به گزارش خبرگزاری مهر، بیابانهای اقیانوسی یا همان مناطق مرده زمین، مناطق تشنه به اکسی‍ژنی هستند که یا به صورت طبیعی شکل گرفته و یا به واسطه افزایش بیش از حد نیتروژن ناشی از استفاده از کودهای کشاورزی و انتشار فاضلاب و پسماند کارخانجات صنعتی در مناطق آبی جهان پدیدار می شوند.
در این فرآیند نیتروژن به عنوان عاملی مغذی عمل می کند که نتیجه افزایش بیش از حد آن به گسترش خیره کننده پلانکتن ها و ساختارهای جلبکی و در نتیجه افت شدید اکسیژن در مناطق اطراف آنها می شود.
بررسیهای اخیری که از سوی دانشمندان ارائه شده گویای آن است که مناطق مرده زمین گسترش نگران کننده ای داشته اند که نتیجه اسفبار این فرآیند در مرحله نخست صنعت ماهیگیری جهان را تحت تأثیر خود قرار داده است. این وضعیت تا به آن حد نگران کننده توصیف شده که به گفته دانشمندان وضعیت ماهیگیری جهان بیش از آنچه که تصور می شود از این بابت دچار صدمه خواهد شد.
در یکی از این بررسیها دانشمندان در قالب گزارشی که در نشریه آکادمی ملی علوم آمریکا منتشر کرده اند، گسترش مناطق مرده زمین را تهدیدی جدی برای اکوسیستمهای جهانی دانسته اند.
چنین مناطقی از خلیج مکزیک در آمریکای لاتین گرفته تا دریای بالتیک گسترش یافته اند، مناطقی که توده های جلبکی به گونه ای فزاینده توسعه یافته و در نتیجه با مکش اکسیژن موجب کمبود شدید آن در آبهای این مناطق شده اند.
با توسعه نگران کننده مناطق مرده زمین، صنعت ماهیگیری جهان و حیات میلیونها انسان در معرض خطر جدی است
به گزارش مهر، ارگانیسمهای دریایی نسبت به کمبود اکسیژن از حساسیت بالایی برخوردار بوده و در این میان برخی گونه های مختلف از ماهی ها نیز با قرار گرفتن در این مناطق در آستانه مرگ دسته جمعی قرار می گیرند.
بررسیهای اخیر دانشمندان نشان داده است که شمار مناطق مرده زمین با نرخ 5 درصد در سال در حال افزایش است که با این روند باید در چند دهه آتی با انبوهی از مناطق مرده و عاری از اکسیژن دریایی مواجه شد. این بررسیها گویای آن هستند که از دهه 70 میلادی که آمارگیریهای دقیق در این زمینه آغاز شده و تقریبا منطقه مرده ای از این دست در دنیا وجود نداشته است تا سال 2004 میلادی شمار این مناطق به 140 مورد رسیده است.
بررسیهای دانشمندان نشان می دهند در مقایسه با ماهی ها که از سرعت بالایی به هنگام شنا در آب برخوردارند گونه هایی نظیر خرچنگ ها و میگوها که با سرعت کمتری حرکت می کنند در معرض خطر جدیتری قرار دارند.
به نظر می رسد که نباید به سادگی از کنار این موضوع چالش برانگیز گذشت. با توجه به اینکه تداوم حیات میلیونها تن از مردم جهان به توسعه و تداوم بقاء صنایع ماهیگیری جهان بستگی دارد لزوم توجه به از بین بردن عوامل توسعه دهنده بیابانهای اقیانوسی از اهمیت حیاتی برخوردار است.
نظر شما