به گزارش خبرنگار مهر، دکتر غلامعلی حداد عادل در مراسم بزرگداشت دکتر رضا داوری اردکانی اظهار داشت: آشنایی من با دکتر داوری به 40 سال پیش باز میگردد زمانی که با داشتن فوق لیسانس فیزیک از دانشگاه علوم به دانشکده ادبیات آمده و دانشجوی سال اول رشته علوم اجتماعی بودم. در این زمان درس فلسفه در برنامه درسی توسط دکتر داوری ارائه میشد و این اتفاق مبارک بود که فلسفه را از زبان ایشان بشنوم.
وی افزود: در آن زمان روشنفکری برابر با مارکسیست بودن یا دست کم سوسیالیست بودن بود. وقتی میگفتند روشنفکر این روشنفکر 80 درصد سوسیالیست بود، 20 درصد هم لیبرالیست و طرفدار غرب اما در کلاس دکتر داوری با روشنفکری مواجه بودیم که روشنفکر بود اما تکرار کننده شعارهای رایج ، لیبرال، پوزیسیویتیست و مبلغ مارکسیست نبود.
دکتر حداد عادل گفت: دانشجود در آن زمان بیش از هر چیز طعم تفکر را میچشید، وی با سخنی دلنشین و با متانت دانشجویان را به عمق تفکر دعوت میکرد. دینستیزی و دینگریزی آن زمان در وی وجود نداشت و همواره بر گوهر دین و معنویت تأکید میکرد. ما، در کلاس وی ترکیب لطیفی از فلسفه و ادبیات و عرفان را یکجا میدیدیم.
رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی گفت: برخلاف بسیاری که معلومات فلسفی دارند، ایشان حال فلسفی داشته و حال فلسفی دکتر داوری بر قال فلسفی وی غلبه دارد. مثل شاعری که وقتی سکوت هم میکند در حال شاعرانهای است. دکتر داوری هم وقتی چیزی هم نمیگوید و نمینویسد در حال تفکر است. این حال فلسفی ملکه ایشان شده است. تلاش وی این بوده که مخاطبان خود را از روزمرگی خارج کند. در جامعه همه به دنبال آن هستند که از یک جایی شروع کنند و به سمت جلو بروند. دکتر داوری برعکس وقتی به هر چیزی که میرسد به جای اینکه به سوی نتیجه عملش شتاب کند ما را به ریشه و مبنای نظری و فکری آن پدیده معطوف میکند، که به مثابه شناکردن برخلاف جریان آب بوده و همان کاری است که یک فیلسوف انجام میدهد.
رئیس فرهنگسان زبان وادب فارسی یادآور شد: دکتر داوری فقط به فلسفه به معنای اخص کلمه یعنی متافیزیک و در قالب اصطلاحات رسمی از فلسفه سخن نمیگوید تفکر ایشان همواره به یکی از عناصر فرهنگی معطوف است.
وی انتخاب عنوان فیلسوف فرهنگ برای دکتر داوری را انتخابی بسیار درست دانست و گفت: ما همواره در کلاس دکتر داوری چاشنی شیرین معنویت را میچشیدیم. سی سال پیش در این ماهها که انقلاب اسلامی در حال اوج گرفتن بود در ایران مشغول نوشتن پایاننامه خود درباره کانت بودم که یک کتاب به زبان فرانسه داشتم و به کمک دکتر داوری نیاز داشتم. هر هفته چند بار به منزل وی رفته و به جای آنکه درباره فلسفه حرف بزنیم درباره انقلاب حرف میزدیم چرا که دغدغه هر دوی ما انقلاب بود.
دکتر غلامعلی حداد عادل در انتهای سخنان خود گفت: دکتر داوری در این 30 سال از خدمت بازنمانده و چه با عضویت در شورای انقلاب فرهنگی و چه امروز، وی استاد متفکر و خدمتگزار به کشور بوده و یکی از شخصیتهایی است که فلسفه با او تعریف میشود.
نظر شما