دوستار، مدیرعامل سازمان بازیافت و مواد زائد شهرداری رشت چهارشنبه در گفتگو با خبرنگار مهر در رشت، افزود: افزایش جمعیت و رواج فرهنگ مصرف زدگی موجب افزایش سرانه زباله در شهرها و روستاها شده واین یک خطر جدی است.
وی ، همچنین با اعلام اینکه محل های دفن زباله هر روز گسترش بیشتری پیدا می کنند، گفت: بازگشت به طبیعت در مورد بسیاری از مواد موجود در زباله به طول می انجامد و این مواد سالها باعث آلودگی و آسیب به محیط زیست می شوند.
دوستاربیان داشت: شیشه و قوطی های فلزی و به ویژه آلومینیومی صدها سال روی زمین باقی می مانند، کیسه ها و ظروف پلاستیکی که یک روز به دلیل سبکی و دوام آن ها ساخته شدند، امروزه عامل بزرگ ترین مشکلات زیست محیطی است.
وی اظهار داشت: پلاستیک غیرقابل تجزیه است و کیسه های نایلونی به طور متوسط 500 سال در محیط باقی می مانند، چنانچه پلاستیک و نایلون موجود در زباله سوزانده شود، اسیدکلریدریک ایجاد می کند که باعث آلودگی هوا و آسیب رساندن به انسان و دیگر موجودات می شود.
دوستاربا اعلام اینکه تمام موادی که از نظر ما "به درد بخور نیستند، دور ریختنی نیست" ، افزود: اگر به هزینه های جمع آوری، دفن زباله کمی دقت شود می توان از استهلاک سرمایه قابل توجهی جلوگیری کرد.
وی گفت: برای تولید هرتن کاغذ باید 15اصله درخت تنومند قطع شود و برای تولید هر تن آلومینیوم چهارتن سنگ معدن و هفت تن زغال سنگ و قیر لازم است.
این مقام مسئول ادامه داد: برای تولید شیشه باید مقدار زیادی شن و ماسه از زمین استخراج شود، عمل حفاری و استخراج منظره زشتی به محل معدن می دهد و علاوه بر آن مقدار زیادی سوخت و آب نیز مصرف می شود.
نظر شما