شهادت امام رضا ( ع ) :
حضرت علي ابن موسي الرضا عليه آلاف التحيه و الثنا در سال 148 ه ق در شهر مدينه ديده به جهان گشودند . البته درباره ماه و سال ولادت و همچنين تاريخ شهادت آن حضرت اختلاف است و برخي از روات، ولادت آن حضرت را دريكي از سالهاي 148 و 151 و 153ق مي دانند اما روايت پيش گفته معتبر تر از سايرين است . كنيه آن حضرت ابوالحسن و ابوعلي است و القاب ايشان عبارتند از : رضا، صابر، زكي، ولي، فاضل، وفي، صديق، رضي، سراج الله، نورالهدي، قرة عين المؤمنين، مكيدة الملحد ين، كفوالملك، كافي الخلق، رب السرير، و رئاب التد بير. اما مشهورترين لقب آن حضرت «رضا» است . نام پدر شان حضرت امام موسي الكاظم (ع) و نام مادر گراميشان ام البنين است . امام (ع) مدت بيست سال ، امامت شيعيان را برعهده داشتند كه اين بيست سال مصادف است با دوره پاياني خلافت هارون عباسي. پس از آن سه سال از دوران خلافت امين ، دو سال از جنگ و جدايي ميان خراسان و بغداد و سر انجام دوره اي از خلافت مأمون در دوره امامت ايشان قرار دارد . پنج پسر و يك دختر براي ايشان ذكر كرده اند. هفده سال از بيست سال امامت حضرت رضا(ع) در مدينه و سه سال آخر آن در خراسان گذشت.
امام رضا(ع) در مدينه، پس از شهادت پدر، امامت بر مردم را بر عهده گرفت، و به رسيدگى امور پرداخت . ايشان به تدريس و تعليم علوم آل الله به شاگردان خود ادامه مي داد و به تكميل حوزه علميه جدش امام صادق(ع) مشغول بود . موقعيت امام رضا(ع) در مدينه، همه علما و شخصيتهاى سياسى و اجتماعى حجاز را تحت الشعاع خود قرار داد، مردم آن بزرگوار را در همه شؤون مادى و معنوى، مرجع و پناه خود مى دانستند. آن حضرت براى رفع مشكلات اجتماعى، فرهنگى و سياسى مردم، در همه امور دخالت مى كرد، و در متن جامعه قرار داشت، و در امور و مسائل مختلف اجتماعى هرگز لحظه اى بى تفاوت نزيست، به ويژه در دو بعد فرهنگى و سياسى، تلاش فراوان داشت.در خصوص ولايتعهدي مامون و پذيرش اين امر از سوي امام (ع) بحث هاي مختلفي ميان مورخين تاريخ اسلام صورت گرفته است .
بر اساس اسناد تاريخي همواره مأمون با حضرت مكاتبه داشت و از او مى خواست تا به مرو آيد. او آن قدر بر اين امر اصرار ورزيد كه به نوعي به اجبار ، امام (ع) را به سوي سرزمين مرو فراخواند . امام على بن موسى(ع) كه شيوه خلفا را مىشناخت و زندان هاي طولانى پدر را با همه تلخى ها و رنج هايش به ياد داشت و مىدانست كه به هر حال، مأمون از حضور آزادانه امام ميان مردم نگران است و از اين نگرانى، آسان نخواهد گذشت. لذا امام(ع) به سوي مرو رفت . در مسير حركت امام(ع) از مدينه به سوي مرو مردم هر شهر عاشقانه به ديدار او مي شتافتند و آن حضرت را چون نگيني دربر مي گرفتند . امام(ع) در حركتش از مدينه به خراسان به شهر نيشابور رسيد مردم زيادى به استقبال امام(ع) شتافتند و از امام درخواست كردند تا آنها را با حديثى از پدران خود خشنود سازد. امام(ع) فرمود: پدرم از پدرش و او نيز از پدرش...تا على(ع) و او از رسول خدا(ص) و رسول خدا(ص) نيز از خداوند متعال نقل فرمود كه: لا اله الا الله حصنى فمن دخل حصنى امن من عذابي; لا اله الا الله دژ استوار من است، پس هركس در اين حصار وارد شود از عذابم محفوظ است. امام چند قدمى حركت كردند و سپس برگشت و فرمود: بشرطها و انا من شروطها، به شرطهاى آن و من از جمله شرطهاى آن هستم.در حقيت امام به مردم فهماند كه امام برحق است و توحيد بدون وجود امام معصوم و گزيده خداوند در جامعه اسلامي تحقق عيني نمي يابد. در اين حال از نظر موقعيت زماني نيز حكومت مامون را به چالش عقيدتي ژرفي در جامعه اسلامي فرا خواند . اين حديث به حديث سلسله الذهب(زنجيره طلايي) معروف است .
امام پس از مدتي به خراسان وارد شد . در آن مكان مامون ابتدا به امام (ع) پيشنهاد خلافت كرد اما امام به هيچ وجه آن را نپذيرفت . پس از آن وي از امام (ع) خواست كه ولايتعهدي را عهده دار شود. امام نيز از اين امر به شدت احتراز جست . مأمون دست از پيشنهاد خود برنداشت و مذاكرات به مدت دو ماه ادامه يافت. سرانجام پيشنـهاد خـلافت را بـه ولايتعهدى تغيير داد و با گستاخى تمام امام (ع) را به قتل تهديد كرد . حضرت، كه هيچ راه گريزى براى خود نيافت، مجبور شد مقام ولايتعهدى را بپذيرد مشروط بر اين كه به فرموده خود امام (ع) ، از موضع حكومتى امر و نهى نكند ، فتوى ندهد ، قضاوت نكند وكسى را بر مسند ننشاند و كسى را از مقام خود عزل نكند و چيزى را كه در حكومت است، تغيير ندهد . به هر حال، مقام ولايتعهدى به طور رسمى در ماه رمضان سال 201 هجرى قمرى اعلام شد و مأمون آن را به تمامى آفاق حكومتش ابلاغ نمود .
امام رضا(ع) دردوران ولايتعهدي شان در جهت كاستن از فشار هاي وارده بر شيعيان گامهاي مهمي برداشتند .
امام رضا( ع) عالم آل محمد بودند و دانشمند خاندان طه . ابراهيم بن عباس صولى گويد: هرگز نديدم چيزى از امام رضا(ع) پرسيده شود و او پاسخش را نداند و در زمان و عصر او كسى را داناتر و آگاه تر از او نيافتم. همو مى گويد: هرگز نديدم ابوالحسن (ع) كسى را با سخن خود ناراحت كند و هرگز سخن كسى را قطع نمى كرد. هيچ گاه - در صورت قدرت و توانايى - حاجت كسى را رد نمى كرد. هرگز پاى خود را در برابر همنشينش نمى گشود و در نزد او بر جايى تكيه نمى داد. هرگز صداى آن حضرت به قهقهه بلند نمى شد، بلكه خنده آن حضرت فقط تبسم بود. حضرت(ع) همواره همراه غلامان بر سر يك سفره مى نشست و مى فرمود: هيچ كس را بر ديگرى برترى نيست مگر به تقوا و اطاعت از خداوند .كمالات اخلاقي آن حضرت به اندازه اي است كه در اين مقال اندك نمي گنجد . سرانجام با انجام كليه تمهيدات مامون نتوانست حضور گهر بار امام (ع) را تحمل كند و در آخر صفر سال 203 ه ق ايشان را با سم به شهادت رساند . پيكر مطهر او را در طوس در قبه هاروني سراي حميد بن قحطبه طايي به خاك سپردند . مرقد مطهر ايشان در مشهد مقدس زيارتگاه عاشقان خاندان طه از سراسر جهان است .
روز بزرگداشت سعدي :
همه ساله چنين روزي به عنوان روز بزرگداشت سعدي عليه الرحمه در كشور گرامي داشته مي شود . مشرف الدين مصلح ابن عبدالله سعدي شيرازي در چنين روزي در سال 694ه .ق ( 1292 ميلادي ) در شيراز وفات يافت. سعدي درسال 606 ه ق در شيراز متولد شد و دانش هاي نخستين را در زادگاهش آموخت . و براي تكميل آنها به مدرسه نظاميه بغداد رفت . سعدي به مسافرت علاقه بسيار داشت و و نيمي از عمر خود را در سير و سفر سپري كرد. او پس از يك مسافرت طولاني كه حدود چهل سال به طول انجاميد به شيراز بازگشت و مشغول تاليف و تصنيف شد . ديوان اشعار ( كليات ) ، بوستان و گلستان سعدي از مهمترين آثار اويند .
وقتي دل سودايي مي‌رفت به بستان‌ها بي خويشتنم كردي بوي گل و ريحان‌ها
گه نعره زدي بلبل گه جامه دريدي گل با ياد تو افتادم از ياد برفت آنها
اي مهر تو در دل‌ها وي مهر تو بر لب‌ها وي شور تو در سرها وي سر تو در جان‌ها
تا عهد تو دربستم عهد همه بشكستم بعد از تو روا باشد نقض همه پيمان‌ها
تا خار غم عشقت آويخته در دامن كوته نظري باشد رفتن به گلستان‌ها
آن را كه چنين دردي از پاي دراندازد بايد كه فروشويد دست از همه درمان‌ها
گر در طلب رنجي ما را برسد شايد چون عشق حرم باشد سهلست بيابان‌ها
هر تير كه در كيشست گر بر دل ريش آيد ما نيز يكي باشيم از جمله قربان‌ها
هر كو نظري دارد با يار كمان ابرو بايد كه سپر باشد پيش همه پيكان‌ها
گويند مگو سعدي چندين سخن از عشقش مي‌گويم و بعد از من گويند به دوران‌ها
در گذشت سهراب سپهري :
در چنين روزي در سال 1359 ه ش سهراب سپهري شاعر پر آوازه ايراني در گذشت .
سهراب سپهري شاعر بر جسته و معاصر ايران در سال 1307 در خانواده اي اهل شعرو نقاشي به دنيا آمد . سپهري تا پانزده سالگي در شهر كاشان به سر برد و روح خود را در زيبايي هاي اين شهر سنتي و زيبا جلا داد . اين وابستگي هاي روحي او به مايه هاي جاودانه شهر كاشان به خوبي در آثار ادبي و هنري بعدي او نمايان است . وي شعر صداي پاي آب را با الهام از قريه چنار واقع در حد واسط كاشان و مشهد اردهال سرود و دهكده زيباي گلستانه واقع در اطراف كاشان الهام بخش او در سرودن شعر گلستانه شد. سپهري در همين دوران به مطالعه آثار نويسندگان و شعراي بر جسته جهان چون لامارتين، گوته، اميل زولا، شاتوبريان و هوگو پرداخت. وي يك سال بعد پس از پايان تحصيلات سيكل اول متوسطه به تهران رفت و در دانشسراي مقدماتي نام نويسي كرد. پس از پايان دوران دانشسرا به كاشان بازگشت و به سرودن شعر و نقاشي مشغول شد. اما بعد دوباره به تهران رفت و براي تحصيل در رشته نقاشي در دانشكده هنرهاي زيبا ثبت نام كرد. شعر و نقاشي سهراب همچون ديگر همعصران وي تحت تاثير امواج نو قرار گرفت و او نيز وارد حيطه شعر نو و نقاشي مدرن شد.
سپهري در طول عمر خود توانست با سفر به كشور هاي مختلف در زمينه شعر و نقاشي اين كشور ها اطلاعات گرانسنگي بيابد . وي با مطالعه شعر ژاپني و غور در هايكو هاي شاعران اين ديار تاحدودي زيادي توانست به تفكر حاكم بر اشعار شاعران اين سرزمين و فلسفه ذن آگاهي يابد . سهراب اولين كتاب خود به نام مرگ رنگ را در سال 1330 چاپ كرد. زندگي خواب ها، شرق اندوه، صداي پاي آب، مسافر و هشت كتاب از جمله آثار سهراب سپهري است. اين هنرمند پرآوازه ايران در ارديبهشت ماه 1359 در اثر بيماري سرطان خون درگذشت و در مشهد اردهال به خاك سپرده شد. بر خلاف گفته بر خي از منتقدان ادبي مبني بر دور بودن اشعار سپهري از مردم ، طبع زلال و خلاق سهراب از او چهره اي آفريدگار و مردمگرا ساخت . تاثيراتي كه سپهري از عرفان هند پذيرفت به خوبي در كتاب " اتاق آبي" اش به صورت بارزي خود را مي نماياند. سپهري نيز از موثرترين شاعران صاحب نفوذ در جريان شعري نسل هاي بعد از خود وبه ويژه در شاعراني است كه پس از انقلاب اسلامي به شعر روي آورده اند .
آغاز تصويب كنوانسيون ژنو :
در چنين روزي در سال 1949 ميلادي كار تصويب كنوانسيون ژنو آغاز شد . كار تصويب اين كنوانسيون كه تا بيست و يكم اوت همان سال به طول انجاميد. كنوانسيون مزبور تا حدود زيادي وضعيت حقوقي جنگ و همچنين اسراي متخاصيمين را مشخص مي كرد .
انتشار پراودا :
در چنين روزي در سال 1917 ميلادي كار انتشار نشريه « پراودا » در اتحاد جماهير شوروي سابق آغاز شد . اين روز نامه ارگان حزب كمونيست بود و مدت هفتاد سال انديشه هاي حزب را در كشور اتحاد جماهير شوروي منتشر مي كرد .
انتشار اعلاميه بالفور :
در چنين روزي در سال 1920 ميلادي بالفور وزير امورخارجه انگلستان اعلاميه خود در باره فلسطين را صادر نمود . بيانيه ابتدايي بالفور در سال 1917 ميلادي منتشرشد. اين اعلاميه سالها بعد سبب تشكيل اولين دولت صهيونيستي درفلسطين اشغالي شد. با نگاهي به تاريخ مي توان در يافت كه انگليس ، در زمان اوج قدرت ، تمامي هم خود را براي نابود كردن توان سياسي و نظامي جهان اسلام ، تحت قيمومت در آوردن سرزمين هاي اسلامي و تاسيس يك رژيم صهيونيستي در فلسطين اشغالي بكار گرفته بود . بر همين اساس و در آستانه اشغال فلسطين توسط ژنرال آلنبي ، جيمز بالفور وزيرامور خارجه وقت انگليس طي نامه اي به ليونل والتر دوروچيلد ، قول همكاري تمام عياري را در جهت تاسيس يك رژيم صهيونيستي در فلسطين به وي داد . لذا در زماني كه آلنبي به سوي فلسطين مي شتافت ، بالفور نيز جدي ترين گام را در زمينه تشكيل يك رژيم صهيونيستي در فلسطين برداشت . در همين زمان صهيونيست ها از نامه بالفور و پيشروي ژنرال آلنبي به عنوان استجابت ديرينه دعاي قوم يهود ياد مي كردند . طي مدت سي سال و درحالي كه مسلمان ها در اختلاف و چند دستگي به سر مي بردند ، بريتانيا زمينه را براي تشكيل رژيم صهيونيستي فراهم كرد. هجوم صهيونيست ها از سراسر جهان به فلسطين , تشكيل گروه هاي نظامي صهيونيستي ،در اختيار قرار دادن امكانات مالي و اقتصادي ، تقويت وجهه صهيونيست ها در جهان از طريق رسانه هاي بين المللي و سركوب مسلمانان فلسطين از جمله مهمترين اقدامات استعمار در جهت تشكيل رژيم صهيونيستي بود . سرانجام پس از آمده شدن موقعيت ، انگلستان بر قيمومت و اشغال خود در فلسطين پايان داد و از آن جا خارج شد. پس از اين واقعه ، رژيم اشغالگر قدس موجوديت خود را اعلام شد و نخستين جنگ اعراب و اين رژيم كه منجر به پيروزي صهيونيست ها شد ، در گرفت .
بمباران آتن :
در چنين روزي در سال 1941 ميلادي بمب افكن ها و هواپيماهاي جنگنده آلماني شهر آتن را مورد تهاجم و بمباران شديد خويش قرار دادند .
در گذشت ژنرال ايوب خان :
در چنين روزي در سال 1974 ميلادي ژنرال محمد ايوب خان رئيس جمهور پاكستان درگذشت . وي با انجام يك كودتاي نظامي در اين كشور بر اريكه قدرت در پاكستان تكيه زد .
نظر شما