به بهانه پایان سال تحصیلی/ 90 روز "دلهره و دلخوشی" در راه است!

به اعتقاد کارشناسان مسائل اجتماعی، اوقات فراغت زمان باقی مانده پس از کار روزانه است و فرد به هنگام آسودگی با شوق و رغبت اقدام به تفریحات، سرگرمیها و توسعه آگاهیها و فعالیتهای مفرح جهت رفع خستگی می کند. در واقع اوقات فراغت زمینه ساز ایجاد نبوغ در نوجوانان و بهترین زمان برای یادگیری مهارتهای اجتماعی و توجه به خواسته ها و نیازهای فرهنگی آنان  است.

واقعیت این است که در طول تابستان آمار بزه و رفتارهای ناهنجار اجتماعی در بین قشر جوان افزایش می یابد که این مسئله نشات گرفته از نبود برنامه های جذاب و مفرح برای غنی سازی اوقات بیکاری است. به طوری که همنشینی با دوستان ناباب و حضور در برنامه های محفلی، به بروز ناهنجاری کمک می کند و در نهایت برخی از جوانان را در دام خود گرفتار می سازد و این مسئله باعث می شود که او قید ادامه تحصیل را بزند و به دنبال کسب درآمدهای کاذب و نامشروع باشد.

از سوی دیگر، بررسی پرونده های قضائی و گزارشات پلیس نشان می دهد که بیشترین جرم و جنایات و دهها تخلف و بزه همواره در طول سه ماه تابستان رخ می دهد که این موضوع با توجه به فرصت حضور بیشتر دانش آموزان در اماکن عمومی، می تواند زنگ خطر و هشداری برای مسئولان مربوطه باشد.

جمعیت کثیری از جامعه را قشر محروم و کم درآمد تشکیل می دهد که بیشترین جمعیت نوجوان و جوان را در خود جای داده است. از این رو، با توجه به وضعیت اقتصادی این قبیل خانوارها که امکان تامین هزینه های شرکت فرزندان شان در آموزشگاههای علمی و کلاسهای فرهنگی و هنری و باشگاههای ورزشی را ندارند، باید متوجه خطراتی که سلامت جسمی و فکری این قبیل افراد را تهدید می کند، باشیم.

آنچه مسلم است، نوجوانان و بعضا گروههایی از نسل جوان جامعه در تشخیص ناهنجاریها، دچار اشتباه می شوند که اگر نخواهیم آنان را حمایت و هدایت کنیم، در پایان سه ماه تعطیلی، افرادی را خواهیم دید که دیگر میل و رغبتی برای ادامه تحصیل نداشته و به جمع آسیب دیدگان و قربانیان اجتماعی افزوده شده اند. از این رو، سه ماه تابستان در عین حال که فرصتی برای غنی سازی اوقات فراغت فرزندان این مرز و بوم است، می تواند به بحران نیز تبدیل شود.