ايران وكويت وتاثيرات فرا مرزي

هر چند براساس اعتراف صريح كاردار كويت در تهران فراخواني ديپلماتها به وزارت خارجه كشورميزبان يك امرعادي تلقي مي شود اما رسانه هاي عربي تلاش كردند تا از اين شرايط براي ايجاد فضاي مسمومي ميان دو كشوربهره برداري كنند.
كويت كه يكي از كشورهاي محافظه كار ومسالمت جو درحاشيه خليج فارس به شمارمي آيد ازيك سياست محافظه كارانه اي در رابطه با مسائل بين المللي ومنطقه اي پيروي مي كند.
با اينكه اين كشوركوچك وثروتمند، در طول 25 سالي كه از عمرانقلاب اسلامي ايران مي گذرد مواضع نامتوازن واحيانا غير معقولي در رابطه با ايران اتخاذ كرده اما با آشكار شدن ماهيت حقيقي رژيم بعث عراق، كويت تلاش كرد تا خطاهاي گذشته خود را در برابر ايران اصلاح كند.
حمله سال 1990 رژيم صدام به كويت كه منجر به اشغال 8 ماهه اين كشوروآوارگي مردم مسالمت جوي كويت شد، پيش بيني امام راحل (رض) را در اذهان زنده كرد.
امام خميني(رض) در طول جنگ تحميلي بارها به كشورهاي حوزه خليج فارس هشدار داده بودند كه اگرصدام از جنگ با ايران خلاص شود به اين كشورها حمله خواهد كرد.
اين پيش بيني كه از درايت سياسي وآگاهي بنيانگذار جمهوري اسلامي ازماهيت رژيم بعث عراق ناشي مي شود در سال 1990 پس از حمله غير قابل توجيه صدام به كويت تحقق يافت.
ايران در زمان حمله نيروهاي ائتلاف براي اخراج عراق از كويت، مي توانست يكي از اين دو سياست را دنبال كند. يا اينكه در كنار نيروهاي آمريكا قرار مي گرفت ومانند برخي كشورهاي عربي از مزاياي سياسي و اقتصادي آن بهره برداري مي كردو يا اينكه در كناررژيم صدام قرار مي گرفت ودر غنائم كويت با رژيم بعث عراق شريك مي شد.
اما آرمانهاي والاي انقلاب و فرهنگ سياسي حاكم برجمهوري اسلامي به مسئولين اين كشوراجازه نداد تا يكي ازاين دو سياست را انتخاب كند .
درنتيجه ايران نهايت تلاش خود را به عمل آورد تا عراق بدون برخورد با نيروهاي ائتلاف خاك كويت را ترك كند زيرا منطقه توان تحمل يك جنگ جديد را نداشت.
با اين حال مسئولان جمهوري اسلامي در طول 8 ماه اشغال كويت خدمات انساني زيادي به آوارگان كويتي كه تا قبل از آن چنين شرايطي را تجربه نكرده بودند ارائه داد كه برمسئولان كويتي پوشيده نيست.
اين خدمات انساني كه اكنون نيازي به بازگويي آنها نيست از طريق همين سفارتي كه اكنون درمعرض اتهام دولتمردان كويت قرار دارد، ارائه مي شد كه اگر رژيم صدام در زمان اشغال كويت پي به آن مي برد، بدون شك براي اركان سفارت جمهوري اسلامي مشكلات عديده اي ايجاد مي كرد.
درهرحال اشغال كويت توسط عراق، عليرغم همه مشكلاتي كه براي مردم كويت به همراه داشت، تجربه گرانبهايي براي آنان بود، زيرا دوست ودشمن واقعي خود را شناختند.
امروزكه عراق با شرايط بغرنجي روبرواست وتبعات اين بحران قطعا دامنگيركشورهاي همسايه عراق خواهد شد، مسلما دو كشور ايران وكويت كه داراي مشتركات وسيع فرهنگي و ديني هستند براي حل اين بحران منطقه اي نيازمند تفاهم وهمدلي هستند.
آنچه كه در طول دوهفته گذشته ميان ايران وكويت اتفاق افتاد مسلما چيزي جز سايه يك ابرتابستاني وزود گذر نيست كه قطعا با تدبيرمسئولان جمهوري اسلامي ودولت كويت برطرف خواهد شد زيرا ميان دوكشورموردي براي بروز اختلاف وجود ندارد.
هنوزنقشه هاي شوم قدرتهاي خارجي براي تجديد ساختار سياسي منطقه آشكارنشده، و خطر باز گشت بعثي ها به حكومت عراق همچنان وجود دارد.
بنابراين هم ايران وهم كويت كه درگذشته ازرژيم صدام آسيب ديده اند بايد مشتركا تحولات عراق را به دقت دنبال كنند واز پرداختن به مسائل جزئي واختلاف انگيز دوري كنند.