خبرگزاری مهر - گروه فرهنگ و هنر : کتاب با مقدمه‌ای درباره بنیانگذار تئاتر نوین ایران آغاز می‌شود که در ادامه با جملات قصار و تعاریفی از زبان مرحوم نوشین ادامه پیدا کرده است. بهره گرفتن از نمایش‌های سنتی (سیاه‌بازی و تعزیه) در ایجاد تئاتر ملی رواست. اما فقط به شرطی که از تکنیک و خطوط مشخصه این گونه نمایش‌ها بهره بگیریم و با قواعد دراماتورژی جهانی تئاتر ملی را ایجاد کنیم. اما تقلید کورکورانه و تکرار مو به موی نمایش‌های سنتی در حکم نشخوار فرهنگ نمایشی گذشته نارواست.
مجموعه مقالاتی درباره عبدالحسین نوشین از زبان بزرگان تئاتر، همکاران و همراهان قدیمی او در بخشی دیگر از مطالب کتاب منعکس شده است. افرادی چون محمود دولت‌آبادی، محمدتقی مینا، محمد عاصمی، صادق شباویز، مهدی امینی، توران مهرزاد، نصرت کریمی، ایرن، دکتر منوچهر کیمرام، محمدتقی کهنمویی، حمید سمندریان، هما روستا، علی نصیریان، مهین اسکویی، دکتر ابوالقاسم تفضلی، داود رشیدی، شاهین سرکیسیان، فهیمه راستکار و عزیزالله بهادری.
نصرت کریمی گردآوردنده این کتاب در مطلب خود این چنین آورده " نوشین اولین کارگردانی بود که بازیگران را وادار کرد تا نقش خود را حفظ کنند. تا قبل از او بازیگران جملات را از سوفلر می‌گرفتند و بیان می‌کردند یا مثل نمایش سیاه‌بازی سوژه‌ای اجرای نقش می‌کردند، نوعی بدیهه‌سرایی. محیط منزهی که نوشین در تئاترهای فرهنگ، فردوسی و سعدی به وجود آورده بود موجب شد که تماشاگران احترامی فوق‌العاده برای این گروه نمایشی قائل شوند.
در ادامه خاطراتی از عزت‌الله انتظامی برگرفته از کتاب "جادوی صحنه، زندگی تئاتری عزت‌الله انتظامی"، از خاطرات بزرگ علوی، سروده‌ای از ابوالقاسم لاهوتی، یادداشتهای جعفر والی، حمید قنبری، اصغر بیچاره، بهروزغریب‌پور، عباس جوانمرد و ...، اسنادی درباره نمایش در ایران و تصاویر به کار این کتاب پایان می‌دهد.
نظر شما