به گزارش خبرنگار مهر، ورزش کشور در حالی به استقبال دهمین انتخابات کمیته ملی المپیک می رود که تاکنون هیچ کاندیدایی برای پست ریاست کمیته ملی المپیک ثبت نام نکرده و احتمال قوی برای ورود رئیس سازمان تربیت بدنی به صحنه انتخابات، وضعیت مبهمی را پیش روی کاندیداهای این پست قرار داده و کار تصمیم گیری برای ورود به صحنه رقابت انتخاباتی را دشوار کرده چرا که حضور رئیس سازمان، شانس رقابت برای رسیدن به کرسی ریاست کمیته ملی المپیک را به حداقل خواهد رساند.
انتخابات کمیته ملی المپیک که بویژه در دو دهه اخیر تاحدودی رنگ و بوی سیاسی به خود گرفته و جهت گیری ها و گرایش های جناحی بر نتیجه انتخابات تاثیرگذار بوده و دولت های حاکم بواسطه اهمیت و موقعیت استراتژیک کمیته ملی المپیک در مناسبات و تصمیم سازی های ورزش کشور، همواره تلاشی هدفمند برای در اختیار گرفتن یکی از کانون های مهم ورزش کشور داشته اند، با انگیزه هایی قوی در عرصه انتخابات این کمیته حاضر شده اند.
چنین رویکردی درکمیته ملی المپیک در دوران ریاست هاشمی طبا و مهرعلیزاده بر سازمان تربیت بدنی جنبه کاملا عینی داشت و روسای کمیته ملی المپیک ظرف 8 سال گذشته کاملا همراه و همسو با جناح بندی های سیاسی انتخاب شدند و این همراهی بعضا بدلیل هماهنگی سازمان و کمیته المپیک منافع مثبتی نیز برای ورزش کشور به همراه داشت هرچند چنین یکپارچگی و همسویی در مواقعی نیز منجر به نادیده گرفتن کمبودها و پنهان ماندن ضعف ها در لایه های چنین همسویی شده است.
کمیته ملی المپیک با چنین رویه ای از سوی دولتمردان گذشته در دو المپیک 2000 سیدنی و 2004 آتن کارنامه نسبتا موفقی از خود بر جای گذاشت و بسیاری از کارشناسان، مدیریت واحد و متمرکز و همسو در ورزش را عاملی تعیین کننده در عملکرد کاروان ایران عنوان کردند. موضوعی که پیش از المپیک پکن بواسطه وجود دو مرکز تصمیم گیرنده در ورزش کشور که بعضا سیاست گذاری ها و دیدگاه های مغایری نیز در خصوص آماده سازی تیم های اعزامی داشتند، ضعیف ترین نتیجه تاریخ حضور ایران در المپیک ها رقم زد و در نهایت نیز برای افکار عمومی مشخص نشد کدامیک از دو دستگاه تصمیم گیر ورزش کشور در انجام وظایف و ماموریت های ذاتی خود کوتاهی کرده و مسئولیت شکست ها برعهده کدام دستگاه است.
قطعا وجود چنین مشکلاتی در بدنه ورزش کشور انگیزه ای قوی برای دولت نهم خواهد بود که در ازای هزینه سنگینی که در بخش ورزش قهرمانی و تدارک و آماده سازی تیم های ملی متحمل می شود، یک دستگاه را پاسخگوی عملکرد ورزش کشور ببیند و از این رو در صدد یکپارچگی مدیریت حاکم بر سازمان تربیت بدنی و کمیته ملی المپیک برآید.
با چنین پیش فرضی می توان ورود رئیس سازمان تربیت بدنی به عرصه انتخابات کمیته ملی المپیک را با اشاره دولت توجیه پذیر دانست و منتظر یکپارچه شدن مدیریت دو دستگاه محوری ورزش کشور بود.
نگاهی به نامزدهای ریاست کمیته ملی المپیک هرچند تا پایان ششمین روز از زمان ثبت نام از نامزدهای کمیته ملی المپیک هیچ یک از نامزدهای پست ریاست کمیته المپیک در خیابان گاندی حاضر نشده اند و فرم ثبت نام را تکمیل نکرده اند و این محافظه کاری را باید نوعی ارزیابی اردوگاه رقیب تلقی کرد، ولی به نظر می رسد ظرف دو روز آینده چهره های سرشناسی برای این مسئولیت رسما وارد عرصه رقابت انتخاباتی شوند.
آنچه که تاکنون از اظهار نظرهای رسمی و غیررسمی برمی آید حضور "محمدعلی آبادی" در انتخابات کمیته المپیک و پست ریاست این سازمان قطعی است و در این میان بخش عمده ای از اعضای مجمع و روسای فدراسیونها نیز بر این حضور تاکید کرده اند. هرچند که در این بین مخالفان زیادی نیز وجود دارند و با حضور علی آبادی در عرصه انتخابات کمیته ملی المپیک مخالف هستند.
در این میان هرچند رئیس سازمان نگرانی بواسطه کاندیداتوری خود به لحاظ موانع قانونی و مغایرت های اساسنامه ای IOC ندارد و مسائلی که در انتخابات سال گذشته فدراسیون فوتبال رخ داد این بار تکرار نمی شود، اما احراز اکثریت مطلق آراء و کسب رای اعتماد حداکثری اعضای مجمع نیز موضوعی است که بدون داشتن تضمین های لازم، ریسک بزرگی برای فرد اول ورزش کشور محسوب می شود و ناکامی در این عرصه می تواند جایگاه معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان تربیت بدنی را در بین جامعه ورزش متزلزل کند.
محمدعلی آبادی در شرایطی قصد ورود به عرصه انتخابات کمیته ملی المپیک و یکپارچه کردن مدیریت ورزش را دارد که سال گذشته و به دنبال ورود وی به انتخابات فدراسیون فوتبال، مشکلات زیادی برای فوتبال کشور ایجاد شد و ماهها این موضوع به فوتبال ایران لطمه زد و حتی فوتبال کشورمان را تا آستانه تعلیق و محرومیت از حضور در میادین بین المللی پیش برد اما در نهایت این سازمان تربیت بدنی بود که توانست خواسته ها و برنامه هایش را در فوتبال پیاده کند.
البته با توجه به ابزارهای قانونی سازمان تربیت بدنی و دولتی بودن بخش عمده ای از 68 عضو مجمع وجود چنین نگرانی کاملا منتفی است ولی بهرحال نباید احتمالات را نادیده گرفت و این نگرانی وجود دارد که شاید نتیجه انتخابات، در نهایت مغایر با خواست و نظر سازمان باشد.
با وجود تمامی معادلات موجود احتمال قریب به یقین این است که علی آبادی در آخرین ساعات ثبت نام در خیابان گاندی فرم ثبت نام را تکمیل خواهد کرد و به عنوان یکی از اصلی ترین نامزدها وارد عرصه انتخابات خواهد شد. شاید نگران کننده ترین رقیب رئیس سازمان تربیت بدنی برای تکیه زدن بر صندلی ریاست کمیته ملی المپیک، امیر رضا خادم قهرمان کشتی آزاد ایران در دهه 70 و نماینده پیشین مردم تهران در مجلس شورای اسلامی باشد.
خادم تاکنون راهی برای حضور خود در مجمع نیافته و بعد از منتفی شدن حضور وی به عنوان یکی از دو المپین عضو مجمع (هادی ساعی) تنها راه باقی مانده معرفی شدن وی توسط یکی از اعضای مجمع است که با توجه به وابستگی فدراسیونها به سازمان و برخی ملاحظات شغلی به نظر نمی رسد خادم شانس چندانی برای کاندیداتوری خود داشته باشد. البته خادم دوستان صمیمی و با نفوذ سیاسی بالایی در برخی فدراسیونها دارد که به عنوان آخرین راه موجود می توانند وی را برای کاندیداتوری به مجمع معرفی کنند.
بهرحال چهره خوشنام و محبوب ورزش کشور که به تازگی چراغ سبزهایی نیز برای عهده دار شدن ریاست فدراسیون کشتی دریافت کرده ، بسیار امیدوار است تا با شرکت نکردن رئیس سازمان در انتخابات به یکی از آرزوهای مدیریتی خود دست یابد و از این طریق بتواند به ورزش کشور کمک کند.
رضا قراخانلو رئیس کمیته ملی المپیک نیز دیگر چهره ورزشی است که برای تکمیل برنامه های چهارسال گذشته آمادگی خود را تلویحا برای پست ریاست کمیته ملی المپیک اعلام کرده و قصد دارد از تجربه چهار سال گذشته بویژه بازیهای آسیایی قطر و المپیک چین برای موفقیت های آینده بویژه المپیک لندن استفاده کند.
شاید اگر علی آبادی وارد عرصه انتخابات نشود ، قراخانلو برای ابقاء در کمیته ملی المپیک از اقبال خوبی برخوردار باشد ولی حضور رئیس سازمان شانسی برای یکی از مدیران علم گرای ورزش کشور باقی نمی گذارد و او پس از دوره ای چهار ساله که بواسطه همسویی با دولت خاتمی اتفاق افتاد باید صندلی ریاست کمیته المپیک را تحویل دهد.
مهدی قدمی معاون اسبق سازمان تربیت بدنی و عضو فعلی هیئت اجرایی کمیته ملی المپیک نیز یکی دیگر از نامزدهای احتمالی ریاست کمیته ملی المپیک است که حضور وی ارتباط مستقیم با کاندیدا نشدن علی آبادی دارد. البته این احتمال نیز وجود دارد که وی بواسطه نزدیکی با رئیس سازمان و ذهنیت خوبی که از 8 ماه اول حضور خود در سازمان همچنان به عنوان یکی از افراد مورد وثوق، موقعیت خود را در هیئت اجرایی حفظ کند.
البته احتمال کاندیداتوری چهره های مدیریتی دیگری نیز از میان اعضای مجمع برای پست ریاست وجود دارد که کاندیداتوری این افراد ارتباط مستقیم با حضور رئیس سازمان در صحنه انتخابات دارد.
نظر شما