دردمان از خاموشی چشمان نیست

به گزارش خبرنگار مهر در گرگان، دردی که می کشند از خاموشی چشمانشان نیست، آنها نهرها و چشمه ها را نمی بینند اما نابرابری ها را با تمام وجود درک می کنند و از اینکه توانمندیهایشان به بهانه نابینایی دیده نمی شود، رنج می برند.

مشکل آنها فقط ندیدن و عصای سفید دستشان نیست بلکه پیامدهای ناشی از ندیدن کلافه شان کرده و دردی که می کشند از خاموشی چشمانشان نیست.

24 مهرماه مصادف با 15 اکتبر روزجهانی عصای سفید، تلنگری است برای کسانی که برخود نام "حامیان نابینایان" نهاده اند تا شاید مرهمی باشند بر دردهای بی پایان این قشر.

جمعی از نابینایان استان گلستان با بیان اینکه نابینایی ناتوانی نیست، خواستار توجه ویژه متولیان امر به این قشر شدند.

آنان در گفتگو با خبرنگار مهر، کمبود امکانات آموزشی، بیکاری، حمایت نشدن، نبود کتابخانه گویا، ساختار نامناسب خدمات شهری و کم توجهی را از جمله مشکلات فراروی این قشر عنوان می کنند.

به تاکید آنها، باید به معلولان و نابینایان به دیده ترحم نگریسته نشود و متولیان امر باید توانمندیها و استعداهای این قشر را باور و از آنها حمایت کنند.

آنها خواستار اعمال و رعایت "قانون عصای سفید" و اجرا شدن قانون جامع حمایت از معلولان و نابینایان شدند.

"سکینه" دختر نابینای گنبدی که با داشتن لیسانس ادبیات هنوز بیکار است، به خبرنگار مهر گفت: ندیدن یک درد و تبعات آن هزار درد است.

وی افزود: متاسفانه قانون جامع تحت عنوان عصای سفید در جامعه رعایت نمی شود، در حالیکه همگان در برابر این قشر مسئول هستند. از طرفی دستگاه های دولتی موظفند قانون سه درصد استخدام معلولان را اجرا کنند که این قانون در منطقه چندان رعایت نمی شود.

وی، کمبود امکانات آموزشی نظیر کتابخانه گویا را از دیگر مشکلات برشمرد و یادآور شد: به نیازمندیهای فراروی نابینایان چندان توجه نشده است.

به گفته او، اکنون بسیاری از توانمندیهای نابینایان نادیده گرفته می شود در حالیکه نابینایی ناتوانی و محدودیت نیست.

"محمد" نابینای دیگری از گرگان به خبرنگار مهر افزود: بیشتر اطرافیان و حتی گاه خانواده ‌هایمان با ترحم‌های نابجا و صحبتهای به ظاهر دلسوزانه سعی می‌کنند به ما کمک کنند اما این‌گونه ترحم‌ها تنها رنج‌های ما را مضاعف می‌کند.

وی بیان داشت: بحث ازدواج افراد نابینا و کم بینا ازجمله مشکلاتی بوده که تاکنون رفع نشده است.

این روشندل، مناسب نبودن ساختار شهری را از دیگر مشکلات بیان و عنوان کرد: ناهمواریها، پستی بلندیها، پله های زیاد مقابل درب ادارت همگی بیانگر آن بوده که توجه چندانی به این قشر نمی شود.

نابینای دیگری که خود را در گفتگو با خبرنگار مهر"یاسر" 35 ساله از کردکوی معرفی کرد، بیان داشت: اگر شرایط رفاهی برای نابینایان فراهم شود آنها از لحاظ روحی، روانی نیز ارتقا می‌یابند و آن وقت می‌توانیم بگوییم یک نابینا فقط از ندیدن مناظر رنج می‌برد.

وی افزود: متاسفانه نهادهای متولی و حامی، حمایت چندانی از این قشر به عمل نمی آورند و به این افراد به عنوان اعضای جامعه نگریسته نمی شود.

مدیرکل بهزیستی استان گلستان گفت: ایاب و ذهاب، عدم دسترسی به کتاب‌های دانشگاهی بریل و کتاب‌های مرجع، عدم مناسب ‌سازی محیط زندگی و شهری، مشکل ازدواج و مشکل اشتغال و کاریابی از مهمترین مشکلات این معلولان است.

علی‌اصغر باقری افزود: چهار هزار و 370 معلول بینایی در سطح استان گلستان زندگی می‌کنند که از این شمار 249 معلول بینایی شامل 103 نفر در مقطع ابتدایی، 84 نفر در مقطع راهنمایی و 62 نفر در مقطع دبیرستان و پیش دانشگاهی مشغول تحصیل هستند.

وی اظهار داشت: 48 دانشجو شامل 9 نفر در مقطع کاردانی و 38 نفر در مقطع کارشناسی و یک نفر در مقطع کارشناسی مشغول تحصیل هستند.

به گفته باقری، کمک هزینه تحصیلی دانش‌آموزان، پرداخت بخشی از شهریه دانشگاه‌های غیردولتی، پرداخت هزینه‌های درمانی و ارائه وسایل کمک توانبخشی شامل ضبط صوت، ساعت بریل و عصای سفید و تسهیلات خوداشتغالی از جمله خدمات ارائه شده سازمان بهزیستی به معلولان بینایی است.

به هر روی به نابینایان به عنوان قشر مظلوم جامعه آن چنان که شایسته است توجه نمی شود و بی توجهی مسئولان امر تنها موجب شده این افراد به حاشیه کشیده شوند و تبعات ناشی از آن هزاران بار بزرگتر و بدتر از درد ندیدن است. درد دیده نشدن شاید سخت تر از درد ندیدن باشد که به این افراد تحمیل می شود.