مشکلات رفتارگرایی در تمایز انواع رفتار

شکل دیگری که از طرح رفتارگرایی­ جدایی­ناپذیر است ارزش اشاره کردن را داراست. به تصور محوری از رفتار توجه کنید. یک مورد رفتار را چه چیزی است که شکل می­دهد؟ چه زمانی دو "رفتار" دو مورد از یک رفتار مشابه به حساب می­آیند و چه زمانی متفاوت هستند؟ جواب به این پرسش­ها مهم است . یک رفتارگرا نیازمند یک جفت دقیق رفتار تحریکی و پاسخ است. این مدلی که ما با آن آغاز کردیم مدل بازتابی پا است: به زانویتان ضربه­ای وارد می­شود و پای شما تکان می­خورد . پاسخ مشابه - در تکان خوردن پایتان - در زمانی که زانویتان ضربه بخورد رخ می­دهد. اگر تکان خوردن پای شما نمونه­ای از رفتار است به نظر می­رسد آن رفتار به عنوان یک حرکت جسمی فهم می­شود. این دو مورد از رفتار در مواردی که آن­ها مواردی از حرکت جسمی  مشابه هستند درست شبیه هم هستند.

اما متأسفانه موضوعات به این سادگی نیستند. به مثال فشردن میله از سوی موش توجه کنید. فرض کنید در موقعیتی این موش میله را با پنجۀ راستش فشار می­دهد و پس از آن میله را با پنجۀ چپش می­فشارد. ما این موارد را به عنوان نمونه­های یک رفتار مشابه و یکسان یعنی "رفتار فشار دادن میله" به حساب می­آوریم هرچند که این

حرکات جسمی مشابه و یکسان نیستند. اما هم­اکنون از این مدل بازتابی اساسی دست کشیده­ایم. نسبتاً آسان است که مکانیسم ساده­ای را تصور کنید که حرکت پایتان هنگام ضربه خوردن به زانوی شما را تبیین می­کند. این مکانیسم که البته متکفل فشار میله از سوی موش و هم­زمانی صدای خاصی با آن است شبیه آن مورد نیست. این مکانیسم شروع یک صدای خاص را با تعدادی از حرکات بدنی مرتبط می­کند. آن­چه این حرکات جسمی به صورت مشترک دارا هستند در واقع این است که هریک از آن­ها نتیجۀ فشار دادن میله است.

به نظر می­رسد هرمکانیسمی که پشت سر رفتار فشار دادن میله از سوی موش وجود دارد باید با اشاره به آن­چه ما غیررفتارگرایان با خجالت به عنوان میل­ها یا پاسخ­های موش توصیف می­کنیم تعریف می­شود. متأسفانه چنین اموری حالات غیرقابل مشاهدۀ ذهن هستند و بنابراین به صورت رسمی برای این رفتارگرا خارج از چارچوب­های مورد توجه هستند.

هنگامی­که رفتار انسانی پیچیده­ای رخ می­دهد این موقعیت بدتر می­شود، به رفتارتان هنگامی­که زنگ در به صدا در می­آید بیندیشد. ما ممکن است این رفتار را رفتار پاسخ به زنگ در بنامیم، اما نیازی به حرکات جسمی مشترک در بین نمونه­های این رفتار وجود ندارد. گاهی با آرامش به سوی در می­روید و آن را می­گشایید. در موقعیت­های دیگری شما به سوی در یورش می­برید و یا پاورچین پاورچین گام می­نهید. از سوی دیگر اگر شما مشغول کاری باشید و صرفاً فریا بزنید که "وارد شو" دشوار است تصور کنیم که مکانیسمی که زنگ در را با رفتار پاسخ­گونه شما پیوند می­دهد یک مکانیسم واکنشی ساده باشد و به نظر می­رسد که برای همۀ جهان ما، آن شبیه یک حالت نسبتاً پیچیدۀ ذهن است.

 تأملات مربوط به تصور رفتارگرایانه تحریکات نیز شبیه این است. هنگامی­که ما به رفتارگرایانی که مثال­هایی از این تحریکات را بر می­شمارند نظر می­کنیم در می­یابیم این­ها از فقدان انواع مشخصۀ مشترک که این رویکرد به نظرخواهان آن است در رنجند." رفتار گشودن در" از سوی شما ممکن است با کوبیدن بلند بر در و یا یک کوبیدن نرم مشخص شود هم­چنین ممکن است با به صدا درآوردن یک رنگ در یا نظری اجمالی افکندن بر پنجرۀ همسایه­ای که قدم می­زند مشخص شود. این تحریکات کم­تر امر مشترکی را واجد هستند جز این­که از جهتی متکفل گشودن در مورد نظر هستند.