به گزارش خبرگزاری مهر، انستیتو " رند" در تحلیلی نوشت: خشونتها در عراق کاهش یافته و سطح تلفات نیروهای آمریکایی و غیرنظامیان عراقی در پایین ترین سطح خود از زمان آغاز حمله به این کشور قرار دارد. دولت عراق هم توانایی خود را در بغداد و مناطق دیگر نشان می دهد.
" نورا بن ساهل" نویسنده این مطلب خاطر نشان کرده است: همه این نشانه ها ممکن است ثابت کنند که طرح افزایش نیروها در عراق موفقیت آمیز بوده است. ( اما) وقتی که این طرح در ژانویه سال 2007 اعلام شد دو روند در حال اجرا بود که احتمالا به اندازه اجرای این طرح در کاهش سطح خشونتها تاثیر داشته است.
نخست آنکه نیروهای آمریکایی در عراق در آن زمان دنبال کردن یک راهبرد متفاوت را پیش از آنکه همه نیروهای این طرح وارد شوند، آغاز کردند. آنها به جای دستگیری یا کشتار صرف تروریستها، برتامین امنیت برای جمعیتهای محلی عراق تمرکز کردند. این راهبرد تا حد بسیار زیادی با تئوریهای قدیمی مقابله با آشوبها هماهنگ بود و نتایج فوری در بر داشت.
دوم آنکه برخی از قوی ترین اعضای این آشوبها تصمیم گرفتند حملات خود علیه نیروهای ائتلاف را متوقف کنند.
به عقیده نویسنده، آنچه که باید دید و یک عامل مهم در قضاوت درباره موفقیت طرح افزایش نیروهاست این است که آیا راهبرد مقابله با آشوبها، گروههای بیداری سنی و آتش بسهای شیعیان می تواند طی ماههای آتی ادامه داشته باشد یا خیر.
رند افزوده است: بسیاری از واحدهای شرکت کننده در طرح افزایش نیروها از عراق عقب نشینی کرده اند و سطح نیروها تقریبا در همان سطح پیش از اعلام این طرح قرار دارد و اگر " دیوید پتریوس" فرمانده نیروهای آمریکایی در عراق توصیه کند که نیروهای بیشتری در فصل پاییز عقب نشینی کنند، سوالی که مطرح می شود این است که آیا سطح خشونتها در این صورت باز هم در سطح پایین باقی خواهد ماند یا خیر.
در ادامه این مطلب آمده است: همه این عوامل ممکن است تغییر کند: با کاهش سطح نیروها، نیروهای آمریکایی ممکن است از نیروهای کافی برای حفاظت از مردم عراق به شکلی موثر برخوردار نباشند. برخی از اعضای گروههای بیداری ممکن است از آمریکا و دولت عراق سرخورده و مایوس شوند به ویژه اگر آنها هر چه سریعتر به نیروهای امنیتی که قول آن به آنها داده شده نپیوندند.
نویسنده خاطر نشان کرده است که با توجه به این حقایق و احتمالات و دشواری پیش بینی آینده قضاوت درباره موفقیت طرح افزایش نیروها بسیار زود است.
نظر شما