دكتر مصطفي اقليما در گفتگو با خبرنگار اجتماعي خبرگزاري مهر با بيان اين مطلب گفت : مصاحبه هاي صورت گرفته با تعداد زيادي از مددجويان ارجاع شده به مراكز بهزيستي بيانگر اين امر است كه بيش از 60 درصد آنها براي چندمين بار از خانه فرار كرده و پس از دستگيري به اين مراكز ارجاع شده اند .
وي با بيان اينكه 80 درصد دختران فراري در سنين نوجواني قرار دارند ، افزود : تنها 20 درصد مددجويان بالاي 20 سال سن دارند و اين در حالي است كه حدود 87 درصد آنها سابقه زنداني شدن داشته و 46 درصد از اين دختران نيز اعتراف كرده اند كه مرتبا از سوي والدين مورد آزار قرار مي گيرند .
دكتر اقليما بيشترين سن بارداري نامشروع در ميان اين دختران را بين 16 تا 18 سال دانست و اظهار داشت : بيشترين فراواني مددجوياني كه بارداري نامشروع دارند متعلق به افرادي است كه سوادي در حد راهنمايي دارند و در درجه دوم بيشترين فراواني مربوط به دختران فراري است كه سوادي در حد ابتدايي داشته و يا بي سواد هستند، آنچه در مورد اكثر مددجويان صادق است اين است كه اكثر آنها پدراني كارگر و يا بي كار داشته ، در خانواده اي با بيش از 6 نفر جمعيت زندگي مي كنند واين در حالي است كه اكثر آنها وضعيت اقتصادي خانواده خود را بد ويا خيلي بد اقتصادي توصيف مي كنند .
رئيس انجمن مددكاري ايران در ادامه به لزوم برنامه ريزي مناسب از سوي مسوولين امر و تاثير آن در عدم بازگشت مجدد مددجويان اشاره و تصريح كرد : اگرچه ازهم پاشيدگي خانواده ، عدم وجود امنيت ، وضع نامناسب اقتصادي و ناسازگاري با والدين از جمله عوامل تاثير گذار در فرار مجدد دختران از خانه است اما برنامه ريزي در رابطه با قادر سازي آسيب ديدگان اجتماعي نيز نياز به تجربه ، دانش و امكانات دارد تا بتوان مشكل را از ابعاد مختلف ديد و راه حل صحيح و منطقي را انتخاب كرد كه متاسفانه كمبود امكانات ، نقصان و بي توجهي به تخصصهاي لازم منجر به بروز مشكلاتي در امر برنامه ريزي شده كه نتايج آنرا در بازگشت هاي مكرر و مجدد مددجويان مي توان مشاهده كرد .
نظر شما