به گزارش خبرنگار مهر، در آغاز دومین روز از همایش علوم انسانی و چالش اشتغال که به همت انجمنهای علمی دانشجویی فلسفه دانشگاه تهران و دانشگاه شهید بهشتی در تالار فردوسی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران برگزار شد، دکتر محمد رضا حسینی بهشتی، عضو هیئت علمی گروه فلسفه دانشگاه تهران و دبیر علمی این همایش در مورد «علوم انسانی: چالش در دو عرصه ی معرفت و اشتغال» سخنرانی کرد.
دکتر بهشتی در ابتدا با اشاره به فراگیری معضل اشتغال در جامعه ما گفت: معضل اشتغال در جامعة ما در دهه های اخیر مسئلهای است که دامنه ای گسترده دارد و مختص به دانش آموختگان علوم انسانی نیست و باید بی تردید در چارچوبی فراخور دامنة خود مورد تحلیل قرارگیرد.
وی سپس به وضع علوم انسانی در رابطه با این معضل پرداخت و گفت:در این میان، علوم انسانی از وضعیت خاصی برخوردارند که آنها را از سایر رشته های علمی ممتاز می سازد، زیرا در مقایسه با علوم دیگر، یکی از مؤلفههای مؤثر در معضل اشتغال دانش آموختگان این علوم به نامعلوم بودن جایگاه و تصویر این علوم در عرصة معرفت در جامعة فکری ما باز میگردد.
وی تاکید کرد: ناروشنی ها وکاستی های موجود در بنیة نظری کشور، شناخت ناکافی از حیطة کار علوم انسانی و توانمندیهای آنها و نقش مهم و تعیین کنندهای که می توانند در این حیطه داشته باشند، موجب شده است که برغم آنکه در سطح نوشتارها و گفتارها به وفور از آنها نام برده می شود، نقشی را که معمولا در سایر جوامع برعهده دارند، در جامعة ما ایفا نکنند.
دکتر بهشتی با اشاره به عرصه های مختلف تصمیم گیرنده در مورد معضل اشتغال گفت: در عرصة برنامه ریزی ها و تصمیم های کلان و خرد کشور نیز، چه در مرحلة هدفگذاری ها و برنامه ریزی ها و چه در مرحلة مطالعاتی که می توانند در زمینة تحقق عملی اهداف تعیین شده در برنامه ها راهگشا باشند، به دلیل احساس بی نیازی کاذب، بسیاری از جهت گیریها و اقدامات عملی صورت می گیرد که بدون اتکا به مطالعات بنیادین پیشین، براساس برداشتهای محدود و غالبا سطحی مراجع برنامه ریزی و تصمیم گیری به اجرا گذاشته می شوند، در حالی که بسیاری از این مطالعات باید در حیطة علوم انسانی صورت گیرد.
به علاوه، نبودن معیارهای روشن به لحاظ معرفت شناختی برای داوری دربارة اصل هدفگذاری ها و سپس چگونگی ارزیابی برنامه ها و درنهایت، سنجش عملکردها حداقل زمینة های لازم برای حرکت با ثبات این علوم را از آنها سلب کرده است.
دکتر بهشتی فقدان ارتباط میان دو عرصه عمل و نظر در حوزه علوم انسانی را یکی از مشکلات معضل آفرین خواند و گفت: گره نخوردن فعالیتهای آموزشی و پژوهشی با روند عمل و اجرا نوعی کندی و رخوت را در این رشته ها به همراه داشته است.
دکتر بهشتی در پایان با تاکید مضاعف بر معضل اشتغال در حوزه علوم انسانی گفت: به دلیل سردرگمی در هدفگذاری ها و برنامه ریزی های آموزشی و پژوهشی، حجم و کیفیت تربیت نیروی کارآمد آموزشی و پژوهشی و انطباق آن با نیازهای کشور دربوتة ابهام قرار گرفته است. این در حالی است که آمار تعداد موسسات آموزشی و پژوهشی، دانشجویان، دانش آموختگان و فارغ التحصیلان این رشته ها رشدی پرشتاب داشته و اشتغال آنان را به چالشی جدی مبدل ساخته است.
نظر شما