سرمايه گذاري در كشاورزي راهكار مبارزه با ورادات است

عبدالغفار شجاع در گفت و گو با خبرنگار اقتصادي مهر افزود : تاكنون بيشترين سرمايه گذاري پس از نفت در  بخش دام و طيور انجام شده اما نوسان قيمت  و نبود ثبات و شفافيت در بازار محصولات و خدمات كشاورزي و غذايي موجب ركود سر مايه گذاري در اين بخش شده است.
وي، سرمايه گذاري ساختاري در بخش كشاورزي را ضروري دانست و گفت: از آنجا كه توليد محصولات كشاورزي خطر پذير و داراي سودآوري پايين است اين سرمايه گذاري ابتدا بايد  توسط  دولت انجام شود.
شجاع، سر مايه گذاري در منابع آبي ، سامان دهي و يكپارچه سازي اراضي،  تعيين  قيمت تضميني و يارانه محصولات كشاورزي، كنترل و نظارت دولت در واردات محصولات كشاورزي و مكانيزه كردن عمليات  كاشت ، داشت و برداشت را از راهكارهاي بهبود  كمي و كيفي توليد محصولات كشاورزي ذكر كرد.
وي  با تاكيد بر نقش دولت  در سرمايه گذاري بخش كشاورزي  گفت:  در اختيار گذاشتن امكانات لازم از جمله  زمين ، اعتبارات و تسهيلات بانكي مناسب از سوي دولت به كشاورزان موجب  افزايش انگيزه سرمايه گذاري در اين بخش مي شود.
 وي با اشاره  به تامين 85 درصد مواد غذايي توسط توليد داخلي گفت: تنوع شرايط اقليمي و منابع غذايي و كشاورزي در كشور مي تواند افزايش جذب سرمايه و  تشويق كشاورزان  به سرمايه گذاري را به همراه داشته باشد.
 شجاع  مكانيزه كردن بخش كشاورزي را مورد تاكيد قرار داد و گفت: با جلوگيري از قطعه قطعه شدن زمين هاي كشاورزي،   حفظ يكپارچگي اراضي  و  استفاده از تجهيزات كشاورزي در برداشت به موقع محصول مي توان از يك زمين زراعي دو بار در  سال  برداشت كرد.
وي افزود: در شمال كشور 500 هكتار زمين شاليزار وجود دارد  كه به دليل كوچك بودن قطعات زمين ، قيمت برنج حدود دو تا سه برابر قيمت جهاني بوده و كشاورزان به ناچار محصول خود را به جاي كيلويي يك هزار و 500 ريال ، چهار هزار ريال  مي فروشند.
وي سرمايه گذاري را براي كاهش  قيمت تمام شده توليد كالا ها و خدمات كشاورزي ضروري خواند و گفت: به كارگيري روش هاي سنتي كاشت و برداشت، استفاده نكردن به موقع از سموم و كودهاي شيميايي و بذرهاي اصلاح شده در اراضي كشاورزي موجب پايين آمدن كميت و كيفيت محصولات كشاورزي و در نتيجه افزايش قيمت اين محصولات مي شود.
شجاع با اشاره به نقش واسطه ها در افزايش قيمت محصولات كشاورزي گفت: محصول كشاورزي پس از 9 مرحله خريد و فروش توسط واسطه ها، با 7 تا 8 برابر قيمت توليد به دست مصرف كننده مي رسد  كه با عرضه مستقيم محصولات كشاورزي در  غرفه هاي شهرداري  و ميادين ميوه و تره بار،  نقش واسطه ها كاهش يافته و اين محصولات با قيمت پايين تر به دست مصرف كننده مي رسد.