به گزارش خبرنگار مهر، از سوی انجمن حکمت و فلسفه ایران نشست بررسی کتاب "روابط فرهنگی مسلمانان و هندوان" تألیف دکتر فتحالله مجتبایی و بررسی کتاب "جوگ باسشت" تصحیح، تحقیق و ترجمه دکتر فتحالله مجتبایی با حضور مؤلف، دکتر داریوش شایگان و کامران فانی عصر امروز پنجشنبه، دوم خردادماه در محل موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران برگزار شد.
در ابتدای این نشست دکتر غلامرضا اعوانی، به روابط ایران و هند اشاره کرد و اظهار داشت : ایران و هند ارتباط زبانی بسیاری با یکدیگر داشتند و در گذشته تجانس زبانی بین این دو بسیار بوده است.
وی دو فرهنگ ایران و هند را دو فرهنگ بسیار نزدیک به یکدیگر ارزیابی کرد و گفت: ایران در انتقال فرهنگ هند به جهان خارج نقش بسیار اساسی داشته است. یکی از کسانی که درباره هند تحقیق کرده ابوریحان بیرونی بوده است. دکتر مجتبایی و دکتر شایگان نیز از جمله کسانی هستند که در هندشناسی معاصر و انتقال هند به ایران بسیار تلاش کردند.
اولین سخنران این نشست دکتر مجتبایی بود که به معرفی کتاب "جوگ باسشت" میرفندرسکی پرداخت و گفت : این کتاب در حقیقت ترجمهای از کتاب رامایای دوم معروف است اما طرح و داستانهای آن برای بیان نوعی فلسفه وجودی به فلسفه شانکارا بسیار نزدیک میشود. به همین مناسبت در زمان اکبر شاه مسلمانان به این اثر توجه خاصی داشتند و این اثر در همین زمان ترجمه شد. همچنین این کتاب به زبان فارسی هم ترجمه شده است.
دکتر مجتبایی در ادامه با اشاره به این نکته که میرفندرسکی بر این کتاب مقدمهای در باب اساطیر هندی نوشته گفت : در نتیجه این نشان دهنده تسلط میرفندرسکی و آشناییاش با عرفان و فلسفه هند است. این کتاب از لحاظ عرفان تطبیقی قابل توجه است. برای اینکه نشان میدهد عرفان اسلامی تا چه اندازه با عرفان هندسی نزدیکی دارد.
وی با اشاره به اینکه از این کتاب دو نسخه موجود است و من از آنها استفاده کردهام گفت: این دو نسخه یکی در کتابخانه مجلس است و دیگری از سوی مرحوم افشار شیرازی در اختیار من قرار گرفته است که صریحاً اسم میرفندرسکی در آنها آمده است.
وی درباره کتاب مجموعه مقالات روابط فرهنگی مسلمانان و هندوان نیز گفت: این کتاب در اصل سه سخنرانی بوده که در بنیاد آموزشی و فرهنگی ذاکر حسین در دهلی نو، هندوستان ارائه شده و سپس باعنوان جنبههایی از روابط فرهنگی هندو ـ اسلامی به زبان انگلیسی به چاپ رسیده است.
دکتر مجتبایی سپس به عنوان فصلهای این کتاب اشاره کرد که عبارتند از: بیرونی و هند: کوشش نخستین برای فهم؛ مکتوبات پارسی هندی: قلمرو و پیوندشان؛ عرفان هندو ـ اسلامی: زمینهای مشترک برای فهم؛ برخی جنبههای روابط فرهنگی هندو ـ اسلامی و تلفیق اندیشههای دینی هندو ـ اسلامی.
نظر شما