به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، در این مراسم علی غلامی سرپرست رایزنی فرهنگی ایران در افغانستان با ارائه مقاله ای، عطار را قصیده سرایی بزرگ خواند که در قصاید خود به پند و عرفان پرداخته است.
وی گفت: عطار بر خلاف شعرای خراسان هیچ گاه قدم در مداحی نگذاشت و همواره بر آزادی خود و دور بودن از دربار شاهان افتخار کرده است. این شاعر نامی در آثار منظوم و منثور خود با بهره‌گیری از کلامی ساده و روان و خالی از هر آرایش که با عشق سوزان همراه است، بر موضوع ناپایداری جهان و لزوم بیداری انسان‌ها تاکید کرد و در این راه از آیات قرانی کمک گرفت.
غلامی اضافه کرد: شیخ راه رسیدن به خدا را خویشتن شناسی و اصلاح نفس و فراموش کردن هوای نفسانی و در نهایت فنا شدن در هستی حق دانسته است. عطار آدمی را به آزاد کردن کامل جوهر الهی در خود دعوت کرده و تنها راه رسیدن به این هدف متعالی را عشقی می‌داند که عاشق در نهایت ایثار از هستی انتخاب می‌کند و به معبود خود می‌رسد.
وی خاطرنشان کرد: تعداد آثار عطار را بعضی‌ها به تعداد سوره‌های قرآن ۱۱۴مورد نوشته اند که اهل فن با مطالعه این آثار در مورد انتساب بعضی از آنها به او شک دارند. از جمله آثار او می‌توان به خسرونامه، مختارنامه، داستان عشق شیخ صنعان به دختر ترسا، جوهرنامه، تذکره الاولیاء، لسان الغیب و... اشاره کرد.
طغیان ساکایی استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه کابل نیز گفت: جستجوی روح حماسی در شعر عطار بسیار جالب توجه است و در کتاب منطق الطیر روح و شیوه حماسی را می‌توان نیز دید. در آثار عطار ارادت خاصی را هم که به فردوسی شاعر حماسه سرای بزرگ ایران داشت می‌توان مشاهده کرد. در الهی نامه واژگانی را می‌توان دید که ممکن است در دیگر آثار او یافت شود و برخی اسطوره‌های شاهنامه فردوسی نیز در آثار عطار دیده می‌شود.
وی منطق الطیر عطار را اثری فنا ناپذیر دانست و ادامه داد: فردوسی در داستان هفت خوان رستم و اسفندیار، قهرمانان خود را با گذشتن از مصائب به هدف می‌رساند و در نزد عطار گذشتن از این مقام گواه این مساله است. عطار در اسرارنامه، داستان جالب وفات فردوسی را به شعر درآورد و از این داستان درمی یابیم که در روح عطار محبت فردوسی نیز وجود دارد.
عضو هیئت علمی دانشگاه کابل گفت: در آثار شیخ عطار، شاهنامه‌ای منسوب به او دیده می‌شود که مسئله ای قابل توجه برای دست اندرکاران ادبیات است.
همچنین محب بارش استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه کابل گفت: شخصیت عرفانی شیخ عطار را باید از دیدگاه فرهنگی بررسی کرد. مرگ عطار به هر گونه‌ای باشد، این خود حماسه است.
"بارش" افزود: در تاریخ ادب فارسی سنایی، ابن سینا، فردوسی، حافظ، سعدی و مولانا از آن یک قوم یا یک سرزمین نیستند بلکه آنان به جهان بشریت تعلق دارند.
وی در مراسم تجلیل از روز نکوداشت عطار، مقاله‌ای از مرحوم عبدالحسین زرین کوب را درباره عطار نیشابوری ارائه کرد.
نظر شما