به گزارش خبرنگار مهر، یکصد سال پیش در چنین روزی در ساعت 4 بامداد پنجم خرداد 1287 شمسی برابر با 26 مه 1908 میلادی نخستین چاه نفتی در خاورمیانه در میدان نفتون مسجد سلیمان در عمق 360 متری به نفت رسید تا این چاه که با تولید 500 بشکه در روز حیات خود را آغاز کرد سرآغازی باشد برای فعالیت صنعت نفت ایران.
صنعتی که نقش آن در معاملات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی ایران تقریبا در طول تاریخ معاصر مشهود و غیر قابل انکار است.
با مرور روز شمار این صنعت در یکصد سال گذشته مشخص می شود نفت تقریبا در همه معاملات سیاسی کشور از جمله انقلاب مشروطه، جنگ های جهانی اول و دوم و بسیاری از رویدادهای دیگر نقش اساسی را عهده دار بوده است.
بر اساس این گزارش، اولین امتیازاستخراج و بهره برداری و لوله کشی نفت در سراسر ایران به جز پنج استان شمالی کشور در هفتم خرداد ماه 1280 و در زمان حکومت مظفر الدین شاه قاجار برای مدت 60 سال به ویلیام ناکس دارسی و در واقع به دولت انگلیس واگذار شد . دارسی متعهد شد طی 2 سال شرکتی را برای بهره برداری از این امتیاز تاسیس کرده و از درآمد حاصله 16 درصد را به عنوان حق الامتیاز به دولت بپردازد.
دارسی به همین منظور جورج رینولدز معروف به جورج سخت را به ایران فرستاد اما این شخص پس از 3 سال حفاری در مسجد سلیمان موفق به کشف نفت نشد تا اینکه با سرسختی های رینولدز و پس از 7 سال کار در گرمای شدید مناطق نفت جنوب سرانجام نفت در ایران پیدا شد.
نفت خام یا همان طلای سیاه مهمترین منبع انرژی در شرایط کنونی است. نفت و مشتقات آن تقریبا 70 درصد انرژی مصرفی دنیا را تامین می کنند از این رو صنعت نفت در معادلات اقتصادی ، سیاسی و در فرآیند روابط بین الملل نقش مهمی را ایفا می کند. د این میان کشورمان از جمله کشورهایی است که بیشتری ذخایر نفت دنیا را در اختیار دارد.
در حال حاضر تاکنون 65 میلیارد بشکه از ذخایر نفتی ایران برداشت شده این در حالی است که 71 میلیارد بشکه نفت دیگر هنوز در زیر زمین خوابیده است که به گفته مدیر عامل شرکت ملی نفت ایران با افزایش ضریب بازیافت از میادین این میزان باز هم می تواند افزایش یابد.
باید به این نکته توجه داشت که امروز دیگر به اندازه 100 سال قبل نیازمند و وابسته به خارجی ها برای اکتشاف و تولید نیستیم و صنعت نفت ایران می تواند با تکیه بر داشته ها و توانمندی های داخلی به سوی خودکفایی هر چه بیشتر در این صنعت مهم گام بردارد.
نظر شما