به گزارش خبرنگار مهر در رشت، عضو شورای عالی نظام پزشکی کشور دراین مراسم گفت : دکتر محمود بهزاد به همه تعلق داشت.
دکتر محمد کاظم پورکاظمی افزود: دکتر بهزاد یکی از پایه‌گذاران علوم جدید در ایران بود که از راه آموزش مستقیم و غیرمستقیم در پیشرفت علم و اندیشه علمی کشور اثر بسزایی نهاد.
وی گفت : او آموزگاری توانا و با نفوذ، مولف و مترجمی نام آشنا و مسلط به زبان فارسی، فرانسه، انگلیسی و آلمانی، مدیری لا‌یق وانسانی فرهیخته و کمال‌یافته و عاشق بود.
این عضو عالی در سازمان نظام پزشکی کشور به ویژگیهای برجسته دکتر محمود بهزاد اشاره کرد و گفت: وقت شناسی با برنامه ریزی،مقابله با ترویج الگوهای ناهنجار در جامعه،خوشبین بودن و منفی فکرنکردن، پذیرفتن مشکلات و مسائل و کنار آمدن با ناملایمات، ساده زیستی وکم توقعی، عشق به معلمی از جمله این ویژگیها است.
دکتر پورکاظمی درادامه از شورای اسلامی شهر رشت خواستار نامگذاری خیابان و میدان این شهر به نام زنده یاد دکترمحمود بهزاد شد.
یک استاد بازنشسته دانشگاه علوم پزشکی گیلان نیز دراین مراسم گفت : دکتر محمود بهزاد شبیه هیچکس نبود و هیچکس شبیه بهزاد نبود.
دکترمحمود خیابانی افزود : دکتر بهزاد تعصب علمی نداشت و هرگز از هیچ چیزی شکایت نداشت وبه تعبیری او حکیم زمانه ما بود.
دکتر محمود بهزاد سال ۱۲۹۲ در رشت دیده به جهان گشود و در عصر روز پنجشنبه هشتم شهریور 1386 در سن 94 سالگی درگذشت.پدرش جواهرساز بود، چون جواهرات را به سبک فرنگی می ساخت او را مشهدی علی فرنگی ساز خطاب می کردند.تحصیلات دوره ابتدایی و متوسطه را در رشت گذراند و جزو اولین دیپلمه های استان گیلان بود، سپس به دانشسرای عالی راه یافت و در سال ۱۳۱۴ در رشته علوم طبیعی و تربیتی فارغ التحصیل شد.پس از اتمام خدمت نظام وظیفه رهسپار کرمانشاه شد و به مدت پنج سال در آن استان ماند و سپس به رشت مراجعت کرد.
به دلیل آشنایی کامل با زبان فرانسوی و مطالعات مداوم، کتاب "داروین چه می گوید؟" را به سال ۱۳۲۲ تالیف و کتاب "راز وراثت" اثر ژان روستان را در سال ۱۳۲۳ ترجمه کرد.تحصیلات و فعالیتهای علمی در سال ۱۳۲۴ با توجه به علاقه زیادی که به زیست شیمی داشت، به موازات تدریس در دبیرستان البرز تهران در دانشکده داروسازی ثبت نام کرد و در سال ۱۳۲۸ با اخذ مدرک دکترای داروسازی، فعالیت خود را در تهیه کتابهای درسی و کمی درسی متمرکز ساخت.
استاد به سه زبان فرانسه، انگلیسی و آلمانی آشنایی داشت و در سال ۱۳۳۹ با ترجمه کتاب "سرگذشت زمین" تالیف جورج گاموف وی برنده جایزه سلطنتی شد.
ترجمه کتاب "روانشناسی فیزیولوژیک" که در سال ۱۳۴۸ انتشار یافت موجب شد برای تدریس روانشناسی فیزیولوژیک به دانشگاه تهران دعوت شود. از آن پس در دانشگاه تهران، دانشسرای عالی و مدرسه عالی دختران به تدریس زیست شناسی و روانشناسی فیزیولوژیک پرداخت.
وی از سال ۱۳۳۹ به مدت ۱۵ سال در دبیرستان رازی علوم طبیعی را به زبان فرانسوی تدریس کرد و در سال ۱۳۴۱ مامور تاسیس سازمان کتابهای درسی شد و مدت دو سال ریاست این سازمان را به عهده داشت.
در سال ۱۳۶۰ به زادگاه خود بازگشت و همکاری خود را با انجمن داروسازان گیلان آغاز کرد و با بیش از ۶۰ سال تدریس در زمینه های مختلف زیست شناسی، فیزیولوژی و ژنتیک به عنوان "پدر زیست شناسی نوین ایران" معروف شد.
استاد بهزاد پرکارترین نویسنده و مترجم کتابهای علمی در ایران است. تعداد تالیفها و ترجمه های او به ۹۸ جلد کتاب می رسد که ۶۳ کتاب را به تنهایی و ۳۵ کتاب دیگر را به یاری همکاران دانشمند خود تالیف و ترجمه کرده است.
از جمله آثار وی می توان به "بیولوژی برای همه"، "آیا به راستی انسان زاده میمون است؟"، "بدن من "، "علوم سال سوم دبستانهای کشور"، "علوم سال چهارم دبستانهای کشور"، "نکاتی چند درباره ژنتیک "، "نکاتی چند درباره فیزیولوژی عمومی"،" نکاتی چند درباره فیزیولوژی اعصاب و غدد داخلی "،" نکاتی چند درباره زیست شناسی"، "نکاتی چند درباره روانشناسی فیزیولوژیک" ، "داروینیسم و تکامل " و ترجمه و تالیف آثار بی شمار دیگری اشاره کرد.
نظر شما