دکتر منوچهر صانعی دره بیدی پیرامون وضعیت تدریس فلسفه در دانشگاهها به خبرنگار مهر گفت: تدریس فلسفه باید خیلی بهتر از اینها باشد اما با توجه به شرایط اقتصادی و اجتماعی بد نیست.
وی به دو مسئله اصلی که رشد فلسفه را با مشکل مواجه کرده است اشاره کرد و گفت: مسئله اول سیستم گرینش دانشجو است. اکنون تحصیلات دانشگاهی به صورت مکانیکی درآمده است و برای بسیاری دانشجو شدن مهم است نه اینکه دانشجوی چه رشته‌ای باشند و از آنجا که رشته فلسفه پیش‌شرط ندارد، خیلی از دانشجویان به خاطر اینکه جایی قبول نشده‌اند به رشته فلسفه می‌آیند. بنابراین علاقه به رشته که عامل مهمی برای پرداختن جدی دانشجویان به درس است بسیار کم شده است.
صانعی ادامه داد: مسئله دوم اساتید هستند. اساتید دانشگاه منفک از جامعه نیستند و آنها هم با همان مشکلاتی مواجهند که بقیه مردم هستند. وقتی استاد دانشگاه مشکل معیشتی داشته باشد مسلم است که به نحو مطلوبی نمی‌تواند تدریس کند. در دانشگاههای خارجی معیار این است که استاد در هفته حداکثر 10 ساعت تدریس کند و بقیه وقتش را به تحقیق و مطالعه بپردازد اما به عنوان مثال من استادی را می‌شناسم که در هفته 50 ساعت تدریس می‌کند.
این استاد فلسفه دانشگاه شهید بهشتی درباره منابع فلسفه گفت: از این نظر وضع به نسبت خوب است، اکنون حجم کلانی از کتابهای فلسفه به فارسی ترجمه شده‌اند و اینترنت هم دسترسی به منابع را برای کسانی که به زبان خارجی مسلط هستند راحت کرده است.
وی در مقایسه وضعیت فلسفه در ایران و دیگر نقاط دنیا گفت: به هر حال در مقایسه با کشورهای اروپائی وضعیت قابل قبولی نداریم که به نظر من یکی از مشکلات اساسی آن عدم تسلط دانشجویان به زبان خارجی است. در اکثر کشورهای دنیا وقتی کسی دیپلم می‌گیرد تسلط نسبی به زبان انگلیسی دارد اما دانشجویان ما بسیار در این زمینه ضعف دارند.
این پژوهشگر فلسفه در خصوص شیوه تدریس فلسفه اظهار داشت: در کشور ما برنامه‌ریزی تحصیلی متمرکز و در اختیار ستاد انقلاب فرهنگی است البته چند سالی است که مقداری به گروهها اختیار داده شده است تا موضوعهای مورد نیازشان را ارائه کنند، اما زیاد فرق نمی‌کند که فلسفه به صورت موضوع محور تدریس شود یا به صورت تاریخی و فیلسوف محور، مسئله مهم در اینجا توانائی استاد در ارائه مطلب است، بنابراین در این خصوص نمی‌شود به صورت کلی نظر داد.
نظر شما