به گزارش خبرنگار مهر ،علیرضا پورامید، پژوهشگر با بیان این مطلب در خصوص نقش موسیقی در رسانه ها گفت : همانطور که دکتر سریردر نشست موسیقی و رسانه گفت بیشترین زمان پخش رسانه ملی، معطوف و مخصوص به نغمات و ترانه ها و تصانیف است واغلب مدیران و مسئولین صدا و سیما نیز بر همین نکته اذعان دارند .
وی با اشاره برداشتهای مختلف مدیران و هنرمندان از پخش آثار افزود : آنچه که مراد مسئولین و مدیران صدا و سیماست با خواسته هنرمندان متفاوت و بعضا در تضاد قرار دارد چرا که دیدگاه استادان موسیقی " نیاز رسانه و اهمیت و اعتبار موسیقی" در رسانه است اما در دو دهه گذشته مقصود دوستان مدیر و مسئولان رسانه بیشتر"منت گذاری و یا ادای رفع تکلیف " بوده است و اختلاف بین پدید آورندگان و آهنگسازان و اهالی موسیقی از یک طرف با مجموعه مدیریتی موسیقی در رسانه ها از طرف دیگر نیز در همین جا ریشه دارد.
پورامید با اشاره به اینکه این اختلاف برداشتها اغلب به وضوح مطرح نمی شود گفت : در نهایت ماجرای دو دیدگاه به همین شفافی به چشم می خورد، چرا که رسانه بعضا حتی از درج نام صاحبان اثر در گوشه تلویزیون و یا معرفی آن در رادیو ( در هنگام پخش) به بهانه اینکه تبلیغ می شود اجتناب و خودداری می نماید و ... .
وی در پایان گفت : از همه جالب تر نیز نحوه برخورد موسسه سروش با پدید آورندگان اثر و تصانیف و ترانه هاست . موسیقیدانان می گویند سروش با استدلال اینکه صاحبان آثار یکبار کار خود را به واحد موسیقی صدا و سیما فروخته اند پس در این مورد که به شکل کاست یا سی دی توسط شرکت سروش به بازار ارایه شود حق و حقوقی ندارند در حالی که این 2 مقولاتی جدا از هم هستند و حتی امتیاز ضبط و پخش کاست با همین امتیاز در مورد سی دی فرق بسیار دارد و دو حق (معنوی و مادی) مجزا از هم را دارا هستند و به نظر می رسد زمان آن فرارسیده باشد تا ارزش مادی آثار بر مبنای میزان مقبولیت و محبوبیت در بین مردم و تعداد دفعات پخش و به تناسب زمان استفاده رسانه محاسبه شود.
نظر شما