به گزارش خبرنگار مهر، "سرزمین هرز" الیوت نمودار نومیدی، بدگمانی و خلا فکری و روحی سالهای پس از جنگ جهانی اول است و نیز آیینه ای نفرینی است که بر سر انسان قرن سایه افکنده است.
"سرزمین هرز" زندانی است که در چهار دیواری خشکی و سترونی آن ما مردم این عصر محکوم به زوالیم همچنان که مادام سوساتریس با "دستی ورق شریر" و همچنان که سیبیل کومی در قفسش. قفس سبیل کومی یک بطری است چه او نیز همچون تیتونونس پسر لئومدون پادشاه تروی و محبوب ایوس - الهه سحرگاه- از خدایان خواسته است تا به او عمر جاودان ارزنده دارند اما طلب جوانی جاودان را از یاد برده است و خدایان نیز به او عمر جاودانی ارزانی داشته اند اما در قالبی که روزبه روز خردتر و چروکیده تر می شود و محکوم است تا عمرش را در قفسی کوچک به سر آورد و آنچه در پیشگفتار"سرزمین هرز" بر زبان می راند: "می خواهم بمیرم"، زبان حال مردمان "سرزمین هرز" است.
این کتاب توسط بهمن شعله ور ترجمه شده است و در 72 صفحه از سوی نشر چشمه به بازار کتاب عرضه شده است.
نظر شما