دوره های فراگیر دانشگاه پیام نور در سال تحصیلی 71 و با هدف گسترش آموزش عالی در میان تمامی اقشار جامعه و از بین بردن سد کنکور راه اندازی شد. افزایش تعداد رشته های فراگیر، گسترش مقاطع تحصیلی، هزینه اندک تحصیل در این مقاطع، امکان همزمان تحصیل و اشتغال و پذیرش راحت تر داوطلبان در این دانشگاه نسبت به سایر دانشگاههای کشور از مزایایی بود که دورهای فراگیر را به سرعت در جامعه مطرح کرد و موجب استقبال بیش از پیش داوطلبان ورود به دانشگاه شد.
در ابتدای دهه 80 که صحبت هایی در خصوص حذف کنکور در برخی از رشته ها و مقاطع تحصیلی به گوش می رسید و تعداد داوطلبان مقطع کارشناسی دانشگاهها سیر نزولی به خود گرفت، موسسات آموزشی یا همان کلاسهای کنکور که درآمد خوبی از این طریق داشتند خلاء وجود متقاضی را حس کرده و به سمت راه اندازی کلاسهای آموزشی دورهای فراگیر دانشگاه پیام نور حرکت کردند.
اگرچه در میان آموزشگاههای مختلف اسامی نام آشنایی نیز وجود داشتند اما برخی از آموزشگاهها با سوء استفاده از خواسته طبیعی جوانان در ورود به دانشگاهها با برگزاری کلاسهای آموزشی با کیفیت نازل و اخذ مبالغ بالا از یک سو و عدم قبولی داوطلبان این افراد به دلایل مختلف در دوره های فراگیر از سوی دیگر حس بی اعتمادی مردم و جامعه را نسبت به این گونه کلاسها افزایش دادند.
این روند ادامه یافت تا این که در تابستان سال 83 وزارت علوم، تحقیقات و فناوری اعلام کرد این وزارتخانه هیچگونه مجوزی برای برگزاری دوره های آموزشی فراگیر برای موسسه های غیر دولتی صادر نکرده است و هیچ یک از این موسسه ها مجاز نیستند تحت عنوان "آموزش فراگیر" ورود به دانشگاه بدون کنکور و مشابه آن تبلیغ کند.
از آن تاریخ مسئولان مختلف دانشگاه پیام نور در مصاحبه های بی شمار با رسانه های مختلف نوشتاری و تصویری بر این امر تاکید داشتند که هیچ موسسه آموزشی خصوصی اجازه برگزاری دوره های آموزشی فراگیر را ندارند و این مجوز تنها به مراکز و واحدهای دانشگاه پیام نور ارائه شده است.
اما نه تنها خللی در روند رو به رشد تعداد موسسات آموزشی ایجاد نشد بلکه این موسسات با ارائه خدمات متنوع تر مانند تخفیفهای ویژه، ارائه کارت دانشجویی، مدارک به ظاهر معتبر، تقسیط شهریه و وعده های مختلف مانند معافیت تحصیلی، ورود بدون کنکور به دانشگاه و قبولی تضمینی، میادین و خیابانهای شهر را از کاغذهای تبلیغاتی و حسابهای بانکی خود را از شهریه های هنگفت پر کردند.
سردرگمی داوطلبان، عدم برخورد با موسسات غیرمجازی که همچنان به تبلیغات خود ادامه می دادند، نبود قانون روشنی در این زمینه و نامناسب بودن کلاسهای برگزار شده در واحدها و مراکز دانشگاه پیام نور موجب شد تا در اوایل سال تحصیلی 86 وزارت علوم از اعلام اسامی موسسات مجاز در آینده ای نزدیک خبر دهد.
تغییر منابع درسی دوره های فراگیر دانشگاه پیام نور از یک سو و تعلل در اعلام اسامی موسسات مجاز خصوصی فراگیر از سوی دیگر باعث شد که افرادی که در موسسات آموزشی خصوصی ثبت نام کرده بودند از نظر مالی و زمانی متضرر شوند.
پیگیری و تلاش رسانه های مختلف برای رمزگشایی از نام موسسات مختلف نه تنها تا تاریخ 13 اسفند که آغاز ثبت نام دوره های فراگیر دانشگاه پیام نور بود به جایی نرسید بلکه همچنان سکوت مسئولان و اعلام زمانهای مختلف در اعلام اسامی این موسسات ادامه داد.
به نظر می رسد بی تفاوتی مسئولان نسبت به اعلام اسامی موسسات آموزشی فراگیر تنها به سود موسساتی باشد که هیچ قانونی برای جلوگیری از فعالیت به ظاهر غیرمجاز آنها وجود ندارد و داوطلبان سردرگم نیز چاره ای به جز اعتماد به آنها و پرداخت هزینه های سرسام آور ندارند.
اگرچه در دفترچه ثبت نام دوره های فراگیر دانشگاه پیام نور در سال جاری عنوان شد که متقاضیان ثبت نام در کلاسهای آموزشی می توانند با پرداخت مبلغی از این کلاسها استفاده کنند اما دور بودن کلاسهای برگزار شده برای داوطلبان، امکانات نامناسب و سطح پایین آموزش کلاسها از جمله عوامل نارضایتی داوطلبان از این کلاسها است.
نامشخص بودن اقدامات مجلس شورای اسلامی در بررسی طرح مقابله و مجازات اخلالگران در امور آموزشی و پژوهشی که توسط وزارت علوم به کمیسیون آموزش مجلس پیشنهاد شده و کندی روند برخورد نیز در فعالیت بی ضابطه موسسات آموزشی غیر مجاز نقش موثری داشته و موجب شده تا اینگونه موسسات هیچگونه نیازی برای پاسخگویی به چگونگی فعالیت خود احساس نکنند.
ثبت نام دوره های فراگیر به پایان رسیده و داوطلبان در اندیشه خرید منابع آزمونی و شرکت در کلاسهای آموزشی هستند اما مسئولان امر غافل از این امر هنوز موسسات مجاز را معرفی نکرده اند. در چنین فضایی به طور حتم غیرمجازها به یکه تازی خود ادامه خواهند داد.
......................................
گزارش : مسعود فاضلی
نظر شما