به گزاش خبرنگار مهر، در پایان این دوره از پیکارهای جهانی تنیس روی میز که با حضور 104 کشور در بخش مردان، نمایندگان 81 کشور در بخش بانوان و به میزبانی یک هفته ای شهر گوانگجو چین برگزار شد، بسیاری از تیم های آسیایی شرکت کننده با حضور موفق خود در بین 10 تیم برتر مسابقات جای گرفتند.
در بخش مردان پس از چین تیم های کره جنوبی، ژاپن و هنگ کنگ (عنوان مشترک سومی)، جمهوری چک، چین تایپه، آلمان، رومانی، اتریش و سنگاپور در رده های بعدی ایستادند.
در این میان ژاپنی ها که تیم چهاردهم مسابقات جهانی 2006 آلمان بودند 11 پله صعود داشتند، آلمانی ها هم با 4 پله سقوط به رده هفتم رسیدند که البته علت عمده این تنزل آسیب دیدگی "تیمو بول" یار کلیدی آلمانی ها بود که نتوانست تیم ملی کشورش را در این رقابت ها همراهی کند.
نکته قابل توجه در بخش بانوان نیز صعود 7 پله ای سنگاپور به رده دوم و سقوط 6 پله ای کره ای ها بود که آنها را به رده یازدهم رساند. بر این اساس تیم های چین، سنگاپور، هنگ کنگ و ژاپن (عنوان مشترک سومی)، مجارستان، اتریش، هلند، رومانی، آلمان و کروواسی 10 تیم برتر بخش بانوان بودند.
این در حالیست که تیم ملی مردان کشورمان با کسب 3 پیروزی مقابل آمریکا، بوسنی هرزگوین و لوکزامبورگ و متحمل شدن شکست برابر اسلوونی، ویتنام، برزیل، اوکراین و نروژ در دسته دوم مسابقات تنیس روی میز جهان با یک پله صعود نسبت به رقابت های 2006 آلمان در رده چهلم جهان ایستاد. این تیم در بین 33 کشور آسیایی شرکت کننده عنوان دهم را به خود اختصاص داد.
تیم ملی تنیس روی میز مردان ایران بالاتر از تیمی مثل بلغارستان قرار گرفت که در رنکینگ جهانی برتری 8 پله ای نسبت به ما دارد البته در مقایسه با تیم های آسیایی دیگر مثل ژاپن صعود آنچنانی نداشته است اما در مجموع عملکرد نمانیدگان کشورمان ضعیف نبود هر چند که کاملا هم موفق آمیز نبود.
امیر احتشام زاده پینگ پنگ باز المپیکی ایران در رقابت های 2000 سیدنی که 25 سال عضو تیم ملی تنیس روی میز کشورمان بود هم با این نظر موافق است:" ارزش همین صعود یک پله ای را نباید نادیده گرفت. تنیس روی میز جهان بسیار پیشرفت کرده و رده بندی تیم های برتر مدام در حال تغییر است. در این شرایط بازیکنان ما که نسبت به بسیاری از کشورهای دیگر تجربه کمتری دارند توانستند با صعود محل بازی ها را ترک کنند. البته بازیکنان ما نسبت به میزان توانایی خود صعود زیادی نداشتند اما آنها نشان دادند توانایی های بالقوه زیادی دارند که در صورت پرورش منجر به بهتر شدن وضعیت فعلی تیم ملی می شود."
دختران پینگ پنگ باز کشورمان که هم در دوره گذشته این مسابقات با ایستادن در رده شصت و نهم جهان مجوز صعود از دسته چهارم به دسته سوم را گرفته بودند امسال با صعود 7 پله ای به رده شصت و دوم رسیدند، آنها که مقابل مونته نگرو، نروژ و پورتوریکو به برتری دست یافتند و مغلوب کلمبیا، سن مارینو، لیتوانی و بوسنی هرزگوین شدند در میان 21 تیم آسیایی هفدهم شدند.
بانوان تیم ملی تنیس روی میز ایران که چهارمین حضور خود در رقابت های جهانی را تجربه کردند تا حدود زیادی به انتظارات پاسخ داده و نشان دادند در صورت برخورداری از توجه بیشتر می توانند نقش کلیدی تری در مطرح کردن تنیس روی میز ایران داشته باشند.
پیمان حسنی کارشناس تنیس روی میز کشورمان هم چگونگی حضور بانوان را تحسین می کند:" بانوان طبق آنچه پیش بینی شده بود حرکت روبه جلویی داشتند، این بازیکنان نسبت به تجربه کمی که دارند خیلی خوب ظاهر شدند، پیروزی آنها مقابل نروژ راحت نبود. خوشبختانه سن و سال بانوان تیم ملی کم است و این ترکیب می تواند با کسب تجربه بیشتر، در دروره آتی مسابقات جهانی (2010 مسکو) درخشش چشمگیرتری داشته باشند.
البته پینگ پنگ بازان کشورمان در جریان مسابقات جهانی چین و در بازی های رو در رو اقتدار آنچنانی نداشتند و حتی نسبت به دوره قبل تا حدی هم ضعیف تر نشان دادند. به غیر از ندا شهسواری که 6 برد و 3 باخت در کارنامه خود ثبت کرد سایر نمایندگان کشورمان بیشتر بازی های خود را واگذار کردند.
براین اساس محجوبه عمرانی (2 برد، 4 باخت)، پریسا صمدی (یک برد، 2 باخت)، النا تیتارنکو (یک برد، 4 باخت)، افشین نوروزی (2 برد، 6 باخت)، مهران احدی (یک برد، 4 باخت)، نوشاد عالمیان (3 برد، 5 باخت) نصیب کاروان تنیس روی میز ایران کردند، تعداد برد و باخت های محمدرضا اخلاق پسند 3 بر3 مساوی بود ضمن اینکه زمان ملا در هیچ از بازی ها به میدان نرفت که این موضوع خود جای بررسی دارد.
اگر چه در مجموع مردان و زنان پینگ پنگ باز نتوانستند بیشتر بازی های خود را با برد پشت سر بگذارند اما در اندک برتری های خود شگفتی ساز هم شدند. پیمان حسنی می گوید:" پیروزی نوشاد عالمیان مقابل حریف لوگزامبورگی را نباید دست کم گرفت. حریف نوشاد در رنکینگ جهانی 560 پله بالاتر از وی قرار دارد با این حال خیلی راحت مغلوب شد. اصلا پیروزی تیم ملی مقابل لوکزامبورگ با ارزش تر از حد تصور بود چرا که این ایران در رنکینگ جهانی پائین تر از این تیم است. توانایی بازیکنان ما کم نیست آنها فقط نیازمند حمایت بیشتر هستند."
تنیس روی میز ایران نیازمند سرمایه گذاری بیشتر بر روی بازیکنانش است. تیم ملی تنیس روی میز ژاپن که در آخرین دوره مسابقات قهرمانی آسیا (شهریور ماه 86 - چین) بعد از 24 سال به فینال بازی ها راه پیدا کرد و در رقابتهای جهانی هم 11 پله صعود داشت، طی سال های اخیر بر روی بازیکنانی چون "میزو تانی" سرمایه گذاری کرده و در راه پرورش توانایی های بالقوه نفرات جوان و مستعدش هر کاری کرده است.
امیراحتشام زاده راهکار ارتقا هر چه بیشتر سطح تنیس روی میز ایران را هم توجه به بازیکنان جوان و مستعد می داند:" بهتر است فدراسیون در هر یک از بخش های مردان و زنان 8 بازیکن جوان و مستعد را شناسایی کرده و سپس آنها را در دو گروه 4 تایی عازم کشورهای صاحب نام در تنیس روی میز مثل چین و ژاپن کند تا اردوهای 4 ماهه در این کشورها برپا کنند. در صورت اجرای مستمرچنین برنامه ای طی دو سه سال آینده می توانیم از بسیاری مدعیان سبقت گرفته و جزو مدعیان و حتی مدال آوران آسیا شویم."
به طور حتم اگر فدراسیون تنیس روی میز ایران این گونه پیشنهادها را بررسی و اجرای آنها یا برنامه های مشابه را در دستور کار خود قرار دهد، ملی پوشان کشورمان می توانند در دوره های آتی پیکارهای جهانی نظر صد در صد مساعد علاقمندان و صاحب نظران را جلب کنند نه اینکه تیم ملی به نظر نه مثبت و نه منفی ، بلکه نظر میانه آنها دلخوش کند.
نظر شما