

دریفوس، شایدر و شاو در صحنه‌ای از فیلم "آرواره‌ها"

او پس از بازی در دو فیلم "دونده ماراتن" (1976، جان شله‌زینگر) و "ساحر" (1977، ویلیام فریدکین) در 1978 در "آرواره‌ها 2" نقش شخصیت برودی در فیلم اول را تکرار کرد. شرایدر در 1979 با بازی در نقش جو گیدیون طراح رقص معروف و کارگردان سینما در فیلم "همه آن چیزها" به کارگردانی باب فاسی به یک موفقیت بزرگ دیگر دست یافت و نامزد اسکار شد.

شایدر در دهه 1980 و 1990 نیز حضوری فعال در حوزه سینما و تلویزیون داشت، هر چند دیگر نتوانست موفقیت‌های قبلی خود را تکرار کند. از مطرحترین فیلم‌های او در این دوره می‌توان به "رعد آبی رنگ" 1983، "خانه روسی" 1990، "ناهار عریان" 1991، "از رومئو خون می‌رود" 1993، "باران ساز" 1997 و "انتقامجو" 2004 نام برد.

شرایدر به لحاظ سیاسی نیز فعال بود. او در تظاهرات مختلف علیه حمله نظامی آمریکا به عراق شرکت کرد، از جمله راهپیمایی بزرگ مارس سال 2003 در نیویورک که به گفته پلیس حدود 125 هزار نفر در آن حضور داشتند.