محقق ایرانی دانشگاه ویسکونسین مدیسون به مهر خبر داد: ساخت سلاحی مطمئن از نانولوله ها برای حذف تومورهای مغزی

دکتر بهنام بدیعی در گفتگوی اختصاصی با خبرنگار مهر گفت: کار بر روی این پروژه را از حدود 2 سال پیش و با همکاری دکتر بابک کاتب از محققان برجسته ایرانی حاضر در آمریکا که با ناسا همکاری دارد آغاز کردیم.

وی ادامه داد: تحقیقات اصلی ما در ابتدا بر روی سلولهایی موسوم به microphage متمرکز بود. این سلولها در مغز قرار دارند و وظیفه اصلی شان تمیزکاری در محیط حساس مغز است.

در این تصویر بخش قرمز رنگ نانولوله ها هستند که در تومورهای سرطانی (بخش سبز) مغز موش تزریق شده اند

به گفته وی معمولا پس از وقوع سکته های مغزی، این سلولها نقش مهم خود را با ترمیم بافتهای آسیب دیده نشان می دهند. این سلولها در حقیقت موجب تقویت سیستم ایمنی بدن افراد می شوند.

این محقق ایرانی ادامه داد: با این حال ما در جریان مطالعات دقیق خود دریافتیم که این سلولها به گونه ای مرموزی تنبل شده و گویی که خواب هستند و کار خود را برای دفع تومورهای مغزی انجام نمی دهند.

بدیعی افزود: حال ما به این نتیجه رسیده ایم که با انجام تغییراتی ژنتیکی در این سلولها می توانیم رفتارهای آنها را تغییر دهیم اما این کار بسیار سخت است اما با این حال بسیار امیدواریم.

دکتر بدیعی در ادامه به مهر گفت: کار عمده ای که ما انجام داده ایم استفاده از نانولوله ها و وارد کردن آنها در مغز است تا از قابلیتهای آنها برای تغییر رفتار این سلولها و در نتیجه از بین بردن تومورهای مغزی استفاده کنیم.

این محقق ایرانی افزود: ما نوعی دارو موسوم به si RNA را به این نانولوها چسبانده ایم که پس از ورود به ساختارهای مغزی به وسیله سلولهای microphage خورده می شوند. سپس این دارو در تومور منتشر شده و تغییرات لازم در ژنهای microphage را موجب می شود.

دکتر بدیعی که مدیر بخش جراحی اعصاب و برنامه تومور مغزی مرکز تحقیقات و درمان سرطان City of Hope لس آنجلس نیز هست ادامه داد: درصورتیکه فناوری نانو به گونه ای مؤثر از قابلیت به کارگیری در درمان تومورهای سرطان مغز برخوردار باشد، پس می توان این احتمال را نیز مطرح کرد که از آن برای درمان سکته ها، ضایعات، انحطاط و سایر بیماریهای مغزی استفاده کرد.

رئیس بخش جراحی مغز این مرکز تحقیقاتی با بیان اینکه آزمایشات اولیه بر روی موشهای آزمایشگاهی امیدوارکننده بوده است گفت: تا 5 سال دیگر به مرحله ای از کار خواهیم رسید که در آنجا جنبه های کاربردی بودن آن مشخص می شود. من به نتایج قطعی این آزمایشات امید زیادی دارم.