کامل احمدنژاد - محقق و استاد دانشگاه - در گفتگو با خبرنگار مهر با بیان این مطلب گفت: هر چند فردوسی نقش مهمی در شکل گیری هویت ایرانی داشت اما پیش از او هم افرادی نظیر رودکی، دقیقی و ابوشکور بلخی بودند که پایه های زبان و فرهنگ ایرانی را تثبیت کردند. علاوه بر این افراد حکومت سامانیان نیز نقش به سزایی در رشد این حیطه ها داشتند. آنها خود را از تبار قبل از اسلام می دانستند و هویت اصیلی برای خود قائل بودند.
وی افزود: در قرن چهار و اواخر قرن پنج هجری فرهنگ و معارف ایرانی و اسلامی با یکدیگر همزیستی یافته بودند و فردوسی با دارا بودن نبوغ و جهان بینی خاص، پشتوانه ای غنی برای فرهنگ و تمدن ایرانی ایجاد کرد. نباید فراموش کرد که با روی کارآمدن سامانیان، ترکیب هویتی ایرانیان شکل گرفت.
این استاد دانشگاه با اشاره به اینکه شاهنامه تمام فرهنگ جهان را دربر گرفته، تصریح کرد: شاهنامه به مثابه اقیانوسی است که در فرهنگ بشریت گسترده شده و تنها به تاریخ یا فرهنگ ما محدود نمی شود. این اثر حماسی حتی دارای ابعاد روان شناسانه نیز هست.
احمدنژاد یادآور شد: باید مخاطب امروزی را از طریق کتابهایی که تلفیقی از نظم و نثر است و به دست فردوسی شناسان تالیف شده، با متون کهن از جمله شاهنامه آشتی داد.
وی اضافه کرد: می توان گفت فردوسی شناسی ما با مقاله محمود صناعی با عنوان "فردوسی، استاد تراژدی" به شکل مبسوط آغاز شد و بعد از آن افرادی چون شاهرخ مسکوب، محمد علی اسلامی ندوشن و... این جریان را به شکل جدی دنبال کردند. این افراد توانستند به واسطه پژوهشهای خود راهگشای فردوسی شناسی در دوره جدید باشند.
نظر شما