به گزارش خبرنگار مهر در بندرعباس، پرواز 655 هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران از بندرعباس به مقصد دبی حامل 66 کودک زیر 13 سال ، 56 زن، 46 تبعه خارجی و 122 مرد بود که ساعت 10 و 1 دقیقه از فرودگاه بین المللی بندرعباس به هواخواست.
کمتر از 23 دقیقه بعد صدایی مهیب و آتشی شعله ور در آسمان خلیج فارس توجه همه را به خود جلب کرد، مسافران پرواز 655 آسمانی شدند تا با رفتن خود اوج مظلومیت ملت ایران که در آن روزها درگیر جنگی نابرابر در برابر دشمنی کینه توز و تا دندان مسلح بودند را به همه جهانیان ثابت کنند.
هواپیمای ایرانی هدف دو فروند موشک ام آر 12 رزم ناو وینسنس به سرفرماندهی ویل راجرز در حوالی جزیره هنگام و در ارتفاع 14 هزارپایی قرار گرفته بود و در آبهای خلیج فارس سقوط کرد و راجرز سرمست از اقدام خود، مقامات کاخ سفید و مرکز فرماندهی سنت کام را در جریان کار خود قرار داد.
مدیر فرماندهی کنترل منطقه یکم دریایی سپاه مستقر در دهانه تنگه هرمز هنوز این حادثه را با ذکر تمامی جزئیات در یاد دارد.
وی در گفتگو با خبرنگار مهر در بندرعباس می گوید: بلافاصله به همراه تنی چند از نیروهای سپاه پاسداران خود را به منطقه سقوط رساندیم اما به دلیل سقوط هواپیما از ارتفاع بیش از 10 هزار پایی به عمق 35 متری خلیج فارس تا ساعتها چیزی از هواپیما به سطح آب نمی آمد .
سرهنگ منصور قاسمی می افزاید: بلافاصله از یگانهای غواصی سپاه خواستیم تا در منطقه حاضر شوند، مدت زمان کوتاهی از درخواست ما نمی گذشت که بلافاصله تیمهای غواصی نیز به منطقه سقوط رسیدند. آهسته آهسته برخی اشیا در سطح آب ظاهر می شد، چادر سیاه ، قسمت هایی از بدنه سبک هواپیما و جسد کودکی بسیار خردسال و به شدت آسیب دیده ...
وی خاطرنشان می کند: جسد کودک پیامی بود از اینکه مطمئن شویم محل دقیق سقوط را یافته ایم و باید بلافاصله غواصی در عمق را آغاز کنیم، یکی یکی اجساد و اجسام سبک بالا می آمد و و این روند تا یک هفته پس از جنایت ادامه داشت.
سرهنگ قاسمی تصریح می کند: نیروهای ارتش جمهوری اسلامی ایران، نیروهای هلال احمر و حتی نیروهای مردمی در کشف اجساد و بالا کشیدن آنها کمکهای بسیاری انجام دادند اما همچنان برخی از اجساد در میان قطعات هواپیما باقی مانده بود و تلاش تا بیش از 10 روز برای یافتن و بالا کشیدن پاره های دل مردم ادامه یافت.
دردناکترین صحنه آن جنایت که از خاطر سرهنگ قاسمی هیچگاه دور نمی شود، جنازه مادری بود که کودک خود را حتی در لحظه مرگ نیز از خود جدا نکرده بود و بخش وسیعی از پیکر مادر به شدت سوخته بود.
وی از عمق شقاوت فرمانده ناو وینسنس به عنوان نماد پلیدی یاد می کند و می گوید: مگر این همه کودک بی گناه، چه کرده بودند که باید این چنین قربانی رذالت و پستی آن فرمانده شیطانی شوند.
و امروز 20 سال و درست 20 سال از آن اقدام وحشیانه می گذرد راجرز مدال افتخار بر سینه از رشادتهای آن روز سخن می گوید و اینکه تلاش می کند تا عمق شقاوت اربابان کاخ سفیدی خود را در پشت احساس مسئولیت خویش پنهان کند و کجایند وجدانهای بیدار عالم تا .....
نظر شما