پیام‌نما

لَنْ تَنَالُوا الْبِرَّ حَتَّى تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ وَ مَا تُنْفِقُوا مِنْ شَيْءٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِيمٌ * * * هرگز به [حقیقتِ] نیکی [به طور کامل] نمی‌رسید تا از آنچه دوست دارید انفاق کنید؛ و آنچه از هر چیزی انفاق می‌کنید [خوب یا بد، کم یا زیاد، به اخلاص یا ریا] یقیناً خدا به آن داناست. * * * لَن تَنَالُواْ الْبِرَّ حَتَّی تُنفِقُواْ / آنچه داری دوست یعنی ده بر او

۱۴ آبان ۱۳۸۷، ۱۰:۰۵

نقد اجتماعی/

گدایی؛ خراشی بر روح و روان شهروندان

گدایی؛ خراشی بر روح و روان شهروندان

خبرگزاری مهر - گروه اجتماعی : وجود مدلهای مختلف افراد متکدی در خیابانهای شهرها به میزانی زیاد شده است که گویی بخش جدایی ناپذیر زندگی و فضاهای شهری شده اند.

وجود صحنه های دلخراش دست و پای فردی که دچار بیماری خوره (جذام) است و اندام خود را در شلوغ ترین نقطه های شهر به نمایش گذاشته و از راه برانگیختن حس بشر دوستی و ترحم مردم کسب درآمد می کند، حضور مشکوک تعداد زیاد کودکانی که در پیاده روهای شهر همزمان به گدایی و مشق نوشتن مشغول هستند، کودکان خردسال و معصومی که در قبال درخواست مقداری کمک مالی عجز و لابه های تاثر برانگیزی سر می دهند، فردی که مظلومانه و با کیفی در دست خود را مسافری معرفی می کند که پولش ته کشیده یا دزدیده شده است، کسانی که با در دست داشتن نسخه ای مدعی می شوند در پی خرید دارو برای پدر، مادر یا یکی از بستگان بیمار خود هستند، زنانی که با کودکی در بغل با حالتی نزار و ناراحت کنند با غلظت هر چه بیشتر التماس و دعای خیر می کنند و ... تا کنون از منظرهای فراوانی مورد بررسی قرار گرفته است و هر کدام از بخشهای متولی ساماندهی این مسئله از دیدگاه خود به آن پرداخته اند.

 اما شاید نوع و شدت آسیبی که وجود این افراد و شیوه های مورد استفاده آنها بر روان شهروندان وارد می کند  تا کنون مورد غفلت واقع شده است، چرا که گداهای امروزی متوجه شده اند برای رسیدن به هدف خود باید به هر نحو ممکن احساس ترحم و شفقت شهروندان را برانگیزند و به تجربه نیز دریافته اند که در این صنف هر کس بتواند این نوع احساسات را بیش از دیگران متوجه خود کند در کسب درآمد موفقتر خواهد بود. به همین دلیل نیز هر روزه شهروندان در سطح شهر با صحنه هایی  از این دست مواجه می شوند که نتیجه طبیعی آن علاوه بر مخدوش کردن چهره شهر، تحت تاثیر قرار دادن احساسات انساندوستانه و بشری شهروندان نیز هست.

برخی از مردم با عبور از کنار اینگونه تصاویر، چه به فرد نیازمند کمک کنند و چه این کار را انجام ندهند در خود احساس گناه خواهند کرد،زیرا در صورت انجام کمک احساس می کنند به شیوع این پدیده نازیبا در شهر کمک کرده اند و در صورت عدم انجام این کار با نهیبی از وجدان خود مبنی بر بی توجهی به همنوع و فرد نیازمند روبرو خواهند شد.

از سوی دیگر، برخی از شهروندان با مطلع شدن از اخباری در رابطه با این گداها مبنی بر داشتن سرمایه کلان و یا اینکه توسط گروهها و یا افرادی خاص ساماندهی می شوند در مواجه با آنها تلاش می کنند علیرغم میل باطنی خود برخوردی خشن انجام دهند.

 به همین دلیل است که هر فردی در هر صورت هنگام عبور از کنار یک گدا به لحاظ روحی و روانی دچار تاثر خواهد شد. عده ای که برای اولین بار با آن مواجه شده اند با قبول درخواست فرد گدا به او کمک می کنند و برخی از شهروندان که تجربه بیشتری در این رابطه دارند در این هنگام با بی توجهی هر چه تمام تر به راه خود ادامه می دهند به گونه ای که در صورت برخورد با فردی که به واقع به کمک نیاز دارد هم  به دلیل آنکه احتمال می رود شیوه جدیدی از گدایی باشد هیچ توجهی نشان نخواهند داد.

 در چنین حالتی این شهروندان بی شک بی تقصیرند چرا که آنقدر به شیوه های مختلف در تنگناهای وجدانی قرار گرفته اند و بارها به این افراد کمک کرده اند که با اطلاع از هویت واقعی این گونه افراد احساس نوعی فریب خوردگی به آنها دست می دهد.

 به همین دلیل نیز اینکه شهروندان به لحاظ اخلاقی و عاطفی به چنین سمت و سویی رفته اند و در مواجه با نیازمندی یک هم نوع دچار هیچ احساسی نمی شوند و  به تعبیری خشن شده اند محصول نهایی وجود چنین شرایطی است و در صورت عدم رسیدگی به این معضل خطرناک شهری توسط مسئولان باید در هر روز منتظر بروز شیوه های نویی از تحریک احساسات مردم توسط افراد متکدی از یک سو و واکسینه شدن شهروندان نسبت به هرگونه درخواست کمک و خشونت عاطفی و رواج بی اعتمادی به دیگر انسانها از دیگر سو باشیم.

کد خبر 776841

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
  • نظرات حاوی توهین و هرگونه نسبت ناروا به اشخاص حقیقی و حقوقی منتشر نمی‌شود.
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود.
  • captcha