این برنامه ریزی به اندازه ای دقیق بود که سران کاخ سفید و مقامات پنتاگون از توفیق خود در این عملیات کمال اطمینان را داشتند و معتقد بودند هیچ عاملی نمی تواند این برنامه ریزی را با شکست مواجه کند اما اراده خداوند چیز دیگری بود.
انگیزه این حمله، شکست توطئه های آمریکا در رسوخ به انقلاب اسلامی و از هم پاشیدن نظام پس از تسخیر لانه جاسوسی و شکست کوششهای دیپلماتیک و طرحهای آمریکا جهت آزادسازی جاسوسان بود.
در ابتدا بهترین روش مدنظر نیروهای آمریکایی، وارد شدن به ایران از مرز ترکیه و به صورت زمینی بود ولی این روش به دلیل ریسک بالا اجرا نشد و پس از آن اجرای عملیات به صورت هوایی مورد بررسی قرار گرفت.
برای اجرای این عملیات گروهی از نیروهای ویژه در دسامبر 1979 انتخاب شدند و تحت تمرینات خاصی قرار گرفتند به نحوی که این تمرینات تا مارس 1980 به طول انجامید و اجرای عملیات در 16 آپریل 1980 (27 فروردین 1359) تائید شد. در بین روزهای 30 فروردین تا دوم اردیبهشت نیروهای عملیاتی به جنوب غربی آسیا منتقل شدند.
پیش از آن نیروهای عملیاتی از هر چهار نیروی مسلح آمریکا انتخاب شده بودند و تمرینات خود را در مصر گذرانده بودند. برای اجرای عملیات همچنین هشت فروند هلی کوپتر مین روب و 12 فروند هواپیما در نظر گرفته شده بود و ناوهای هواپیمابر نیز در دریای عمان آمادگی پشتیبانی از هوایی عملیات را داشتند و رابطین نیز پیش از آن به تهران فرستاده شده بودند.
جزئیات نقشه به این صورت بود که در شب اول عملیات سه فروند هواپیما وارد ایران می شدند و در نقطه ای نزدیک شهر طبس فرود می آمدند که این سه فروند حامل نیروهای دلتا (فرماندهان عملیات) مترجمین و رانندگان کامیونها بودند.
سه فروند هواپیمای دیگر نیز به دنبال هواپیماهای قبلی روانه می شدند و خود را برای سوخت رسانی به هلی کوپترها در محل فرود آماده می کردند و پس از سوختگیری هلی کوپترها، نیروهای دلتا را سوار کرده و عازم منطقه ای در تهران می شدند تا در آنجا با رابطینی که از قبل در ایران حضور داشتند دیدار کرده و در مکانی امن پنهان شوند.
طبق نقشه طراحی شده قرار بود پس از آن شش فروند هلی کوپتر دیگر حامل تعدادی کماندو به فرودگاه منظریه منتقل شوند و با حمله به این فرودگاه آن را در تصرف خود در آورند تا دو فروند هواپیمای حامل گروگانها و نیروهای دلتا بتوانند فرود بیایند و سه فروند نیز برای پشتیبانی و پوشش کماندوهایی که به فرودگاه منظریه حمله می کنند، وارد عمل شوند.
مقرر بود همزمان با حمله گروه دوم کماندوها به فرودگاه منظریه، نیروهای دلتا به محل سفارت حمله کنند، گروگانها رانجات داده و به سمت استادیوم امجدیه (شهید شیرودی) حرکت نمایند و کماندوها و گروگانها از آنجا به وسیله هلی کوپترها به فرودگاه منظریه حرکت کرده و با دو فروند هواپیما از ایران به سمت عربستان رفته و هلی کوپترها را منهدم کنند.
واقعه از این قرار بود که یک متخصص نیروی هوایی آمریکا اطراف منطقه ای که برای فرود هواپیماها آماده شده بود به چراغهای راهنما مجهز کرده بود و با توجه به ردیابی امواج راداری در ارتفاع سه هزار پایی به خلبانان هلیکوپترها دستور داده بود زیر ارتفاع 200 پایی پرواز کنند تا از شناخته شدن توسط رادار جلوگیری شود.
این محدودیت ارتفاع موجب شد هلی کوپترها دچار طوفان شده و دو هلی کوپتر نیز دچار نقص فنی شوند. با ورود یک هلی کوپتر برای نجات خدمه این دو هلی کوپتر زمان عملیات 20 دقیقه دچار تاخیر شد و از این پس عملیات باید با شش فروند هلی کوپتر ادامه می یافت.
در طول انجام عملیات نیز سیستم هیدرولیک یک هلی کوپتر دیگر از دست رفت و با توجه به اینکه ادامه عملیات با پنج فروند هلی کوپتر ممکن نبود عملیات لغو شد و هلی کوپترها برای بازگشت مشغول سوختگیری شدند. از طرفی یک اتوبوس با 40 سرنشین که از جاده طبس در حال گذر بودند به عنوان گروگان توسط نیروهای آمریکایی دستگیر شدند.
در این میان و در هنگام سوختگیری یک هلی کوپتر به دلیل طوفان شن و عدم دید کافی با یک فروند MC-130E برخورد کرد و هر دو به تلی از آتش تبدیل شدند و هشت تن کشته و چهار یا پنج نفر هم مجروح شدند و به خاطر هرج و مرج پیش آمده، نیروهای نظامی پنج فروند هلی کوپتر باقیمانده را سالم رها کرده و حتی اسناد و مدارک محرمانه آن را نیز از بین نبردند که همین اسناد موجب شد اکثر رابطین این عملیات در تهران دستگیر شوند.
برژینسکی حالت کارتر را پس از صدور دستور توقف عملیات و عقب نشینی چنین توصیف کرده است: "کارتر سرش را میان دو دستش گرفت و به مدت چند ثانیه روی میز گذاشت. وی پس از خبر آتش گرفتن دو هلی کوپتر همانند مار زخمی به خود می پیچید و آثار درد و نگرانی بر تمام چهره او آشکار شد."
پس از فرار آمریکاییها و صدور اعلامیه توسط کاخ سفید مبنی بر شکست عملیات و باقی ماندن اسنادی سری در درون هلی کوپترها، هلی کوپترهای به جامانده توسط بنی صدر که در آن زمان سمت فرماندهی کل قوا را داشت، بمباران شدند و اسناد مهم و باقی مانده در آتش سوخت و محمد منتظر قائم که از هلی کوپترها محافظت می کرد به دلیل این انفجار به شهادت رسید.
بهانه وی برای این انهدام عدم فرصت مجدد برای استفاده از هلی کوپترهای به جامانده توسط آمریکاییها بود در حالیکه باز کردن چند قطعه کوچک از قطعات پروازی کافی بود تا این هلی کوپترها از پرواز باز بمانند.
بر اساس مطالعه اسناد به دست آمده بالگردهای مورد استفاده از بهترین نوع هلی کوپترها انتخاب شده بود و مسئله از کار افتادن آنها در جریان عملیات کاملا دور از ذهن می نمود علاوه بر آن دولت متجاوز آمریکا برای موفقیت در این حمله بیش از پنج ماه در صحرای آریزونا (صحرایی با شرایطی شبیه به کویر ایران) تعلیمات پیچیده و فشرده ای را به کماندوهای خود داده بود.
در این حمله از پیچیده ترین تاکتیکهای نظامی و دفاعی استفاده شد همچنین سازمان هواشناسی آمریکا نیز وضع جوی ایران به خصوص صحرای طبس را مناسب پیش بینی کرده بود و با توجه به مهتابی بودن آن شب، امکان وقوع هر نوع باد و خاک و طوفانی را رد کرده بود.
به هر روی آنچه در طبس اتفاق افتاد بدون شک مصداق دیگری از سوره مبارکه "فیل" بود و پنجم اردیبهشت عام الفیل دیگری بود و در این واقع کارتر، مظهر استکبار جهانی در پس اراده خداوند شکست خورد.
آنچه گذشت نه تنها یک واقعه ساده و زودگذر و فراموش شدنی نبود بلکه تذکری است برای اثبات قدرت فائقه خداوند که باید مورد عبرت دشمنان اسلام قرار گیرد.
نظر شما