افزایش مخالفتها با توافقنامه امنیتی آمریکا-عراق وابهام درباره امضای آن

به گزارش خبرگزاری مهر، انستیتو سیاست خاور نزدیک واشنگتن در تحلیلی نوشت : در حالی که کارشناسان درباره جنبه های فنی توافقنامه وضعیت نیروها ( توافقنامه امنیتی آمریکا و عراق) مذاکره می کنند، اما سیاستمداران عراقی با مخالفتهای خود نهایی کردن آن را تا تابستان سال جاری تقریبا غیرممکن می کنند. همچنین، آن چیزی که هم اکنون بحث و جدلها درباره این توافقنامه را بدتر می کند، همسایگان عراق است و مقامهای ایرانی مخالفت خود را با هر گونه توافق امنیتی اعلام می کنند.

در این مطلب آمده است : سیاستمداران عراقی بر سر شرایط موجود در این توافقنامه اختلاف نظر دارند. "مقتدی صدر" روحانی شیعه عراقی از طرفداران خود خواسته تا در مخالفت با این توافقنامه تظاهرات کنند و همچنین خواستار یک همه پرسی عمومی برای آن  شده است. آیت الله علی سیستانی هم چهار نکته را عنوان کرد که باید در مذاکرات درباره این توافقنامه به آن توجه شود: استقلال، شفاف سازی، اجماع ملی و تصویب پارلمانی.

در ادامه این مطلب آمده است : از سوی دیگر، بسیاری از اعضای پارلمان عراق از این مسئله شکوه کرده اند که " نوری المالکی" نخست وزیر عراق آنها را در تاریکی نگاه داشته است ؛ آنها می گویند که مالکی تنها اطلاعات مربوطه درباره مذاکرات را در اختیار شورای امنیت ملی قرار می دهد.

نویسنده افزوده است : ایران با هر گونه توافقنامه طولانی مدت بین عراق و آمریکا مخالف است. در حالی که کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس و اردن از آن حمایت می کنند، اما سوریه در اتخاذ یک موضع رسمی تعلل کرده است. دمشق آشکارا تلاش می کند تا با بهود روابط خود با آمریکا در ائتلاف خود با ایران تعادلی ایجاد کند و در این توافقنامه امنیتی بین آمریکا و عراق هم سکوت اختیار کرده است.

انستیتو واشنگتن تصریح کرده است: دو عامل،چشم انداز امضای این توافقنامه تا جولای سال 2008 را در سایه ابهام قرار داده است: موفقیت مخالفان عراقی با این توافقنامه در ایجاد بحثهای سیاسی داخلی درباره آن و مخالفت ایران به عنوان بانفوذترین همسایه عراق.

به عقیده نویسنده، در نتیجه ، احتمالا عراق و آمریکا به دنبال تمدید قطعنامه کنونی سازمان ملل متحد خواهند بود که اگر این امر اتفاق بیفتد، آمریکا و عراق می توانند به همه کسانی که نگران هستند، اطمینان بدهند که آمریکا نه می خواهد از خاک عراق برای حمله به همسایگان آن استفاده کند( چرا که قانون اساسی عراق چنین اجازه ای نمی دهد) و نه می خواهد عراق را به زودی ترک کند، زیرا قطعنامه کنونی سازمان ملل متحد همه اختیارات قانونی مورد نیاز برای ادامه عملیاتها را می دهد.