شناخت و پرورش استعدادهای درخشان در زمینه معارف و احکام دینی و مذهبی زمینه ساز تربیت نسلی است که سلامت و معنویت آینده جامعه را تأمین می کنند و به همین دلیل نیز فعالیت مناسب در این راستا بسیار سازنده و ارزنده است .
تقویت بنیه علمی و اخلاقی و همچنین رسیدن به توانمندیهای معنوی ، یعنی تربیت نخبگان و کارشناسان حوزه علوم ، معارف و تمدن اسلامی در عرصه فرهنگ دینی، ضرورتی است که باید از سوی دستگاههای فرهنگی مورد توجه قرار گرفته و در قالب فعالیتهای خود به طور مستقیم و یا غیرمستقیم به این امور توجه داشته باشند.
اما یکی از مشکلاتی که حوزه فرهنگ همواره از آن رنج می برد و البته لطمه های پنهان و آشکاری را نیز از این مشکل به خود دیده است، عدم هماهنگی دستگاهها و موازی کاریهایی است که با پرهیز از آنها و پرداخت هماهنگ به فعالیتهای متفاوت می توان اقدامات ارزشی فرهنگی و معرفتی را ارتقاء بخشد، ضرورت مهمی که نادیده گرفته می شود .
رئیس سازمان اوقاف و امور خیریه چندی پیش در حالی از راه اندازی مجتمع های آموزش معارف خبر داده که از دوم آبان ماه 1381 مطابق با مجوز شورای عالی آموزش و پرورش با تأسیس مدارس علوم اسلامی صدرا از سوی سازمان تبلیغات اسلامی موافقت شده و این مدارس دانش آموزان داوطلب را پس از پایان دوره راهنمایی ثبت نام می کنند .
تاکنون بیش از 10 دبیرستان صدرا راه اندازی شده، این مدارس در استانهایی چون اصفهان، آذربایجان شرقی، خوزستان، هرمزگان، گلستان، تهران، کهکیلویه و بویر احمد، خراسان و کرمان قرار دارند .
اینکه چرا با وجود فعالیت چند ساله در این زمینه، سازمان اوقاف قصد ورود به این عرصه را دارد و آموزش و پرورش نیز در این زمینه موافقت کرده جای تعجب است . چرا که به طور طبیعی وقتی سازمانی دیگر در این زمینه فعالیت می کند بهتر است حوزه را به همان دستگاه واگذار کرده و اگر نقصی دیده می شود و یا پیشنهادی برای بهتر شدن روند فعالیتها وجود دارد، با طرح آنها، ضمن هماهنگی و همکاری مناسب و ارزشمند، در راستای ارتقاء کیفی اقدامات مؤثر واقع شد، مگر نه اینکه هدف همه مسئولان فعالیتی مناسب و اثرگذار در عرصه فرهنگ و معنویت است ؟
به نظر می رسد با توجه به نتایج منفی حاصل از موازی کاریها و عدم هماهنگیهایی که طی سالهای گذشته در حوزه فرهنگ وجود داشته، می بایست در زمانی که رهبری به تقویت حوزه فرهنگ و رفع مظلومیت از این حوزه تأکید دارند، در پی رفع نواقص و ضعفهایی باشیم که تبعات منفی گذشته را موجب شده و یکی از مهمترین آنها نیز همین نداشتن تعامل و فعالیتهای موازی بوده است .
بهتر است به جای پرداختن به فعالیتهای یکسان که تنها صرف بودجه را در پی دارد، دستگاه و سازمانی که مایل به فعالیت در عرصه تقویت معرفت دینی جامعه است، در صورت داشتن طرح ها و پیشنهادهایی به منظور تقویت فعالیتها، مطالب را ارائه و برای فعالیتهای خود نیز ضمن پرهیز از موازی کاری، حوزه ها و برنامه های جدید و تازه ای را در دستور کار خود قرار دهند .
بی تردید با چنین رویکردی نتایج بهتر و ارزشمندتری حاصل شده و در آینده، حاصل فعالیتهایی که با فکر و برنامه ریزی و تعامل دستگاهها و نهادهای فرهنگی صورت گرفته اند، برای فرد و جامعه ایران اسلامی سازنده تر خواهند بود .
نظر شما