پیام‌نما

وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ‌اللَّهِ جَمِيعًا وَ لَا تَفَرَّقُوا وَ اذْكُرُوا نِعْمَتَ‌اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ كُنْتُمْ أَعْدَاءً فَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِكُمْ فَأَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ إِخْوَانًا وَ كُنْتُمْ عَلَى شَفَا حُفْرَةٍ مِنَ النَّارِ فَأَنْقَذَكُمْ مِنْهَا كَذَلِكَ يُبَيِّنُ‌اللَّهُ لَكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ * * * و همگی به ریسمان خدا [قرآن و اهل بیت (علیهم السلام)] چنگ زنید، و پراکنده و گروه گروه نشوید؛ و نعمت خدا را بر خود یاد کنید آن گاه که [پیش از بعثت پیامبر و نزول قرآن] با یکدیگر دشمن بودید، پس میان دل‌های شما پیوند و الفت برقرار کرد، در نتیجه به رحمت و لطف او با هم برادر شدید، و بر لب گودالی از آتش بودید، پس شما را از آن نجات داد؛ خدا این گونه، نشانه‌های [قدرت، لطف و رحمت] خود را برای شما روشن می‌سازد تا هدایت شوید. * * * معتصم شو به رشته‌ى يزدان / با همه مردمان با ايمان

۴ شهریور ۱۳۸۷، ۱۰:۲۷

نگاهی به یک مستند/

مرور لحظه‌های خاکستری در "روزهای بی‌تقویم"

مستند "روزهای بی‌تقویم" به کارگردانی مهرداد اسکویی تصویری تکاندهنده از واقعیت کودکان بزهکار است که اغلب مخاطبان تصوری دقیق و درست از آن ندارند.

به گزارش خبرنگار مهر، این مستند که دیروز یکشنبه سوم شهریور در کانون فیلم انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی به نمایش درآمد، می‌توانست همه انرژی و امتیازش را از موضوع تکاندهنده خود بگیرد، اما این نگاه اسکویی است که "روزهای بی‌تقویم" را با انبوه آثار ساخته شده با موضوع کودکان بزهکار متمایز می‌کند.

ساختار روایت فیلم دایره‌ای است و با موضوع همخوانی دارد. "روزهای بی‌تقویم" تصویرگر روزهای ملال‌آور و سراسر دلتنگی نوجوان‌هایی است که به دلایل مختلف در کانون اصلاح و تربیت هستند. اسکویی روزهای خاکستری کانون را طوری ترسیم کرده که بیننده با فیلم و شخصیت‌ها همراه می‌شود.

در آغاز نوجوانی را می‌بینیم که به کانون آمده و در حال ورود به این فضا است. در پایان هم سه نوجوان با همان جمله‌ها به کانون قدم می‌گذارند و زندگی همچنان ادامه دارد. وحید با ویژگی‌های شخصیتی خاص بهترین گزینه برای تبدیل شدن به شخصیت اصلی فیلم است. نوجوانی که با صراحت و صداقت از گذشته حرف می‌زند و از گفتن واقعیت‌ها درباره خود ابایی ندارد.

کارگردان "روزهای بی‌تقویم" با توجه به صمیمیت وحید همراهی بیشتری با او دارد و از وی به عنوان تلطیف‌کننده فضای سرد و تلخ فیلم استفاده می‌کند که اکنش‌هایش گاهی بیننده را به خنده می‌اندازد. فیلمساز در مدتی کوتاه به خوبی به آدم‌ها نزدیک می‌شود و از بعضی به سرعت می‌گذرد، اما آنها که خاص هستند توجه او را جلب می‌کنند.

علی، سجاد و وحید نمونه‌هایی از نوجوانانی هستند که سال‌های جوانی‌شان در کانون اصلاح و تربیت می‌گذرد. خالق "روزهای بی‌تقویم" هوش و ذکاوت سجاد، نگرانی‌های بهنام، تنهایی علی و صداقت وحید را نشانمان می‌دهد و افسوس می‌خورد که این امتیازها نادیده گرفته یا نابود می‌شوند.

ساختار تصویری فیلم متناسب با موضوع و تاکید فیلمساز برای استفاده از فیدهای سیاه در سکانس‌های مختلف اشاره به آینده تاریک نوجوان‌ها است. موسیقی در بعضی سکانس‌ها حذف شده تا واقعیت تلخ زندگی بچه‌ها عریان شود. دوربین هم از محوطه کانون بیرون نمی‌رود تا با شخصیت‌ها همراه باشد.

حتی در لحظه آزادی بچه‌ها دوربین در کانون می‌ماند تا حس غربت و تنهایی آنها که در بند مانده‌اند به مخاطب منتقل شود. شادی بچه‌های کانون محقر و موقت است و فیلم به خوبی تلخی آنها را نشان می‌دهد. سکوت بچه‌ها موقع شنیدن صدای موسیقی از موبایل یا لحظه‌های رقص بیش از آنکه شادی را به نمایش بگذارد غمی پنهان را آشکار می‌کند.

"روزهای بی‌تقویم" از بهترین مستندهایی است که درباره مسائل اجتماعی ساخته شده و با وجود فاصله گرفتن از نگاه رسمی و کلیشه‌ای به چنین موضوع‌هایی رویکرد ژورنالیستی به ماجرا ندارد. فیلمساز بدون درگیر کردن احساس سطحی مخاطب او را تحت تاثیر واقعیتی تلخ قرار می‌دهد که جامعه و نوجوانانش با آن رو به رو هستند.

کد خبر 737906