نمايشگاه كردشناسي در كوي دانشگاه تهران

به گزارش خبرگزاري مهر اين هنرمند 63 ساله بوكاني گوشه هايي از زندگي روستايي كردستان را با مجموعه هايي چوبي بازسازي كرده است.
رحمان زاده مي گويد: حدود 20 سال از زندگيم را صرف ساختن اين مجسمه ها كرده ام. نه سواد مدرسه اي دارم  نه پيس كسي آموزش ديده ام يك جوشش و ذوق دروني معلم من است.
اين پيكر تراش توانمند كه كار اصلي و راه تامين معاش خود و خانواده اش ناشي است مي گويد: هر گاه كار بنايي نداشته باشم به كارگاهم كه در خانه ام واقع است، مي روم و كار را شروع مي كنم گاهي چندين ساعت متوالي مشغول يك مجسمه هستم و چنان در كارم غرق مي شوم كه نه گذر زمان را مي فهمم و نه آنچه كه در اطرافم مي گذرد.

رحمان زاده هشت فرزند دارد؛ پنج پسر و سه دختر. او نگران است ، نگران روزي كه "برود" ، چون مي داند فقط اوست كه اين كار را انجام مي دهد. هيچيك از فرزندانم علاقه و عشقي به اين كار ندارد ، نگران روزي هستم كه بروم و اينها از بين بروند. او اولين كارش را با گاوآهن سنتي آغاز كرده و تكامل انسان از جنيني تا مگر نيز آخرين كار اوست . همه كارها برايش جذاب است نمي توانم بين آنها فرق بگذارم همه اينها مثل بچه هاي من هستند چون آنها را با عشق ساخته ام.

رحمان زاده براي ساخت هر پيكر 4 تا 5 روز كار مي كند ، اين روال معمول كار اوست اما بعضي از آنها 10 روز هم طول مي كشد.
اين هنرمند روستايي كار پيكرتراشي با چوب را از سن 10 سالگي شروع كرده است.
او مي گويد : مدت 10سال جز خانواده و آشنايان هيچ كس از كارهاي هنري من چيز نمي دانست.
عثمان زحمان زاده در نمايشگاههاي مختلفي از جمله در شهرهاي مختلف كردستان، تهران ، شيراز، كرمان و ... شركت داشته است.
او از رسانه ها گله مند است . با وجودي كه اين كار بي نظير است چندان مورد توجه رسانه ها قرار نگرفته است به همين خاطر پس از 20 سال هنوز هم ناشناخته باقي مانده است.

نمايشگاه كردشناسي عثمان رحمان زاده در ضلغ جنوبي كوي دانشگاه تهران در سالن عمومي خانه فرهنگ و هنر واقع است اين نمايشگاه همه روزه تا 20 ارديبهشت از ساعت 9 تا 20 برپاست.