سخنان شفاف جلال طالبانی در رد ادعاهای تکراری مقامهای سیاسی و نظامی آمریکا مبنی بر دخالت ایران در امور عراق، این مسئله را مطرح می کند که این ادعاها چرا و بنا به چه دلایلی از سوی واشنگتن مطرح می شود و چگونه است که با وجود نبود هیچ گونه سندی،همچنان تکرار می شود؟
درباره دلایل طرح این ادعاها از سوی مقامهای آمریکایی چند مسئله قابل ذکر است :
اولین مسئله این است که شرایط نظامیان آمریکا در عراق اثبات می کند که این کشور در "باتلاق عراق" گرفتار شده و نه راه پیش دارد و نه راه پس، و به دنبال گریزی از بحران عراق است که خود این امر دلیلی برای "سناریوسازی" متعدد در این باره است.
در ثانی، آمریکا با بهانه از بین بردن "تسلیحات کشتار جمعی" و "جنگ پیشگیرانه" به عراق حمله کرد، با اینکه به راحتی توانست رژیم ضعیف شده بعث را از بین برد و به نوعی به موفقیت اولیه رسید، اما هیچ گاه نتوانست بهانه حمله به عراق را با مستندات ثابت کند و بعدها بارها مقامها مختلف آمریکا به غیر مستند بودن این بهانه اذعان کردند و این مسئله در ذهن بسیاری از کشورها، شک و تردیدهای بسیاری را درباره جنگهای به اصطلاح پیشگیرانه به وجود آورد و همه از بابت ایجاد "رویه ای خطرناک" در سطح بین المللی در این باره ابراز نگرانی کردند.
اما مسئله بعدی، آمریکا پس از اثبات دروغ بودن بهانه اش در حمله به عراق با توسل به شرایط بد امنیتی این کشور و مبارزه با القاعده و تروریسم که خود مسبب اصلی آن بود، درصدد برآمد که حضورش را درعراق توجیه کند و همچنین راهی برای باقی ماندن طولانی مدت در این کشور به دست آورد، اما آنچه در مسیر این حضور روز به روز نمایان تر شد نا امنی بیشتر، نقض موارد متعدد حقوق بشر، رشد گروههای شبه نظامی و گسترش خطرناک آنها، حملات تروریستی و بمب گذاری های بسیار وحشتناک و در کل وخامت روز افزون شرایط امنیتی و حتی اقتصادی و اجتماعی عراق بود.
آمریکا دربرابروضعیت نابسامان عراق، هروز مسئله ای را مطرح کرد که هر کدام خود داستان و سناریویی تلخ بودند، واشنگتن در بعد نظامی به افزایش نیرو متوسل شد که البته خود مشکلات و اختلافات زیادی را در درون جامعه آمریکا به وجود آورد، و گرچه گاهی به طور موقت چهره ای امن تر از عراق را به نمایان گذاشت، اما در دراز مدت دستاوردی نداشت.
همچنین آمریکا به طراحی سناریوهایی درباره شرایط عراق پرداخت که از جمله این سناریوها، بحث دخالت ایران در عراق است. این سناریو هیچ گاه نه به لحاظ تئوریک مبانی قابل قبولی داشته و نه به لحاظ واقعی درچارچوب شرایط عراق قابل اثبات است.
از بعد تئوریک و عقلانی، دخالت در عراق و یا ارسال تسلیحات به این کشور به هیچ وجه در راستای منافع امنیتی، سیاسی و اقتصادی ایران نیست، زیرا تهران هم با دولت منتخب عراق مناسبات خوبی دارد و هم تمایل دارد که این دولت موفق شود، از لحاظ ذهنی و عقلانی این مسئله قابل پذیرش نبود و هر ذهن آگاهی آنرا "ادعایی ضعیف و بی مبنا" می داند.
از بعد امنیتی هم، ناامنی در عراق هیچ گاه به نفع امنیت ایران نبوده و نیست و کاملا اثرات سوء امنیتی بر کل منطقه می گذارد و همچنین در بعد مذهبی و اعتقادی ایران به عنوان یک کشور مسلمان و آن هم شیعه خواستار کشته شدن مسلمانان در عراق نیست، عراقی که اکثر قربانیان بمب گذاری در آن شیعیان هستند؛ حملات مستمر تروریستهای تکفیری به اتباع و دیپلماتهای ایرانی که آخرین آن چند روز پیش با مجروح شدن چند دیپلمات ایرانی همراه بود؛ تاکیدی بر این است که ایران نیز ازجمله قربانیان تروریسم در عراق است.
در پایان باید گفت که سخنان رئیس جمهور عراق به عنوان بالاترین مقام این کشور که بالطبع آگاه ترین فرد به شرایط و تحولات کشورش است و نبود دلایل عقلانی و تئوریک، متضاد بودن ناامنی در عراق با منافع سیاسی، اعتقادی، اقتصادی ایران، فقدان هرگونه سند درباره ادعاهای مطرح شده و دلایل متعدد دیگر اثبات می کند هرگونه ادعای دخالت ایران در عراق و حمایت از شبه نظامیان، بدون مبنا و فقد وجاهت منطقی است.
----------------------------------------
"حبیب اسدی" گروه بین الملل خبرگزاری مهر
نظر شما