پیش از جنگ عراق و پس از آن تاکنون همواره صاحبنظران مسائل سیاسی و اقتصادی داخل آمریکا و خارج از آن هدف جرج بوش و دیک چنی معاون وی را از حمله به عراق به بهانه وجود سلاح های کشتار جمعی بدست گرفتن منابع نفتی عراق عنوان کردند .
از آنجا که بوش و چنی و بسیاری دیگر از طراحان جنگ عراق از سهامداران بزرگ شرکت های اصلی نفتی عراق هستند و عراق بزرگترین منابع نفتی را در میان کشورهای جهان دارد حمله به عراق برای بدست گرفتن منابع نفتی این کشور موضوعی غیرقابل انکار است .
اگرچه بوش و دیگر مقامات متنفع هرگز به اهداف اقتصادی خود از حمله به عراق اعتراف نکردند و جهان را با کمک غول های رسانه ای خود با موضوعی به نام خطر حمله گروههای تروریستی سرگرم کردند.
دراین هجمه رسانه ای حمله القاعده به برج های دوقلو در آمریکا را در کنار استبداد صدام قرار دادند و با گفتن دروغ بزرگ خود
مبنی بر وجود سلاح های کشتار جمعی در این کشور لوله تفنگ هایشان را رو به مردم بی گناه عراق کردند و تا این لحظه میلیون ها عراقی را آواره و کشته اند و زیرساخت ها و روساخت های این کشور اسلامی را به کلی تخریب کرده اند.
اکنون در حالی که مردم عراق توهین به حیثیت ملی و دینی خود را در بحث توافقنامه امنیتی با آمریکا که هنوز هم امکان طرح آن وجود دارد برباد دیده دیدند، اکنون توافقنامه ننگین دیگری در راه است .
در توافقنامه امنیتی آمریکا، عراق را پایگاه نظامی خود می کرد و اکنون در طرح جدید خود با بازگرداندن شرکت های نفتی خود به عراق در پی تبدیل این کشور به پایگاه اقتصادی خود است.
در دوره ای که صنعت نفت غرب با حضور روسیه و ونزوئلا و دیگر کشورهای نفتی مخالف غرب با چالش های اساسی روبروست عراق با توانی بالاتر از آنچه اکنون دارد می تواند فرصتی استثنائی برای آمریکا و متحدانش باشد.
اخیرا با تلاش هوگو چاوز رئیس جمهور ونزوئلا حضور شرکت آمریکایی اکسن موبایل آمریکا دراین کشور به پایان رسید تا در حوزه ای جدیدترغارت منابع ملی جهان سومی ها را جستجو کند.
در چنین فضایی روسیه هم نفت و گاز را ابزاری سیاسی برای توسعه قدرت سیاسی و اقتصادی خود کرده و از آن در برخورد با غرب به عنوان یک ابزار استراتژیک و کارت بازی استفاده می کند.
روسیه و قزاقستان در چنین شرایطی از خریداران نفت خود خواسته اند در قراردادها به منظور افزایش قیمت تجدید نظر شود و دولت های بولیوی و ونزوئلا در حال ملی کردن صنعت نفت کشورهایشان هستند و سود بیشتری از شرکت های غربی سهیم در صنایع نفتشان می خواهند .
اکنون آمریکا که با افزایش قیمت نفت در حال ورشکستگی است و با هر دلار اضافه تر به قمیت نفت ارزش پولی این کشور به طور محسوسی کاهش می یابد خواهان برداشت بیشتر از منابع نفتی عراقیهاست تا بتواند منابع نفتی خود را برای دوران بدون نفت و برای آمریکایی هایی که در نسل های بعد خواهند آمد نگه دارد.
بسیاری از صاحبنظران مسائل سیاسی حمله دولت بوش به عراق را به منظور تسلط بر منابع نفتی عراق ارزیابی کردند و اکنون با محروم شدن شرکت های غیرغربی و قرار گرفتن نفت عراق در اختیار شرکت های آمریکایی مشخص می شود که منظور بوش از حمله به عراق چه بوده است.
با در نظر گرفتن این موضوع که اکثر مشاوران وزرات نفت عراق آمریکایی هستند و نفوذی بالاتر از خود مقامات عراقی بر انجام قراردادهای نفتی این کشور دارند طبیعی است که قراردادها با اشغالگران تنظیم شود..
به گزارش خبرگزاری مهر، روزنامه آمریکایی نیویورک تایمز چند روز پیش در مقاله ای نوشت : چهار شرکت نفتی غربی در مراحل پایانی قراردادهای نفتی با دولت عراق هستند که بعد از 36 سال خروج آنها از این کشور در پی ملی شدن نفت این کشور آنها را به عراق بازمی گرداند.
اکسن موبایل، شل، توتال، و بی پی و همچنین چروون و بعضی شرکت های نفتی کوچکتر غربی در حال مذاکره با دولت عراق برای انجام یک قرارداد نفتی بدون مزایده هستند.
این قراردادها که قرار است 30 ژوئن اعلام شوند پایه های حضور این شرکت های بزرگ را برای کار در حوزه های نفتی این کشور از زمان حمله آمریکا به این کشور آماده می کند.
در این قرارداد فقط این شرکت های نفتی حضور دارند و 40 شرکت دیگر از جمله شرکت های روسی و چینی و هندی را محروم می کند.
لیلا بنالی یک کارشناس موسسه تحقیقات انرژی کمبریج معتقد است این قراردادها فقط قراردادهایی کوتاه مدت برای استحصال نفت عراق نیستند و شرکت های غربی در واقع عراق را یک پایگاه نفتی خود فرض کرده اند و قراردادها طولانی مدت خواهد
نظر شما