به گزارش خبرگزاری مهر، در این فناوری نوین از آرایه های قابل برنامه ریزی میدانی برای ساخت چنین سیستم خود ترمیمی استفاده می شود.
به گفته این دانشجویان، آرایه های یاد شده با ترکیب نرم افزار و سخت افزار به تولید سیستم قابل انعطافی می پردازد که در نهایت در قالب یک تراشه کوچک ارائه می شود.
بر اساس گزارش ساینس بلاگ، این پروژه از سال 2006 آغاز شده و از همان ابتدا به دلیل ویژگیهای کاربردی در فضاپیماها مورد توجه ناسا قرار گرفته است تا آنجا که کمک مالی اولیه 85 هزار دلاری نیز برای آن از سوی این آژانس اختصاص یافته است.
فناوری که این دانشجویان ارائه می کنند در حقیقت واحدهای سخت افزاری هستند که به صورت بی سیم با یکدیگر در ارتباط بوده و سیستمی همچون فضاپیما می تواند به گونه ای هوشمندانه و بدون حضور انسان از آن برای ترمیم سیستمهای از کار افتاده خود استفاده کند.
ابداع این سیستم نوین می توان هزینه های تعمیر و نگهداری فضاپیماها و سایر سیستمهای فضایی را تا میزان قابل توجهی کاهش دهد.
نظر شما