پیام‌نما

وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ‌اللَّهِ جَمِيعًا وَ لَا تَفَرَّقُوا وَ اذْكُرُوا نِعْمَتَ‌اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ كُنْتُمْ أَعْدَاءً فَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِكُمْ فَأَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ إِخْوَانًا وَ كُنْتُمْ عَلَى شَفَا حُفْرَةٍ مِنَ النَّارِ فَأَنْقَذَكُمْ مِنْهَا كَذَلِكَ يُبَيِّنُ‌اللَّهُ لَكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ * * * و همگی به ریسمان خدا [قرآن و اهل بیت (علیهم السلام)] چنگ زنید، و پراکنده و گروه گروه نشوید؛ و نعمت خدا را بر خود یاد کنید آن گاه که [پیش از بعثت پیامبر و نزول قرآن] با یکدیگر دشمن بودید، پس میان دل‌های شما پیوند و الفت برقرار کرد، در نتیجه به رحمت و لطف او با هم برادر شدید، و بر لب گودالی از آتش بودید، پس شما را از آن نجات داد؛ خدا این گونه، نشانه‌های [قدرت، لطف و رحمت] خود را برای شما روشن می‌سازد تا هدایت شوید. * * * معتصم شو به رشته‌ى يزدان / با همه مردمان با ايمان

۲۹ تیر ۱۳۸۷، ۱۱:۰۰

شمایل شکیبایی در سال 79/

شهروندی معاصر و به بن‌‌بست رسیده

شهروندی معاصر و به بن‌‌بست رسیده

تحول اساسی خسرو شکیبایی بی‌گمان با نقش روشنفکرنما متناقض مستأصل "هامون" رخ داد و در همین فیلم بود که سرچشمه بسیاری از انعطاف‌ها و حرکت‌ها و گفتارهای بداهه او آشکار شد.

به گزارش خبرنگار مهر، دوهفته‌نامه "گزارش فیلم" در شماره 149 خود که پانزدهم اردیبهشت‌ماه 1379 منتشر شد، تحلیل نقش بازیگران سینمای ایران را تا سال 1379 به قلم شهرام جعفری‌نژاد منتقد سینمایی منعکس کرد.

این منتقد درباره خسرو شکیبایی این چنین آورده است:  شکیبایی پدیده بازیگری در سینمای پس از انقلاب است. گرچه بسیاری معتقدند او در نقشی خاص کلیشه شده و همیشه یک نوع بازی می‌کند، اما نمی‌توان منکر توان شگفت‌اش در ایفای همین نوع بازی شد ( که اگر انصاف داشته باشیم، در هر فیلم  ظرافت‌های خاص و متفاوت خود را نیز به همراه دارد.)

کشف استعداد و غریزه بازیگری او پس از تحصیل تئاتر و بازی در چند نمایش و فیلم متوسط همچون "خط قرمز"، "دادشاه"، "صاعقه" و "دزد و نویسنده" به سال 1366 و ایفای نقش آیت‌الله مدرس در مجموعه تلویزیونی "مدرس"‌ برمی‌گردد ( به خصوص فصل سخنرانی پرشور او در صحنه‌ای خالی.)

پس از آن، نقش کوتاهش در "رابطه" حضور بااهمیت‌ترش به نقش همسری غمخوار در "عبور از غبار" و بازی‌هایی همچنان علمی اما نه چندان تأثیرگذار در "شکار" و "ترن" ادام‌ دهنده این مسیر بود. اما تحول اساسی او بی‌گمان با ایفا نقش روشنفکرنمای متناقض مستأصل "هامون" رخ داد و در همین فیلم بود که سرچشمه بسیاری از انعطاف‌ها و حرکت‌ها و گفتارهای بداهه او ( بی‌‌تردید در تأثیر و تأثری متقابل با سینمای داریوش مهرجویی) آشکار شد.

در سه فیلم بعدی مهرجویی "بانو"، "سارا" و "پری" او در مرکز داستان قرار نداشت و چهار نقش کوتاه و کاملاً دور از هم را بازی کرد ( در "پری" به دو نقش ) که به نظر می‌رسد نقش حق‌السکوت بگیر در "سارا" بیشتر با ویژگی‌های بای او همخوان بود ... و در همین فاصله نقش کارگر ساده‌دل و در آرزوی ترقی "یکبار برای همیشه" را هم با ادراک بسیار ایفا کرد.

دیگر آثار متنوع کارنامه او فیلم‌های "ابلیس"، "جستجو در جزیره"، "پرواز را به خاطر بسپار"، "بلوف"، "درد مشترک"، "کیمیا"، "سایه به سایه"، "خواهران غریب"، "عاشقانه"، "سرزمین خورشید"، ... و مجموعه‌های تلویزیونی "روزی  روزگاری"، "خانه سبز" و ... نیز به جرأت همگی تحت‌الشعاع حضور مسلط و جذاب او قرار دارند و نقش‌هایش گاه اصلاً تحت تأثیر حضور او معنا می‌یابند.

حضوری بهنگام و چالاک از شهروندی معاصر و به بن‌بست رسیده که برای بیرون کشیدن گلیم‌اش از آب حاضر است به هر کاری دست بزند. خودارجاعی دیگر بار مهرجویی به او در "میکس" و "دختر دایی گمشده" به نقش کارگردانی با ویژگی‌های رفتاری خسرو شکیبایی، نشانگر تأثیر متقابل شمایل او بر ادراک معاصر و طنزآلود مهرجویی از روزگار حال است.

خسرو شکیبایی صبح روز جمعه 28 تیرماه بر اثر ایست قلبی در سن 64 سالگی چشم از جهان فروبست.

کد خبر 717984

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
  • نظرات حاوی توهین و هرگونه نسبت ناروا به اشخاص حقیقی و حقوقی منتشر نمی‌شود.
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود.
  • captcha