به گزارش خبرگزاری مهر، بر اساس یک نظرسنجی که اخیراً از سوی مؤسسه "واشنگتن پریزم" در رابطه با از بین رفتن قدرت آمریکا صورت گرفته، در آن ٦١ درصد از پاسخ دهندگان اعلام کردند که برتری و سلطه این کشور در حال نزول است.
ذکر این نکته نیز ضرورت دارد که این روزها نظرات درباره ادامه حیات آمریکا بعنوان تنها ابر قدرت، در محافل سیاسی واشنگتن صورت جدی تری به خود گرفته است.
"پل کندی" استاد ارشد "دانشگاه یل" در "امور امنیتی و خارجی" و نویسنده کتاب کلاسیک "ظهور و سقوط ابرقدرت ها" نزول تدریجی در نفوذ قدرتها را امری کاملاً طبیعی می داند و می گوید: این یک روند تاریخی و مسئله ای است که آمریکا نیز باید به نوعی خود را با آن تطبیق دهد.
"فرید زکریا" سردبیر نشریه نیوزویک بین المللی و نویسنده کتاب جدید "دنیای پس از آمریکا"، اشاره می کند که از زوال قدرت آمریکا به دلیل ارتقاء دیگر نهادها و کشورهای مدعی از قبیل چین، هندوستان، برزیل و اتحادیه اروپاست.
زکریا در عین حال در ماهنامه "فارین افیرز" تاکید می کند که افزایش رقابت برای دستیابی به سکوی قدرت می تواند آمریکا را از خواب شیرینی که مدت ها است در آن فرو رفته، بیدار کند.
این تحلیلگر با اشاره به اینکه هنوز قدرت در دست آمریکاست، در رابطه با نقش آینده آمریکا در نظم اقتصادی جهان ادامه داد: "هرچند بسیاری از مشاغل جامعه کارگری امریکا به خارج صادر شده و برونگرایی روند فعلی می باشد، اما نبض اقتصاد آینده هنوز در دست این کشور است".
"ریچارد هاس" رئیس "شورای روابط خارجی" هم در مقاله ای در شماره اخیر نشریه امور خارجی، به "بی قطبی" بودن جهان اشاره می کند. او در این زمینه می نویسد که در دنیای کنونی قدرت بجای متمرکز بودن، توزیع شده و در کنار کشورها؛ نهادهای مختلف از قدرت و توانایی نافذی برخوردارند.
وی در ادامه می افزاید: در گذشته تک قطبی بودن آمریکا، یک واقعیت محسوب می شد، اما واقعیتی که فقط ١۵ تا ٢٠ سال دوام آورد. دنیای بدون قطب شاخص تحولی است که برای آمریکا مشکل آفرین خواهد بود. چرا که در چنین نظمی رهبری آمریکا در ائتلاف های لازم برای عکس العمل های اضطراری به چالش های جهانی، در اکثر موارد به بن بست خواهد رسید. زیرا بدلیل کاهش تمرکز قدرت در کشوری نظیر آمریکا و افزایش توزیع آن در کشورهای منطقه ای و نهادها، آمریکا قادر نخواهد بود صرفاً با تکیه بر قدرت خود و فشار بر اعضای ائتلاف، مسیر را بطرف اهدافش هدایت کند.
هاس ایران و موضوع هسته ای آن را، مصداقی بر گفته خود می داند. چرا که معتقد است اقدامات این کشور در راه تبدیل شدن به یک قدرت هسته ای، نتیجه بی قطبی شدن صحنه بین المللی می باشد. زیرا ایران بیش از هرچیز بخاطر افزایش قیمت نفت، به قدرتی دیگر تبدیل شده، قدرتی که به آن اجازه می دهد تا بر تحولات عراق، لبنان، سوریه و مناطق فلسطینی و همچنین سازمان اوپک، نفوذی قابل توجه داشته باشد.
این کارشناس آمریکایی در ادامه می افزاید: در عین حال ایران همزمان از منابع متعدد فناوری، سرمایه گذاری و همچنین بازارهای داد و ستد انرژی نیز، کمال استفاده را می برد.
هاس اعتقاد دارد که آمریکا برای ساختن ائتلاف های گوناگون بیش از پیش محتاج استفاده از دیپلماسی به عنوان مهمترین اسلحه در رویارویی با چالش های قرن جدید است. وی کاهش قدرت و نفوذ این کشور را در کوته فکری مقامهای آمریکایی در درک این تحولات و پافشاری بر تکروی در دستیابی به اهداف خود می بیند.
در این راستا خانم "امی چووآ" نویسنده کتاب "روز امپراطوری" که موضوع اصلی آن هم بر اساس مدارای حکومت ها برای حفظ قدرت و نزول آنها را درست با عدم مدارایشان با مستعمرات، اقلیت ها و شهروندانی می داند که به دیگر باورها اعتقاد داشته اند، دیدگاه خود را در مورد انگلیس و آمریکا نیز به آزمایش می گذارد. به این مفهوم که با تکیه بر اسناد تاریخی چنین نتیجه گیری می کند که عدم احترام به باورهای گروههای تحت حکومت و بی مدارایی، مهمترین عنصر در متزلزل کردن پایه های قدرت آنها بوده است.
وی چنین نتیجه گیری می کند که وقایع یازده سپتامبر نقطه عطفی بود که روند افزایش عدم مدارای آمریکایی ها در سال های اخیر را، سرعتی دو چندان بخشید. این مسئله براساس مدارک تاریخی، نقش بسزایی در افت نفوذ جهانی آمریکا داشته است.
نظر شما