حملات اشغالگران قدس به نوارغزه، پس از پایان رزمایش پنج روزه این رژیم در سراسر مناطق اشغالی فلسطین از سرگرفته شد.
نکته قابل تامل دیگر اینکه ارتش اسرائیل بلافاصله پس از یورش گسترده به نوارغزه، از این منطقه عقب نشینی کرد.
با عنایت به موارد فوق دلایل آغاز دور تازه تجاوزات ارتش اسرائیل به نوار غزه و همچنین علل عقب نشینی سریع از این منطقه را می توان از چند بعد مورد بررسی قرار داد.
الف : دلایل حمله :
نخست؛ نظر به گزارش امنیتی محرمانه اسرائیل درباره تحقق نیافتن آمادگی مطلوب نیروهای رزمی ارتش از برگزاری رزمایش پنج روزه، مقامهای صهیونیست می کوشند بخش دیگر آمادگی ارتش را از طریق سیاست "حمله سریع و سپس عقب نشینی" جبران نمایند. نوار غزه به علت نداشتن خطراتی که سایر نقاط امنیتی تماس با اسرائیل نظیر لبنان و سوریه دارند، بهترین منطقه جهت آزمون توان ارتش محسوب می شود.
دوم؛ حملات مستمر به نوار غزه بر اختلافات موجود در بین فلسطینی ها درباره آینده آرام سازی و یا آتش بس احتمالی با اسرائیل دامن خواهد زد؛ امری که خوشایند طرف اسرائیلی است.
سوم؛ پس از عملیات کم سابقه و مشترک مبارزان فلسطینی در پایاگاه ناحا عوز در شمال شرق نوار غزه فرماندهان ارتش به شدت تحت فشار افکارعمومی قرار دارند.در این عملیات مبارزانی فلسطینی از چند جنبش مقاومت با شکستن محاصره غزه وارد منطقه اشغالی ناحال عوز شده و چهار نظامی این رژیم را طی درگیری از پای در آوردند. بنابراین ارتش با هدف جلب افکار عمومی خود تلاش می کند با کشتار شهروندان فلسطینی به نوعی از فشارهای ناشی از این شکست نظامی رهایی یابد.
چهارم؛ ایجاد یاس و ناامیدی در بین اهالی نوار غزه درباره آینده این منطقه و واداشتن آنان علیه جنبش مقاومت اسلامی فلسطین(حماس)
ب- دلایل عقب نشینی سریع
نخست؛ ارتش اسرائیل با علم به اینکه ورود بلند مدت و یا اشغال احتمالی نوارغزه، دارای هزینه های امنیتی برای این رژیم است ترجیح می دهد برای در امان ماندن از تحمیل هزینه های امنیتی ناشی از حملات موشکی مبارزان فلسطینی و یا عملیات شهادت طلبانه احتمالی، به طور تاکتیکی از نوار غزه پس از وارد کردن خسارات عقب نشینی کند. به زعم فرماندهان ارتش اسرائیل به این اقدام از یک سو جریان مقاومت را همچنان تحت فشار قرار می دهد و از سوی دیگر از ورود به یک جنگ فرسایشی با مقاومت جلوگیری خواهد کرد. جنگی که اسرائیل برای فرار از آن در آگوست سال 2005 حاضر به عقب نشینی از نوار غزه پس از 38 سال اشغالگری آن شد.
دوم؛ مقامهای رژیم صهیونیستی خود را برای برگزاری مراسم شصتمین سال اشغال فلسطین(به زعم خود 60 سالگی اسرائیل) آماده می کنند.از این رو سعی دارند از هرگونه ماجراجویی که افکارعمومی جهان را تحت تاثیر قرار دهد، جلوگیری نمایند . به ویژه اینکه قرار است در این روز، برخی رهبران جهان از جمله جرج بوش رئیس جمهوری آمریکا و نیکلا سارکوزی رئیس جمهوری فرانسه جهت مشارکت در جشنهای این رژیم به فلسطین اشغالی سفر کنند. با این وجود به نظر می رسد رژیم تل آویو با نوعی سردرگمی در مقابله با مقاومت فلسطینی روبروست . این رژیم از یک سو می خواهد تا فرارسیدن شصتمین سالروزاشغال فلسطین، فضا را برای دعوت از میهمانان آرام نگه دارد و از سوی دیگر در پی عملیات بی سابقه مبارزان فلسطینی علیه اهداف صهیونیستی از سوی افکارعمومی خود به دلیل ناتوانی در مهار مقاومت تحت فشار است. این سردرگمی به ویژه پس از تحولات یکی دو سال گذشته (خروج از نوار غزه در سال 2005 و شکست در جنگ 2006 لبنان) آهنگ تندتری به خود گرفته است. با این وجود آنچه قابل تامل است اینکه سکوت معنا دار سران عرب در قبال تجاوزات مستمر اسرائیل علیه مردم فلسطین، این رژیم را بیش از پیش در ارتکاب چنین جنایتهایی تشویق کرده است. آنچه سران عرب را در برخورد قاطع با تجاوزات اسرائیل، بی اراده تر از پیش می کند نگاهی است که آنان به مناسبات خود با آمریکا دارند. از دید سران عرب، رضایت واشنگتن را باید در نزدیکی به اسرائیل دید و بر همین مبناست که برخی سران عرب قادر به اعتراض به جنایتهای اسرائیل نیستند.
---------------------
مهدی شکیبایی کارشناس مسائل خاورمیانه
نظر شما