سیاست مبهم غرب و تداوم چالش پ ک ک

حزب کارگران کردستان نام گروهی چپگرا و مسلح در جنوب شرقی ترکیه است که خواستار جدایی منطقه کرد نشین ترکیه است.

این گروه فعالیت خود را در آنکارا شروع کرد و بعدها فعالیتهای خود را به جنوب شرقی ترکیه منتقل کرد. از شروع فعالیت نظامی پ ک ک در ترکیه در سال 1984 تاکنون37 هزار نفر در درگیری های ترکیه و پ ک ک کشته شده اند.

پس از حمله آمریکا به عراق در سال 2003، این گروه توانست با حمایت آمریکا و دولت محلی کردستان عراق خود را در شمال این کشور و در مرز ترکیه سازمان دهی کند و بر حملات خود به مردم و نظامیان ترکیه بیافزاید.

در 22 فوریه سال 2008، نظامیان ترکیه در پاسخ به افزایش حملات پ ک ک به نظامیان و شهروندان این کشور، عملیاتی با شرکت هزار نیروی نظامی این کشور به شمال عراق و کمپ های پ ک ک را آغاز کرد که در نهایت با درخواست آمریکا و عراق برای پایان دادن به حملات، آنکارا شمال عراق را ترک کرد. آمریکا، اتحادیه اروپا و ایران این حزب را گروهی تروریستی اعلام کرده‌اند.

با حمایت غرب از جدایی طلبی، تروریسم در اقصی نقاط جهان و این بار در استانبول غیرنظامیان را هدف قرار داد.

در ادامه فعالیت های پ ک ک، در شرایطی که جنگ سیاسی بین طیف های مختلف در ترکیه و خودداری اتحادیه اروپا از پذیرش این کشور در این اتحادیه همواره از چالش های پیش روی دولت های حاکم آنکارا بوده اند، اقدامات تروریستی پ ک ک در روز دوشنبه، 28 جولای در استانبول، پرجمعیت ترین شهر این کشور، بر نگرانی های مردم و مقامات این کشور افزوده است.  

پلیس ترکیه فرد بمب گذار، را از اعضای پ ک ک معرفی کرده که پس از دیدن دوره در کوههای قندیل، در اردوگاههای این گروه تروریستی آموزش دیده و پس از مدتها زندگی در محل حادثه، دست به این اقدام تروریستی زده است.

در ماههای اخیر، آنکارا، بارها مواضع  پ ک ک را در شمال عراق و در کوههای قندیل در شمال عراق هدف قرار داده است و به شدت عبور و مرور در مرزهای ترکیه، عراق و ایران را کنترل می کند.

اگر چه آمریکا و اتحادیه اروپا، این گروه شبه نظامی را در لیست سازمان های تروریستی خود قرار داده است و اما این موضوع به معنای دشمنی ایشان با تروریست ها نیست.

بسیاری از کشورهای اروپایی، از جمله سوئد، فرانسه، آلمان و انگلیس با حمایت پنهانی از این حزب و حتی پناه دادن اعضا و حامیان مالی و سیاسی پ ک ک، از این گروه به عنوان یک ابزار سیاسی در جهت گرفتن امتیاز از ترکیه و سوریه استفاده می کنند.

همچنین بسیاری از کمپ های آموزشی پ ک ک در بلژیک و هلند قرار دارد و انگلیس، آلمان و دانمارک با حمایت رسانه ای از این گروه تروریستی، میزبان ماهواره های این گروه هستند.

در کنار حمایت های کشورهای اروپایی، آمریکا در رفتاری منافقانه، در کنار حمایت از ترکیه در سخنرانی ها و مجامع سیاسی همواره از این گروه حمایت می کند، به طوری که مرزهای کوهستانی شمال عراق، پناهگاه اصلی چریک های پ ک ک شده است.

در چنین شرایطی است که موضوع پ ک ک به خودی خود عامل گسترش تنش سیاسی بین گروههای سیاسی در ترکیه شده است و در حالی که ملی گرایان ترکیه و نظامیان این کشور بر اقدامات تندتر با پ ک ک تاکید دارند جناحهای سیاسی نزدیک به غرب به خاطر ملاحظاتی که در این رابطه دارند مجبور به کنار آمدن بیشتر با پ ک ک شده اند.

در عین حال نخست وزیر ترکیه در روز انفجار در استانبول، در محل انفجار و در میان اعضای حزب خود درباره چند دستگی سیاسی در این کشور و مقابله با پ ک ک گفت: ما در میان سیاستمداران، قضات و ارتشیان ترکیه مخالفانی داریم اما من از همه می خواهم برای مقابله با پ ک ک با هم متحد شوند.

ژنرال یاشار بیوک آنیت، فرمانده ارتش ترکیه هم در جشن بکارگیری کشتی جدید ترکیه در پاسخ به سوالی درباره نظر وی در مورد شبکه کودتاگر ارگنه کن که قصد کودتا علیه دولت اسلامگرای این کشور را داشت گفت: ما اکنون در فکر عملیات علیه حزب کارگران کردستان(پ ک ک) هستیم و شمال عراق دیگر نقطه آرامی برای آنها نخواهد بود. 

آنچه از سخنان اردوغان و از سخنان بیوک آنیت، بر می آید این است که رهبران ترکیه در صورت احساس ناامنی داخلی و در خطر قرار گرفتن تمامیت ارضی این کشور، اختلافات را کنار گذاشته و در کنار یکدیگر با پ ک ک خواهند جنگید.

آنچه اکنون خواهد توانست ترکیه را از دامن زده شدن به تحرکات این گروهک و گسترده شدن اقدامات ضد ترکی در مناطق کردنشین این کشور نجات دهد، استفاده از کاتالیزورهای سیاسی اجتماعی و فرهنگی برای هزم کردها در ساختار ترکیه و ایستادگی شجاعانه در مقابل غرب به رهبری ایالات متحده به عنوان حامیان جدایی طلبی در کشورهای شرقی است.

غرب، تجربیات خوبی در تجزیه کشورها و تکه تکه کردن آنها برای سلطه بر آنها دارد و تجزیه شوروی سابق، امپراطوری عثمانی و یوگسلاوی سابق به کشورهای کوچکتر و سلطه پذیرتر از نمونه های اقدامات مشابه است.

روسیه، ایران، ترکیه، عراق، لبنان، چین و بسیاری کشورهای شرقی دیگر، اکنون در معرض تهدیدات تجزیه طلبانه غرب به رهبری آمریکا هستند.