مهدی آذرسینا آهنگساز و نوازنده کمانچه ضمن بیان این مطلب در نشست تخصصی بررسی ویژگیهای آهنگسازی که در خبرگزاری مهر برگزار شد گفت : نوآوری و ارائه ایده های ناب توسط جوانان فعال در عرصه آهنگسازی از رویدادهایی نیکویی است که به وضوح می توان آن را دید و شنید،به عنوان مثال در بیست و چهارمین جشنواره موسیقی فجر که به عنوان یکی از اعضای هیئت انتخاب در بخش موسیقی سنتی حضور داشتم با آثاری مواجه شدم که علاوه بر نوآوری با نوعی ساختارشکنی آگاهانه ساخته شده بود و نشان از تلاش و روند مثبت حوزه آهنگسازی دارد .
وی در ادامه افزود : آهنگسازی صرفا دانستن علوم تئوریک مانند اصول هارمونی، ارکستراسیون و یا کنترپوان نیست و نمی توان تنها با اعتماد به این علوم اثری را ساخت و اسم آن را موسیقی گذاشت چراکه به اعتقاد من حرفه آهنگسازی علاوه بر داشته های علمی، ذوق و ظرافت خاصی در به کار بستن این علوم می خواهد که متاسفانه در حال حاضر بسیاری از آهنگسازان چنین ذوق و سلیقه ای را ندارند و تمام آموخته های خود را مانند فرمول کنارهم می چینند وبه اصطلاح اثری را می سازند در نتیجه غالب آثارساخته شده هیچ حس خاصی را در شنونده ایجاد نمی کند و به عقیده من یکی از عوامل بی مخاطب ماندن آثارموسیقی عدم توجه به این ظرافت ها است.
این آهنگسازدرخصوص کم و کیف آهنگسازی حرفه ای در موسیقی ایران گفت : اگر بخواهیم آهنگسازی را به صورت حرفه ای کار کنیم و در نهایت مطلب درستی از این نوع موسیقی خلق کنیم به گونه ای که به دلها بنشیند و همچنین در زمان خودش حرفی برای گفتن داشته باشد باید تمام ظرایف کار آهنگسازی را از آغاز تا پایان حساب شده انجام دهیم در غیر این صورت می توان هر ملودی ساده ای را که به ذهن می آید با یک شعر آسان ترکیب کرد و یک کار ساده و در حد رفع نیاز و با روزمرگی تمام ایجاد کرد اما دیگر نمی توان عنوان آهنگ را بر آن گذاشت وبه سازنده آن نیزنمی توان آهنگساز گفت چراکه از نظرمن موزیسین هایی از این دست نواساز هم نیستند چه برسد به آهنگساز .
وی درادامه خاطرنشان کرد : ولی اگر موزیسینی روی اشعاری مثل حافظ یا مولانا با همان ظرایفی که در امر آهنگسازی وجود دارد کار کند و در عین حال به ماندگاری اثر توجه داشته باشد در آن صورت از آن می توان به عنوان یک آهنگساز حرفه ای نام برد.
آذرسینا در پایان با انتقاد به برخی صحبت ها که برنامه گلها را به عنوان دوران طلایی موسیقی ایران می گویند گفت : به هیچ عنوان با این نگاه که موسیقی برنامه گلها دورن طلایی موسیقی ایران است موافق نیستم چراکه به گفته آقای الهامیان موسیقی های آن دوران یک ملودی ساده یک خطی با شعری بسیارمعمولی بودند که شاید در حال حاضر به لحاظ یک موسیقی حرفه ای کاربرد آنچنانی نداشته باشد البته جز تعداد محدودی ازآهنگ ها وبرخی آثارآهنگسازان آن دوران ،تقریبا می توان گفت که آثاربرجسته ای در آن دوران ساخته نشده است.
این ردیفدان موسیقی در پایان گفت : درشرایط فعلی هم فضای کار مناسب برای عرض اندام هنرمند موسیقی در حوزه های مختلف وجود ندارد؛ ضمن اینکه آثارتولید شده (چه بد و چه خوب)کمتر به گوش مخاطبان واقعی می رسد و حتی خود هنرمندان هم به کار یکدیگر گوش نمی کنند درنتیجه هیچ اثری در واقع محک نمی خورد.
نظر شما