موسیقی رسانه ها بر اساس نگاه مدیریت شکل می گیرد

فریدون صدیقی در نشست رسانه و موسیقی که در خبرگزاری مهر برگزار شد با بیان این مطلب در توضیح چگونگی به کارگیری نگاه مدیریت در شناخت جایگاه موسیقی در رسانه گفت : برداشت مدیریت رسانه از موسیقی بر اساس سیاست های موجود تعریف می شود که این نوع نگاه لزوما افکار عمومی را نمایندگی نمی کند بلکه بیش از هرعنوانی موقعیت خود رسانه معرف نوع فعالیت حوزه های مختلف اجتماعی ،فرهنگی ،سیاسی ،ورزشی و در نهایت هنر موسیقی است و کلیه سیاست گذاری های در تعیین خطوط قرمز به وزارت ارشاد و مراجع ذی ربط بستگی دارد بنابراین بخشی از رویکرد رسانه به هنر موسیقی در نگاه کلان مدیریت تعریف می شود که بخش عمده ای از آن همواره دستخوش سلیقه است. 

وی در ادامه خاطرنشان کرد : جدا از نگاه کلان مدیریت رسانه، وجود افراد کار بلد و فعال در رسانه ها، یکی از عوامل مهم در تعریف این هنر و جایگاه آن در انواع رسانه مکتوب و غیر مکتوب است که به نظرمن خود آنها به عنوان کارگزار و تصمیم گیرنده نهایی تاثیر مستقیم در تعریف هنر موسیقی در رسانه دارند ؛ در واقع وجود آدم های دلسوز و آشنا به این حوزه جایگاه این هنر در رسانه را تثبیت می کنند و اگر اندیشه هایی از این دست وجود نداشته باشد ویژگی های هنر موسیقی و کارکرد آن در شرایط امروز به درستی بیان نمی شود و اگر هم بیان شود ناقص ،نارس و بیش از هر عنوانی مبین نیازهای آنی مخاطب است.

صدیقی در تعریف کارکرد رسانه گفت : هر رسانه به واسطه مخاطب معنا پیدا می کند و اگر رسانه ای مخاطب نداشته باشد آن رسانه مفهومی ندارد و حالا این سئوال مطرح است که چند درصد از مخاطبان روزنامه ها را جوانان تشکیل می دهند و چند درصد از آنچه نسل جوان به موسیقی نیاز دارد در این رسانه ها مطرح می شود؟ به نظرمن کمترین درصد از آن نوع موسیقی که نسل جوان می خواهد در انواع رسانه های مکتوب به چشم می خورد و به تبع آن دوستان ما در رسانه ها هم براساس آنچه خودشان می پسندند و به آن گرایش دارند موسیقی را تعریف می کنند و به عبارت دیگر علاقه شخصی نسل خودشان را به نوعی بر عموم تحمیل می کنند و نتیجه آن می شود که بخشی از موسیقی ما در رسانه ها نادیده گرفته می شود در واقع رسانه های ما اگر گوشه نگاهی به هنر موسیقی دارند آن نوع موسیقی که لزوما افکار عمومی به ویژه نسل جوان خواهان آن هستند را نمایندگی  نمی کنند.

این مدرس دانشگاه با اشاره به این مطلب که موسیقی سنتی بخش عمده  ای از افکار عمومی را هدایت نمی کند گفت : بحث موجود این است که آن نوع موسیقی که در مطبوعات و افکار عمومی مطرح می شود با واقعیت موجود تفاوتهای بسیاری دارد ؛ چراکه نسل جوان موسیقی را می پسندد که در آن حرکت و سرعت وجود داشته باشد؛ اما آنچه به طور عینی در رسانه ها مطرح است توجه به موسیقی سنتی و مقامی ایرانی است البته ناگفته نماند که این نوع موسیقی و تمام اساتیدی که در این حوزه فعال هستند از نظرمن جایگاه بسیار ارزنده ای دارند اما خواست خیل عظیمی از مخاطب، موسیقی دیگری است و سئوال این است که دوستانی مانند شجریان و یا ناظری نیاز چند درصد از این نسل را تامین می کنند؟

وی افزود : واقعیت این است که جوان امروز معتقد است که موسیقی آوازی حرکت ندارد او دیگرموسیقی شنیداری صرف را نمی پسندد بلکه معتقد است که موسیقی باید دیداری هم باشد و این در حالی است که متاسفانه شاهد هستیم که اغلب رسانه ها نیاز مخاطب نسل امروز را نادیده می گیرند و از بیان و معرفی موسیقی مثلا پاپ به هر شکل ممکن دریغ می کند اما واقعیت این است که نسل تازه ای در عرصه فرهنگ و هنر به وجود آمده که به شدت ساختارشکن است چنانچه در سینما و ادبیات شاهد این اتفاق هستیم و نسل نویی در این عرصه ها فعالیت دارند و طبیعی است که باید این اتفاق در حوزه موسیقی نیز بیفتد؛ بنابراین باید پذیرای ایده های جدید از سوی هنرمندان جوان در موسیقی و بازتاب آن درمطبوعات و رسانه های جمعی باشیم و در صدد حمایت از آنها برآییم .

صدیقی در پایان خاطرنشان کرد : به عنوان مثال محسن نامجو به عنوان جوانی از نسل امروز که موسیقی خاصی ارائه می کندبه عنوان پدیده در میان هم نسلان خود مطرح شده است و به دلیل شناختی که از نسل خودومخاطبانش دارد آنچه می گوید مورد استقبال قرارمی گیرد و درعین حال شاهد هستیم که اغلب رسانه های مکتوب و غیر مکتوب درصدد نادیده گرفتن این جوان هستند و حالا این سئوال پیش می آید که اگراو اصالت ندارد شما به آن اصالت دهید و از او حمایت کنید؛ به هرحال موسیقی این جوان در حال شنیده شدن است هر چند که رسانه ها او را نادیده بگیرند؛موسیقی نامجو سرعت دارد و آستانه کلام قطعات او از 4 کلمه تجاوز نمی کند و دقیقا آن چیزی است که طیف عظیمی از مخاطب امروز در هر رسانه ای می پسندد پس چرا شرایط حمایت ازاینگونه هنرمندان جوان فراهم نمی شود؟

سخنان صدیقی با پاسخ های برخی از میهمانان مواجه شد ولی به دلیل گستردگی موضوع و لزوم واکاوی دقیق تر، ادامه این بحث که بیشتر به نحوه پرداختن به نیاز مخاطبان در عین حفظ و صیانت از ارزش های فرهنگی می پردازد، به جلسه بعدی موکول شد.