عباس رافعی که با "گراناز" در بیست و دومین جشنواره فیلم کودک همدان حضور دارد، درباره کارنامه خود در سینمای کودک و نوجوان به خبرنگار مهر گفت: من پیش از این دو فیلم کوتاه "انتظار" و "راز نامه‌های لیلا" در حوزه هنری در ارتباط با سینمای کودک ساخته بودم و "گراناز" نخستین فیلم بلند سینمایی من در این حوزه به شمار می‌رود.
وی درباره تقسیم‌بندی سینمای درباره و برای کودک گفت: من از ابتدا قصد داشتم فیلمی برای کودکان بسازم و با همین نیت تولید "گراناز" را آغاز کردم. زمان ساخت فیلم احساس می‌کردم جای چنین آثاری در سینمای ایران خالی است و مخاطب کودک به این فیلم‌ها نیاز دارد. او باید بداند فیلم‌هایی ساخته می‌شود که کودکان در آنها برای حضور در جشنواره دستاویز قرار نگرفته‌اند.
نمایی از "گراناز"
رافعی خاطرنشان ساخت: رده سنی مخاطبان "گراناز" کودکان کلاس سوم تا پنجم ابتدایی هستند. من برای این مرزبندی اهمیت ویژه قائلم. زیرا این گونه تقسیم‌بندی در سینمای دنیا هم وجود دارد. ما باید به این باور برسیم که هر فیلمی که کودک در آن باشد حتما نباید درباره کودکان باشد.
این فیلمساز با اشاره به دوران طلایی سینمای کودک و نوجوان ایران گفت: متاسفانه آنها که در آن دوره در این حوزه فعال بودند اکنون برای ادامه کار به سینمای بزرگسال آمده‌اند و فیلمساز دیگری هم جایشان را پر نکرده است. این روزها کمتر تهیه‌کننده‌ای راضی می‌شود در این سینما سرمایه‌گذاری کند. اما اگر از بازگشت سرمایه مطمئن باشند، قطعا فیلم کودک هم تولید می‌کنند.
رافعی افزود: فیلم‌هایی مانند "گلنار" یا "دزد عروسک‌ها" در زمان خود با فروش خوبی روبرو شدند. این نشان می‌دهد این گونه فیلم‌ها مخاطب خاص خود را دارند. اگر ما بتوانیم باز فیلم‌هایی در حوزه کودک بسازیم که در گیشه با اقبال روبرو شوند قطعا این انگیزه نیز در تهیه‌کنندگان برای تولید چنین فیلم‌های به وجود می‌آید.
وی ادامه داد: ما زمانی در فارابی بخش کودک و نوجوان داشتیم که به فیلمساز سفارش تولید می‌داد. همان زمان‌ها وحید نیکخواه آزاد یک قصه روسی پیدا کرده بود و اول به کیومرث پوراحمد و بعد به کامبوزیا پرتوی ساخت آن را پیشنهاد داد. در آن شرایط دغدغه یافتن داستان برای تولید فیلم کودک در تهیه‌کننده‌ها بود. البته وی مطمئن بود همین دغدغه در مدیر وقت فارابی نیز هست.
خالق "گراناز" تاکید کرد: نمی‌توان گفت تنها یک عامل باعث کمرنگ شدن سینمای کودک و نوجوان در ایران شده و نباید متولیان فرهنگی همچون وزارت ارشاد، فارابی و ... را مقصر اصلی این موضوع دانست. کارگردان، نویسنده، تهیه‌کننده و حمایت دولتی از ارکان‌های سینمای کودک و نوجوان هستند و حضور آنها کنار یکدیگر باعث شکل‌گیری و ارتقاء این نوع سینما می‌شود.
وی افزود: سینماگران ما نباید فکر کنند فعالیت برای سینمای کودک کاری کوچک است. امثال جعفر پناهی، ابوالفضل جلیلی، کامبوزیا پرتوی، نیکخواه آزاد و فرشته طائرپور از سینمای کودک آغاز کردند و اکنون به سمتی دیگر رفته‌اند. یا علی‌اکبر قاضی‌نظام که فیلمنامه "نیاز" را برای سینمای نوجوان نوشت، اما حالا از وی نیز در این زمینه شاهد کاری نیستیم.
رافعی با مثبت ارزیابی کردن عملکرد تلویزیون در حوزه تولید آثار کودک و نوجوان افزود: عملکرد تلویزیون در این عرصه بهتر از سینما بوده و در همین جشنواره فیلم کودک نیمی از فیلم‌ها با سرمایه تلویزیون ساخته شده است. دوره‌ای حتی تلویزیون برای سینما ژانر و شخصیت خلق می‌کرد. کلاه قرمزی هم از شخصیت‌هایی بود که در سینما به فروش قابل قبول دست یافت.
این فیلمساز تاکید کرد: در این شرایط باید یک نگاه روانشناسانه و جامعه‌شناسانه به سینمای کودک داشت. ما متاسفانه از فرزندان خود دور شده‌ایم. ما به عنوان فیلمساز به حدی از این نسل دوره شده‌ایم که دیگر نمی‌توانیم آنها را بفهیم و نمی‌دانیم نیازهای آنها چیست. ما کودکی خودمان را می‌نویسیم و فیلم می‌کنیم که برای کودک امروز جذاب نیست.
وی درباره فعالیت دبیرخانه جشنواره فیلم کودک و نوجوان گفت: دبیرخانه جشنواره کودک باید در طول سال فعال باشد. اما آنها تنها یکماه مانده به آغاز جشنواره جستجو برای یافتن فیلم آغاز می‌کنند که درست نیست. پیش از این کمیته‌ای که در بنیاد فارابی درباره سینمای کودک وجود داشت که می‌تواند با یک تحقیق میدانی نیازهای کودک و نوجوان امروز را بسنجد.
رافعی در پایان گفت: همه این کارها نیاز به یک همت بلند دارد. من به نیت خوب مدیران سینمایی معتقدم و می‌دانم آنها قصد دارند کارهایی خوب در این سینما انجام دهند. اما بازوهای اجرایی مناسب نیستند. معاونت سینمایی، بخش فرهنگی و مدیر عامل فارابی قصد دارند ویترین خوب داشته باشند، اما وقتی بازوهایی اجرایی در یک نظام اداری قرار می‌گیرند، نمی‌توانند حرکتی بکنند.
نظر شما