به گزارش خبرگزاری مهر، دهها سال پس از کشف پلوتون به نظر می رسید یک پیروزی بسیار بزرگ در کشف سیارات منظومه شمسی به دست آمده است اما از دهه 90 کشفیات شگفت انگیزی از اجرام آسمانی فرانپتونی (TNO) به دست آمد.
دانشمندان کشف کرده اند که هیچ یک از این اجرام شباهتی به سیارات دیگر ندارد اما تعداد آنها روبه افزایش است و به نظر می رسد که بعضی از آنها بسیار بزرگتر از پلوتون و اریس باشند.
به تازگی گروهی از سیاره شناسان دانشگاه "کوب" ژاپن که نتایج یافته های خود را در مجله Astronomical Journal منتشر کرده اند، امکان حضور یک سیاره بزرگ را در فراسوی سیاره نپتون و در مناطق انتهایی منظومه شمسی در نوار "کویپر" مورد بررسی قرار دادند.
در حال حاضر چند مدل وجود دارد که سعی در توضیح منشاء و تکامل مداری TNO دارند اما هیچ یک از آنها موفق به ارائه توضیحات کامل درباره تمام کلاسهای دینامیک مشاهده شده در سیارات نمی شوند.
محققان ژاپنی برپایه تعداد زیادی شبیه سازی در خصوص تکامل یک حلقه سیاره ای که تحت حاکمیت چهار سیاره غول پیکر قرار دارد، نشان دادند که این ساختار مداری می تواند با حضور یک سیاره خارجی با جرمی برابر با چند دهم سیاره زمین توضیح داده شود.
این سیاره در مناطق دور از فعالیت یکی از این چهار سیاره غول پیکر منفجر شده است و در ادامه به دلیل قرارگیری در یک موقعیت رزونانسی با نپتون به یک ثبات مداری رسیده است.
به گفته این دانشمندان این دینامیک، منشای ثبات فعلی موجود در داخل نوار سیارات TNO است.
نتایج این شبیه سازی تائید می کند که این مدل می تواند با جزئیات بی سابقه ای ویژگیهای اصلی هریک از کلاسهای دینامیک حاضر در "نوار کویپر" را توضیح دهد.
نظر شما