گروه هشت در آستانه نابودی / ضرورت درک تازه از نظم جهانی

بحران مالی که از نقطه صفر آن یعنی آمریکا شروع به رشد کرد، اکنون و پس از گذشت اندک زمانی در اکثر کشورهای جهان ظهور یافته است. در این راستا، سران 20 کشور بزرگ و سرمایه دار هنگامی که از بی نتیجه بودن تلاش های گروه هشت مطمئن شدند، در تلاشی برای رویارویی جمعی با بحران در واشنگتن گرد هم آمدند.

باوجود آنکه اجلاس گروه 20 نتیجه قابل توجهی نداشت و تنها به توصیه و بررسی منتهی شد، اما نشان داد که رفع مشکلات جهانی دیگر تنها توسط تعداد محدودی کشور امکان پذیر نیست.

با نگاهی به نتایج نشست این گروه می توان این گونه تفسیر کرد که گروه هشت دیگر چارچوب لازم برای حل وفصل بحران های جهانی را ندارد.

گروه هشت شامل آمریکا، روسیه، ژاپن، انگلستان، فرانسه، کانادا، ایتالیا و آلمان است که در تلاش برای پاسخ به یک بحران پدید آمد. در اواسط دهه‌ 70 میلادی، بحران نفتی و از بین رفتن سیستم تبادل منجر به ایجاد بحران در اقتصاد جهانی شد. برای کشورهای بزرگ صنعتی این موضوع مطرح بود که چگونه می توان بر مشکلات غلبه کرد. "ژیسکار دیستن" رئیس جمهوری وقت فرانسه و "هلموت اشمیت" صدراعظم اسبق آلمان غلبه بر بحران را در راهکاری بین المللی دیدند و این ایده را پی گرفتند.

یکی از انتقاداتی که در سالهای اخیر نسبت به گروه هشت مطرح بود، عدم عضویت کشورهای مهم و تازه‌ قدرت یافته، مانند چین، هند، برزیل و اسپانیا در این گروه است.

گروه هشت از سال 1977 میلادی نشست های سالانه خود را برگزار می کند. این گروه امروز در برگیرنده قویترین کشورهای اقتصادی جهان نیست زیرا هرچند که این هشت کشور تقریباً دوسوم درآمدهای ناخالص ملی دنیا را به خود اختصاص داده اند، اما برای مثال بدون چین که چهارمین درآمد ناخالص ملی را دارد، این گروه کامل نخواهد بود.

همچنین اسپانیا که از نظر درآمد ناخالص ملی از کانادا و روسیه در رتبه های بالاتری قرار دارد، بر شرکت در این اجلاس و عضویت آن اصرار دارد.

در چنین شرایطی نمی توان روز 15 نوامبر سال 2008 را فراموش کرد. برای اولین بار سران 20 کشور جهان گردهم آمدند تا راه حلی برای مشکلات اقتصادی و مالی جهان بیابند. 

اعضای این گروه که هر کدام در سیستم های مالی جهانی نقشی تعیین کننده داشتند، اکنون هر روز شاهد ورشکستگی بانک ها و شرکت های بزرگ، اعتصابات گسترده، اخراج کارکنان و خارج شدن تملک خانه ها از دست شهروندان هستند.

به گزارش مهر، اکنون برای حل بحران های جهانی که اکثر کشورها دست به گریبان آن هستند، باید به درک تازه ای از یک نظم جهانی دست یافت و دانست که این نظم دیگر با حضور تنها چند کشور امکان پذیر نخواهد بود و تمامی کشورها باید در آن حضور فعال داشته باشند.

در این زمینه می توان به اظهارات برنار کوشنر وزیر امور خارجه فرانسه پس از پیروزی باراک اوباما در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا اشاره کرد.

وی گفت: اوباما اولین و آخرین رئیس جمهوری آمریکاست که اتحادیه اروپا می تواند با وی درباره حل مشکلات بزرگ جهانی به توافق برسد. اولین رئیس جمهوری زیرا شرایط پس از جان اف کندی در 1962 میلادی تاکنون به علت جنگ سرد، اشغال عراق و تیره شدن روابط میان دو قدرت جهان به این شدت پیچیده نبوده است.

وزیر خارجه فرانسه افزود: آخرین رئیس جمهوری زیرا ما در چهار یا هشت سال آینده در راستای انتقال قدرت از غرب به شرق دیگر نمی توانیم به تنهایی درباره مسائل جهانی تصمیم گیری کنیم.  

کوشنر تاکید کرد: باید با اصلاح سیستم های جهانی برای "قدرت های جدید" جای باز کرد.

ساکنان کشورهای گروه 20 ، دو سوم جمعیت جهان را تشکیل می دهند. گروه 20 شامل هفت کشور صنعتی بعلاوه آرژانتین، استرالیا، بزریل، چین، هند، اندونزی، مکزیک، روسیه، عربستان سعودی، آفریقای جنوبی، کره جنوبی، ترکیه، اتحادیه اروپا و مؤسسه "برتون وودز" است که وزیران دارایی و بانک های مرکزی آنها نشست دوروزه خود را در سائوپولو تشکیل دادند.

اکنون تمامی سران کشورها از گروه 20 سخن می گویند زیرا دیگر دلیلی برای ادامه حیات گروه هشت وجود ندارد.